De bedoeling was vroeg op te staan maar het alarm
van onze gsm besliste anders (afin, mama had per abuis het geluid af gezet) dus
misten we het vroege ochtendgloren. Slapen in de buitenlucht doet ons waarlijk
goed. We worden pas wakker van het geluid van onze man Saleh. Hij zal er al
zoals gevraagd heel vroeg geweest zijn met het ontbijt en het zal hem te
lang geduurd hebben. Met veel gesorry komen we uit onze tent gekropen.
We passen meteen onze planning aan, de Jebel Shams
zal voor morgen zijn. Wij blijven nog wat rondhangen in Wahiba Sands vandaag.
Papa zoekt met Saleh naar een shortcut richting Nizwa.
Nu zoeken we een tankstation om onze banden terug
op te pompen. We gaan ook niet zo goed meer vooruit, maar we hebben ontdekt dat
dat komt doordat mama met de handrem op aan het rijden was ;-).
Nog even de weg vragen in Al Wasil ...
Largo heeft een mooie boom gespot die veel schaduw
geeft. Van onze auto maken we een buffet,
hier houden we picknick
en klimmen we in bomen en ontdekken we dat de
onderbroek van Robbe mee op reis is gegaan
In Nizwa komen we aan in het paleis van Aladin of
van Ali Baba, prachtig mooi.
Het fort is helaas gesloten,
dus dolen we wat door de souq
en praten we met de mannen die we tegen komen. Geen
enkele vrouw op straat. Nizwa is heel conservatief. Hier doen de mannen de
boodschappen op de markt.
Vis met ingewanden
We stick to
kebab !
In Bahla komen
we net te laat aan om de zon te zien ondergaan; de pottenbakkershuisjes vinden
we niet in de duisternis maar het Fort doemt imposant voor ons op! En dan is
het tijd om ons hotel te gaan zoeken.
In Al Wasil zoeken
we wegwijzers naar ons desertcamp Sand Delights maar die blijken onvindbaar. We
zien wel andere avontuurlijk klinkende desertcampnamen op grote borden langs de
weg. We beginnen ons af te vragen of het wel een goed idee was de kampplaats
uit de categorie budget te selecteren. Maar het was wel het laatste nieuwe
kamp zegt papa. Dan maar even iets drinken en wat rondvragen. Onze man Saleh
komen we toevallig tegen in een tankstation. Yes, yes, follow me, zegt hij.
En dat doen we. In Oman heb je dus geen wegenkaart nodig de Omani rijden wel
voor en Allah lijkt te zorgen voor de juiste man op het juiste moment, van
vrouwen lijkt Allah zich niet zo veel aan te trekken. Alhoewel dat in Oman toch
wel meevalt, moet gezegd. Soms moet je wel wat geduld hebben om een Omani tegen
te komen want wij lijken vaak de enige auto op de weg. We stoppen bij een
vriend, de Omani hebben overal vrienden die eten maken, autos verhuren,
gidsen, schildpadjes zoeken of zoals nu het geval is je banden wat aflaten.
Better for desert zegt onze man Saleh. Hij zal het wel weten zeker? Papa legt
uit dat we zo meer grip hebben op het zand. En we zijn vertrokken voor ons
woestijnavontuur. Op zand rijden blijkt toch wel even wennen. Het is eens iets
anders dan Vlaamse klei. Voetnoot van papa voor Liesbeth en Brenda : in de
woestijn staan geen flitscameras!!! We moeten wel wat oefenen want straks gaan
we dune bashen. Papa heeft alle gidsen en drivers al wandelen gestuurd. Hij
zal dat allemaal wel zelf doen. En er is altijd nog onze man Saleh die we wel
niet verstaan maar van wie we vermoeden dat hij het goed met ons voor heeft. En
daar in de middle of nowhere doemt ons tentenkamp voor ons op. Mooi mooi mooi.
We gaan
meteen sandsurfen. Het allerliefst gaan we met onze vrienden en familie op
vakantie in ons lievelingshotel Caravel windsurfen in lago di Garda, maar dit is
een keicool alternatief. Op en af de duinen lopen en surfen is wel vermoeiend
papa geeft het al op na 2 keer. Mama die moest fotos maken en bleef beneden in
het zand.
We blijken the
only guests te zijn in het tentenkamp. Er is nochtans plaats genoeg in de
woestijn. Het is zeker low season net zoals bij de schildpadden in de zomer
zijn die ook talrijker aan het eieren leggen. Maar in de zomer moet het hier
niet te harden zijn, het is nu al om te stikken in onze tent. Maar de bedoeïenen
zijn daarop voorzien. Er staat nog een soort barakje waar de wind voor natural
airco zorgt en waar het aangenaam Chai en Kow slurpen is.
Thee en een
soort koffie, je komt er nooit onderuit. We bezoeken een bedoeïenenhuis waar we
weer aan de Chai gaan en stukjes krijgen van een massa aan elkaar geklitte
dadels. Trek maar af! Het ziet er niet uit maar is erg lekker. We trekken op kameel
de woestijn in samen met bedoeïenenjongen Achmat. Hij vertelt aan Mattis dat
hij elke dag wel op een kameel rijdt en toont ook zijn kunstjes rechtstaan op
kameel enz. Hier zie je alleen kamelen met 1 bult de anderen komen hier niet
voor.
Na een
tijdje nemen we afscheid van de schepen van de woestijn en van Achmat. We
hebben nu ook een bedoeïenenvriend . En dan begint het grote avontuur met de
landcruiser duinen op en af rijden. Heel erg steil zijn die duinen en we rijden
er met megasnelheid op in eerste vitesse en dan keisteil naar beneden. Wat een
plezier, we zijn wel wat gestresseerd bij momenten en den Saleh aangemoedigd
door onze vreugdekreten zoekt steeds hogere duinen en moeilijkere wegen tot we
ineens vastzitten. Stuck in de desssert. Ai ai, hier had mama al over
gelezen, the dessert takes no prisoners Niet simpel. Papa en Saleh beginnen
dan maar te graven. Als de banden vrij zijn proberen ze te starten, en nog
eens, en nog eens, Maar tevergeefs
Wanneer de
wanhoop nabij is en we noodscenarios beginnen te bedenken slaagt papa erin om
de auto uit de put te bevrijden. Goed zo papa !!! We blijven nog even op de
duinen kijken hoe de zon ondergaat over de Wahiba Sands.
dag 3 I Sur - Raz al-Jinz Turtle and Natural reserve
We staan supervroeg
op. Om 3 u vertrekken we naar het meest noordoostelijkepunt van het Arabisch schiereiland. Om 4 u komen we aan in Raz al-Jinz Turtle and natural reserve. Ook de
politie blijkt vroeg uit de veren, ze houden ons tegen voor controle.
Supervriendelijk zijn ze, de politie is hier uw beste vriend. Maar il vaut la peine met een klein groepje
vertrekken we naar het strand onder strenge leiding van een natuurminnende gids, het is pikdonker, we mogen geen geluid of licht maken om
de dieren niet te storen. We doen ons uiterste best. We hopen dat we een schilpad te zien krijgen en we willen deze dieren uiteraard niet storen...
We zien een megagrote groene schildpad uit een enorme
zelfgegraven krater kruipen, waar ze net zon 100 eieren heeft gelegd. Dit deponeren zou zo'n 3uur in beslag nemen. Je ziet hoe ze moeizaam zich een weg baant naar de zee. Na zo'n 7 weken kruipen de kleine zeeschilpadden uit de eieren en zoeken hun weg naar zee. Maar slechts weinig halen de branding. Onze gids vindt twee boorlingen, ze volgen het licht van zijn zaklamp naar de zee. Mooi om te zien.
De hoge indrukwekkende kliffen beschutten de mooie zandstranden rond Ras al-Jinz, voor de groene zeeschildpad uit de Indische Oceaan de uitgelezen plek voor het leggen van eieren. Deze broedplaats is een beschermd natuurgebied. De Omani doen hun best voor deze met uitsterven beschermde dieren. We horen dat we bijdragen door ons bezoek aan dit natuurreservaat.
Nadat de dieren gerust terug in de Indische oceaan rondzwemmen blijven we nog op het mooie strand om naar de zonsopgang te kijken. We proberen de zon vast te pakken en op te eten en als dat niet lukt dan gaan we maar gewoon ontbijten in de turtle reserve...
Maar het motto is weer eens 'no time to waste' dus racen
we meteen door naar de Wahibi Sands. Althans dat was de bedoeling. Maar omdat we stikkapot zijn stoppen we even langs de
kant van de weg om een dutje te doen. Papa en mama zijn KO; dus voor ons een
uitgelezen moment om met de Ipad aan de haal te gaan...
Dag 2 deel 2
van Qurayyat via Sinkhole, Wadi Shab en Wadi Tiwi naar Sur.
Op onze
terugweg komen de mannen in de typische witte gewaden uit de moskee
en komen we vrouwen tegen die aan het koken zijn in open air. De eerste keer dat we zoveel vrouwen te zien krijgen en dan nog in zoveel kleuren. We zagen nog maar een paar vrouwen en die waren in de klassieke zwarte kleren. Mama neemt stiekem een foto
en weg zijn wij
We zetten
onze tocht verder. Althans dat was de bedoeling tot de weg ineens stopt.
Gelukkig komt er een jeep met jonge Omani ons uit de nood helpen. Vriendelijke
mannen, die Omani!!! We proberen hen uit te leggen welke richting we uitmoeten.
Ze gebaren ons te volgen. Ze rijden tot onze verbazing gewoon rechtdoor, waar
gaan die met ons naartoe? Maar het zijn echt wel onze vrienden, we komen op een
onverharde weg terecht en die leidt ons naar Dibab. Thank you very much en
Salaam!!!.
Nu loopt de weg evenwijdig met de kustlijn en de azuurblauwe zee.
Het Hajjargebergte zorgt voor een grandioos decor. We rijden door tot aan
Hawiyat Najm park. De spelende kinderen aan het park knikken ons bevestigend
toe, hier is de sinkhole.
Het grondwater creëerde op deze plek een grote
onderaardse grot. Het kalkstenen oppervlak stuikte in elkaar en daardoor
ontstond er een diepe krater in het kalksteenplateau.
Tijd voor een frisse
duik! Prachtig deze natuurlijke zwemkom.
We klauteren op de rotsen en duiken in
het heldere water.
Hier willen we wel voor altijd blijven. Helaas denkt mama
daar anders over ze wil nog naar een Wadi
Back on
track. We rijden langs prachtige zandstranden van elkaar gescheiden door
rotskliffen.
Via een modern stukje wegenbouw komen we aan een prachtige
rivierkloof, waar het gehele jaar door water staat: Wadi Shab. Idyllisch mooi:
palmbomen, fraaie rotsen en overhangende kliffen, watervallen en kleine
turquoise poelen.
Na een bezoek aan de Wadi zetten we onze tocht verder naar
Wadi Tiwi. Hier kunnen we met de 4X4 door rijden, het is wel een avontuur. De
smalle wegen beginnen verhard maar worden snel zand en stenen en nog smaller en
dan nog smaller. Onze auto lijkt te breed om door te rijden maar papa manoevreert
handig. Een tegenligger is een ware uitdaging Avontuurlijk mooi!
Hierna terug
naar de bewoonde wereld. een wasmachine werkt op elektriciteit en die toeters
werken op mijn zenuwen dixit Mattis. God of Allah, mag weten waarom er zoveel
getoeterd wordt. We eindigen onze dag in Sur met heel veel kebab, de mannen
liggen hier aan het tafel, das wel gek We begrijpen ook niet goed waarom ze
allemaal een handdoek op hun hoofd hebben. In ons hotel gaat papa nog milkshakes
en Icemokkas halen, superlekker, en dan gaan we slapen morgen moeten we
supervroeg uit de veren.
We
vertrekken redelijk vroeg voor ons doen uit het Safeer International hotel. We
hadden een limousine kunnen nemen, die staan naast ons hotel, maar dat vonden
mama en papa geen goed idee. Ze zoeken de Muscat - Sur Coast Road, uit Muscat
geraken is niet zo simpel als we dachten. Gelukkig komt ge altijd wel ne moskee
tegen die ge al eens gezien hebt en vindt ge de weg terug. Als we weg rijden
uit Muscat komen we een Arabische MC Donalds en een Arabische Carrefour tegen,
heel erg grappig !!!
Nog even
voor 10 euro onze landcruiser voltanken - we zouden in België ook beter olie in
de grond hebben en we zijn weg!!!!
Door het
ruige Hajjargebergte loopt de snelweg naar het visserdorp Quaryat terug naar
zee. Geiten staan hier gewoon op de auto. Honderden schoenen voor de moskee,
het vrijdaggebed is begonnen. De kinderen hangen rond aan de moskee of aan de
corniche. Alles is hier dicht, het vissersdorpje ligt er verlaten bij, tot
zover dus onze lunch, terwijl we een verse vis in gedachten hadden, eten we maar
wat koekjes en chips. Ooit was dit een levendige handelshaven tot de Portugezen
de stad volledig verwoesten. We zien nog een eenzame toren op een rots in de
zee, vissersbootjes op het strand en wat vervallen gebouwjes. Geen kat te zien
maar het is hier heel mooi.
Na een hele lange vlucht zijn we eindelijk aangekomen in Oman. Ook in Muscat zijn de kerstvoorbereidingen druk aan de gang ...
Wij zijn in elk geval klaar voor de ontdekking van Oman : "Here we come!"
Wij hebben veel rondgereden vandaag, naar het oude stadsgedeelte, naar Mutrah, doorheen allemaal verschillende wijken enz. het is hier heel proper er liggen hier nergens papierkes enz op straat, en hier wordt heel veel gebeden ... we zien hier heel veel moskeeën met minaretten dat zijn torens die veel lawaai maken, papa zegt dat dat de moeazzin is die oproept tot gebed, wij denken dat dat een cassetteke is in die toren ...
We hebben ook de sultan zijn paleis gezien en nog veel andere gebouwen...
en dan zijn we nog Mutrah Souq gaan bezoeken en dan eindelijk gaan eten in restaurant Al Boom met uitzicht over de haven
en na een wandeling op de 'corniche' zijn we gaan slapen ...
Largo en Mattis
