Toen ik het boek koos, was ik er niet van overtuigd of het
een goed boek zou zijn, want de titel vond ik nogal vreemd en ik wist niet of
de Russische maatschappij mij zou interesseren. Toen ik het boek begon te
lezen, begreep ik dat Sonjetsjka de naam is van een Russische vrouw, haar
Belgische naam is Sonja en in het leven deed ze bijna niets anders dan boeken
lezen. Maar op een bepaald moment leerde ze een man kennen in de bibliotheek,
ze trouwde met hem en kreeg een kind dat ze Tanja noemde. Na verloop van tijd
bedroog Sonjas man, Robert Viktorovitsj, haar met een vriendin van Tanja,
Jasja. Ze was een wees en is bij hen komen wonen. Jasja had Robert verleid en
samen hadden ze vele keren de liefde bedreven. Deze dingen kunnen ook gebeuren
in het alledaagse leven, volgens mij kan dit verhaal waargebeurd zijn. Dat vond
ik zo leuk aan het boek. Het verhaal speelt zich ook af tijdens de oorlog in
Rusland, dit vond ik ook interessant aangezien ik mij interesseer in
geschiedenis. Tijdens de oorlog ging het erg slecht in Rusland en net op dat
moment trouwde Sonja met Robert Viktorovitsj. Dat is het romantische deel van
het verhaal en liefdesaffaires interesseren mij wel, dat vond ik dus ook een
positief aspect van het boek. Ik kon me ook erg goed inleven in het verhaal en
dat maakte het ook leuker om te lezen. Een negatief aspect is dat ik soms het
verhaal niet volledig begreep, want er kwamen soms Russische plaatsnamen in
voor of zinnen waren moeilijk te begrijpen door het gebruik van moeilijke
woorden. Wat ik heel erg vond in het verhaal was dat Tanja haar moeder en vader
had verlaten en verhuisde naar de andere kant van de wereld, maar daar had ze
wel haar liefde gevonden. Naar het einde van het verhaal toe gebeurden er
triestige dingen, want Robert Viktorovitsj stierf en liet zijn vrouw en
minnares achter. Jasja verhuisde naar Parijs en bleef helemaal alleen achter.
Ze stierf in haar eentje terwijl ze een boek aan het lezen was. Wat ook
opvallend aan het verhaal is, is dat Sonja zich zo gelukkig voelde met haar
dochter en man aan haar zij, ze zei steeds: God, waar heb ik dit geluk toch
aan verdiend!. Maar op het einde is ze toch terug alleen. Dit boek toon aan dat
mooie liedjes niet voor altijd duren.
