Ik ben Patrick Teichmann
In 1977 wandelde ik toevallig een dierenwinkel binnen in mijn omgeving. In
hart en ziel ben ik dierenliefhebber en steeds benieuwd naar de hondjes en de
katjes, maar ik zag geen van beide en ontdekte alleen vogels uit alle werelddelen.
Prachtig
een nieuwe wereld ging voor mij open en wel een die me nooit meer zou
loslaten.
Eerst zag ik de krombekken, of beter gezegd hoorde ik ze, daarna waren
de mooie exoten aan de beurt en dan uiteindelijk de kanaries. Ik wist niet dat
er zoveel kleuren bestonden. Toen ontdekte ik de beatles: rare vogeltjes met
pluimen voor de ogen
De handelaar kwam erbij en wist mij alles te vertellen over Glosters
corona en Glosters consort, want ja dat was de naam van dit ras. Attent en geboeid
luisterde ik naar zijn verhalen. Ik mocht met hem mee naar zijn eigen kweekvogels,
in zijn privé kweekruimte, en daar zag ik een heel rare kanarie. Hoog op pootjes
en met een bult!
De vogelhandelaar zei mij dat dit de Belgische bultkanarie was. Vanaf
dan is mijn interesse begonnen voor deze mooie vogel.
Herman Nechelput, want zo heette de vogelhandelaar, was ook een
geweldige exposant die meerdere wereldtitels en Belgische titels gewonnen had met
zowel kanaries, exoten als inlandse vogels.
Hij wou mij één van zijn kweekkoppels verkopen, maar meer kon niet. Ik
kocht een kweekkooi en alle benodigdheden om mijn kanaries te kunnen verzorgen.
Ik sloot mij aan bij de AOB en begon inlichtingen te zoeken naar
mogelijke clubs en vooral deze van de Belgische bultkanarie.
Mijn eerste vogelringen waren dan ook dezelfde als deze van Herman. Ik
sloot mij aan bij zijn club maar leerde ondertussen de BPC club kennen. Uiteindelijk
koos ik voor de club in Brabant. Het is daar dat ik veel geleerd heb over
postuurkanaries en de vele verschillende soorten die er zijn.
Ik was gepassioneerd en hoorde dat Luik de beste Belgische bultkanaries had
en dat de heren Dawans en Watrin jaren inspanning hadden geleverd voor de wederopstanding
van dit geliefkoosde ras.
Op een mooie zaterdag ben ik naar Ans gereden voor het clubkampioenschap
van de postuurclub uit Luik. Ik bleef uren naar de Belgische bultkanaries
kijken, kooi na kooi, en probeerde het verschil te zoeken tussen de betere en
de minder goede bulten.
In de loop van de namiddag kwam een heer naar mij toe, die mij al uren had
zien rondlopen tussen de bultenkooien. Ik vertelde hem over mijn nieuwe passie:
mijn enige koppel bultkanaries die ik bij Herman gekocht had.
We dronken samen een koffie en hij stelde zich voor als niemand minder
dan Joseph Watrin. Ik had gehoord dat hij bijna altijd onbereikbaar was en
niets was minder waar. Hij vertelde mij over zijn liefde voor de bultkanarie,
over de geschiedenis van het ras, de moeilijkheden die mijnheer Dawans en
hijzelf gekend hadden om dit ras te laten herrijzen.
Ik ben met een klein hartje en als beginneling naar Luik gereden en ik
ben terug huiswaarts gekeerd met zoveel verhalen, en vooral met een nieuwe
vriendschap en wat voor een vriendschap: mijnheer Joseph Watrin is nadien mijn
leermeester geworden.
Ik kocht nog drie koppels bulten bij hem. De kwaliteit was zo goed. Het
stond vast: Luik had de beste bultkanaries van het land.
Ik had me ook enkele Malinois aangeschaft om als pleegouders te
gebruiken. Met de steun van Joseph worstelde ik me door mijn eerste
kweekseizoen. Ik nam deel aan enkele tentoonstellingen en besloot om
uitsluitend ten toon te stellen op grote shows.
De Belgische bultkanarie was mijn god, maar ik hield toch ook nog andere
rassen om de knepen van de kweek te kunnen leren. Ik las boeken in verschillende
talen en uit alle hoeken van de wereld om maar iets meer te weten te komen over
de postuurkanaries.
Het duurde niet lang of ik werd Belgisch kampioen AOB. Dit was op de
Heysel in de Meli. De jaren daarna won ik alles waaraan ik deelnam:PK, BK AOB,
BK BPC, WK, mijn eerste titel was met een Munchener
Eind jaren tachtig heb ik een moeilijke beslissing moeten nemen: ik werd
Algemeen Directeur en moest mijn liefde voor de bultkanaries in de ijskast
steken. Maar ik wist dat ik ooit zeker zou herbeginnen. Ik ben dan ook nooit echt
vervreemd geweest van de postuurkanaries, bleef boeken kopen en wist alles over
de nieuwe rassen.
Meer dan 25 jaar later was de tijd rijp om te herbeginnen. Mijn vriend
Joseph was onmiddellijk bereid om de juiste vogels te bezorgen. Nadien heb ik
ook nog vogels gekocht bij Arlette Cardol, Wim Hofman en Jos Vetters. Zo kon ik
beginnen met drie bloedlijnen.
Ik wou ook graag keurder worden, mijn kennis was nog altijd intact. Mijnheer
Guido Jansegers wist mij te vertellen hoe het allemaal in zijn werk ging en vestigde
mijn aandacht ook op het gevaar van de nieuwe rassen. Ik maakte een afspraak
met hem en ik wilde zelf een nieuw ras aanschaffen, die ik het volgend jaar op
het BK zou voorstellen.
Eén jaar later nam ik deel aan het examen voor keurmeester. Alles
verliep vlot en ik stelde tentoon met Belgische Bultkanaries en Rheinlanders,
mijn nieuw ras. Ik haalde met al mijn vogels meer dan 90 punten en werd in
beide rassen zowel individueel als in stam Belgisch kampioen en op de koop toe
werd ik algemeen Belgisch kampioen postuur continentale rassen.
Van een succes gesproken. Guido was enthousiast. De bulten hadden
dezelfde kwaliteit als deze waarmee ik ooit begonnen was. Voor mijn Rheinlanders
deed ik aankopen bij meerdere Duitse en Nederlandse kwekers. Ik heb de vogels gekoppeld
aan de hand van de standaard en hun eigenschappen en de keuring heb ik zelf gedaan.
Het was me gelukt en dat was ook op het WK te zien. Ik behaalde zilver
met mijn stam en individueel haalde ik nog twee ereprijzen.
Ik kocht verschillende nieuwe rassen om als keurder te weten te kunnen
komen waar de moeilijkheidsgraad van al de rassen lagen. Mijn aankopen waren in
Italië, Zwitserland, Nederland en België. Ik presenteerde mijn beste exemplaren
op BPC TT, BK AOB en BPC, op de Nederlandse kampioenschappen voor gebogen en frisé
rassen en op het WK.
Het was een succes: algemeen kampioen AOB continentale rassen met 9
gouden, 5 zilveren en 4 bronzen medailles; BPC kampioenschappen met 2 gouden, 7
zilveren en 3 bronzen medailles.
In het Nederlandse Leerdam werd ik algemeen kampioen met 7 kampioenen en
Best in show met een Belgische bultkanarie. Ik was ook een winner bij de KBOF,
die voor de eerste maal kwekers van de AOB toelieten. Daar werd ik ook algemeen
kampioen met 4 gouden, 1 zilveren en 1 bronzen medailles. Ik behaalde tenslotte
nog brons op het WK met een Rheinlander.
Daarna brak een zwarte periode aan, ik werd zwaar ziek en leefde drie
jaar tussen leven en dood. Ik moest voor de tweede maal een einde maken aan
mijn passie en mijn vogels verkopen. Gelukkig kon ik toch nog een groot deel
bij mijn vriend Georges Devinck achterlaten.
Ik ben met mijn familie toen verhuisd en dit omwille van praktische
redenen.
Al de maandbladen over vogels bleven toestromen, ik bleef lid van verschillende
clubs en vooral mijn vele vrienden bleven me trouw.
Ik bleef ook mijn vriend Georges helpen met zijn kweek; ik koppelde zijn
vogels en selecteerde de TT vogels.
Nu ben ik genezen en wil ik een tweede comeback maken. Hiervoor kan ik rekenen
op de hulp van mijn vriend Georges. Eerst hadden we gedacht om samen onder één
stamnummer te kweken maar het reglement laat geen duo toe. Zo zullen we beide
verder onder ons eigen stamnummer moeten kweken, maar dan wel in dezelfde kweekruimte:
PR 211 en DS 067
Here I come
.
Intussen heeft mijn leermeester zijn levensstrijd verloren en moet ik
het zonder hem verder doen, maar iedere keer dat ik een goede bultkanarie zal
kweken of keuren, zal ik opnieuw aan hem denken.
Het examen voor keurder heb ik
terug afgelegd en met succes
Volgend seizoen kan ik opnieuw keuren en
tentoonstellen.
Ik zal opnieuw beginnen met zes koppels Belgische bultkanaries en
Georges met vijftien koppels.
Om mijn koppels samen te stellen kon ik weer rekenen op mijn goede
vrienden Dick Van Brenk, Wim Hofman, Dirk Leerman, Marc De Keyser, André Van
Den Eynde
..
18-01-2014, 20:37 geschreven door BBPT 
|