Ik
heb het boek De reis van de lege flessen van Kader Abdolah gelezen. Het boek
sprak me niet echt aan, omdat er niet veel in gebeurde. Het ging over het
dagelijkse leven van meneer Bolfazl. Hij is nog maar net van Iran naar
Nederland verhuisd. Het boek is in de ik-persoon geschreven. Bolfazl vertelt
hoe hij went aan zijn nieuwe leven in Nederland, maar zijn leven gaat rustig
zijn gangetje.
Het boek leest vlot en is duidelijk geschreven. Je kan het in één keer
uitlezen. De opbouw van het verhaal is goed gestructureerd. De hoofdstukken zijn passend ingedeeld. In het
verhaal zitten veel flashbacks en die worden duidelijk aangeduid door een
witregel. Ze maken het verhaal interessant, omdat je een duidelijk beeld krijgt
van de periode toen Bolfazl in Iran woonde.
In het verhaal stelt Bolfazl heel veel
vragen en dit geeft je het gevoel dat je er zelf bij bent en dat maakt het makkelijk
leesbaar. Het verhaal vind ik nogal saai en dan verwacht je toch een climax op het
einde. Jammer genoeg is dit niet het geval en heeft het verhaal een open einde.
Naar mijn mening heeft de titel van het boek niet echt veel met het boek te
maken. Toch begrijp ik waarom de schrijver deze titel koos.
Bolfazl zit op een avond met zijn buurman René een glas wijn te drinken in de
tuin. Na een tijd staan er veel lege flessen. Deze doen hem denken aan een
verhaal uit zijn vaderland. Hij krijgt een flashback en denkt aan zijn
grootvader die een kelder vol lege flessen had. Die flessen waren van toenmalige
bewoners. Bij elke speciale gebeurtenis zetten ze een lege fles in de kelder.
Toen grootvader stierf haalde grootmoeder alle flessen uit de kelder en gooide
ze in de rivier. Ze begonnen aan een lange reis. Wat later in het verhaal
fietst Bolfazl langs de Ijssel en ziet
hij opnieuw lege flessen liggen. Voor de tweede keer wordt hij aan zijn opa
herinnerd. Dit bewijst dat de dood van Bolfazls grootvader een belangrijk
moment voor Bolfazl was, maar daarom had de titel nog niet De reis van de lege
flessen moeten zijn. Misschien verwijst de titel ook naar de verhuis van
Bolfazl naar Nederland. Doch gaat het verhaal meer over Bolfazls buurman,René
die op een dag verhuist en iets later zelfmoord pleegt. De dagelijkse routine van Bolfazl blijkt ook
zeer belangrijk in het verhaal. Hij leert de taal en probeert een behoorlijke
job te zoeken. Ik vond de titel weinig betekenisvol.
Het boek is geen echte aanrader. Ik vond het eerder saai, weinig verhaal. Het
liet zich wel vlot lezen door de
aangename schrijfstijl.
