Vandaag
heeft het heugelijke nieuws mij bereikt dat 3 dagen geleden de Eiger voor de tweede maal beklommen
is via de noordelijke route, op 16 juli 1947. Onze opvolgers hebben dan wel uitstekende bijna
ongekend gunstige omstandigheden gehad tijdens hun beklimming. Maar ondanks dit
blijft het een opmerkelijk prestatie. Deze keer was het een Franse equipe die de
top bereikt heeft, met als klimmers Lionel Terray en Louis Lachenal.
Ik heb gisteren ( juli 1938), samen met mijn
vrienden Fritz Kasparek, Anderl Heckmaier en Wiggerl Vörg, de top van de Eiger
bereikt. Wat voor het eerst via de noordelijke route gebeurde. In de afgelopen
dage hebben we eg veel afgezien, we hebben 2 stormen moeten doorstaan, de
laatste 2 dagen hadden we geen eten meer en de lucifers om ons gas-vuurtje aan
te steken zijn te nat om te gebruiken waardoor dat we alleen nog sneeuw kunnen
eten. Maar ondanks al deze tegenslagen zit ik nu aan tafel in Alpiglen.
Iedereen is hier euforisch, de pers wil ons interviewen en fotos maken, maar
ik wil het liefst van al zo snel mogelijk gaan slapen.
De
Duitsers Toni Kurz en Anderl Hinterstoisser en de Oostenrijkers Edi Rainer en
Willy Angerer die 18 juli (1936) aan hun klim van de noordelijke Eiger wand
begonnen, zijn gisteren overleden. De 2 aanvankelijk vijandige equipes, maar
die uiteindelijk toch samen geklommen hebben, zijn na de verwonding van Willy
Angerer, begonnen aan hun terug tocht. Willy had een steen op zijn hoofd gekregen
waardoor dat verder klimmen onmogelijk werd. Tijdens hun afdaling moesten ze
echter de Hinterstoisser-traverse in de omgekeerde richting doen, wat na vele
uren proberen onmogelijk bleek te zijn. Toni heeft toen besloten om zich loodrecht
aan het touw te laten zakken, om het Stollenloch te bereiken. Tijdens de
afdaling werd deze equipe getroffen door een lawine die drie doden maakte,
alleen Toni Kurz overleefde dit. Omdat hij maar tien meter touw over had was
verder afdalen onmogelijk, maar een andere route was er ook niet. Op die plaats
is Toni 2 dagen later (dus gisteren) overleden.
We zullen allen aan deze dappere mannen blijven denken.
De
beide Münchenaars die 7 dagen geleden (21 augustus 1935) als eersten de beklimming van de noordelijke
wand van de Eiger aandurfden zijn onvindbaar. Eergisteren stak er een storm op
waardoor Karl Mehringer en Max Sedlmayer opgehouden werden tijdens het klimmen.
Nu de storm aan het afzwakken is heeft men nog niets van de twee waargenomen.
De gidsen uit Grindelwald zijn dus deze ochtend begonnen met een reddingsactie
op gang te zetten. De kans dat beide personen nog leven is echter heel erg
klein. Als ze niet in de afgrond gestort zijn, zijn ze waarschijnlijk dood
gevroren.
Laten we allen toch maar het beste hopen voor deze uitstekende klimmers.
Vandaag
heeft het heugelijke nieuws mij bereikt dat 3 dagen geleden de Eiger voor de tweede maal beklommen
is via de noordelijke route, op 16 juli 1947. Onze opvolgers hebben dan wel uitstekende bijna
ongekend gunstige omstandigheden gehad tijdens hun beklimming. Maar ondanks dit
blijft het een opmerkelijk prestatie. Deze keer was het een Franse equipe die de
top bereikt heeft, met als klimmers Lionel Terray en Louis Lachenal. 
Ik heb gisteren ( juli 1938), samen met mijn
vrienden Fritz Kasparek, Anderl Heckmaier en Wiggerl Vörg, de top van de Eiger
bereikt. Wat voor het eerst via de noordelijke route gebeurde. In de afgelopen
dage hebben we eg veel afgezien, we hebben 2 stormen moeten doorstaan, de
laatste 2 dagen hadden we geen eten meer en de lucifers om ons gas-vuurtje aan
te steken zijn te nat om te gebruiken waardoor dat we alleen nog sneeuw kunnen
eten. Maar ondanks al deze tegenslagen zit ik nu aan tafel in Alpiglen.
Iedereen is hier euforisch, de pers wil ons interviewen en fotos maken, maar
ik wil het liefst van al zo snel mogelijk gaan slapen. 
