Dit bleef 5 jaar zo liggen tot de burgemeester een heropbouw wilde door een kunstenaar van Peer, het werd postmeester Frederix, wonende in huis De Zwaan, dat ook fungeerde als postgebouw. Hij maakte het ontwerp en deed ook de uitvoering, dat gebeurde in 1948. Hij was een moeilijk man die ruzie had met de rijkswachtkommandant. Bij de onthulling was de rijkswachtkommandant ondanks alles toch blij met de verwezenlijking, maar de heer Frederix zei hem dat hij toch maar moest opletten want hij had boven aan de pilaar tegenover het rijkswachtgebouw (waar nu De Bak is) een duivel geplaatst met geheven wijsvinger en die zou de kommandant altijd in het oog houden. Bovenaan de zuilen van de kiosk hangen mythologische figuren die verweven zijn met muziek en in het midden van elke zuil zijn de namen van componisten vermeld, niet die van Preudhomme omwille van zijn eventueel collaboratisme in de oorlog.

Aan het eind van het marktplein staat de borrelsteen, de derde waterpartij, tegenover Huis in den Engel, wat ook het Drossaardhuis was waar o.a. drossaard Van de Cruys woonde. Hij hielp mee bij het uitroeien van de Bokkenrijders.

Verder gaat de wandeling naar de vroegere Agnetendalsite met het klooster. Tot 1962 heette de Kloosterstraat de Achterstraat, waar minder gegoede mensen in hutjes woonden. In de 14^de eeuw kwam er een aanvraag van vrouwen om te zorgen voor de gemeenschap naar de regels van Sint Antonius. In 1432 werd dan het klooster gebouwd: de nonnen leerden de mensen allerlei dingen aan, zorgden voor eten en brachten vee mee. In de 16-17^de eeuw werd het klooster almaar rijker en rijker en ze kochten gronden op, tot er een verbod kwam van het stadsbestuur om het klooster gronden te laten kopen binnen de stadsmuren. Tijdens de Franse revolutie werden de nonnen verjaagd en het domein werd volledig geplunderd. In 1863 kocht de stad dit terug voor 18.000 francs een het werd later voor 1 symbolische frank teruggegeven aan de nonnen. Dezen zorgden dan dat er het scholencomplex Agnetendal kwam. De in 1698 heropgebouwde gevel van het klooster staat er nu nog en zou na restauratie opgenomen worden in het nieuwe project.

Verderop vinden we Huize Preudhomme waar Armand geboren werd in 1904. Vader was schoolhoofd benoemd in Peer en mocht deze woning betrekken met zijn gezin. In 1928 vertrok het gezin uit Peer. Hierin was een tijdje het muziekinstrumentenmuseum gevestigd en ook het Museum Dulle Griet. Tot op heden heeft het geen nieuwe bestemming gekregen.

We wandelen naar het gemeentehuis waar een zuil geplaatst is. Deze zuil herinnert aan de stadsrechten verworven in 1367 toen Peer naar het Prinsbisdom Luik werd overgeheveld, dat had wel als gevolg dat het zichzelf moest beschermen, er werd een wal rond Peer gegraven (eerder een heuveltje), later werd een houten muur en nog later een stenen muur gebouwd. De toren van de kerk diende als uitkijktoren en de poorten beschermden de stad. In 1985 is Peer terug stad geworden en in 1987 werd deze zuil opgericht: de granaatappel verwijst naar macht en het kruis is het symbool van verwevenheid van kerk en staat.

Vlakbij staat (alweer) een oud stadhuis,  voormalige dekenij, in neoclassicistische stijl, ook gebruikt als OCMW-gebouw, dekenij, bibliotheek, politiekantoor en vergaderlokalen. Bovenaan is bij de renovatie een venster geplaatst in de vorm van een oog (om over de stad uit te kijken …).

Als we ons omdraaien kijken we naar de Reus der Kempen, ook wel woltoren genoemd omdat hij gebouwd zou zijn met de opbrengst van de wol. In 1392 werd begonnen met de bouw die een 50 à 60 jaren duurde. Uit kleilagen uit Bomen (gehucht Peer) werden de stenen gemaakt.De toren telt 4 verdiepingen, is 64 meter hoog en er zijn 221 trappen tot boven. (Weetje: Jaak L. heeft de haan op de toren geplaatst). De torenspits was ooit 75 meter hoog, maar is er afgewaaid en is naderhand opgebouwd tot de huidige hoogte (een 10tal meter lager omwille van geldgebrek). De grootste beiaard van Vlaanderen is in deze toren gevestigd met 64 klokken, er worden computergestuurde deuntjes gestuurd op het uur en halfuur en de beiaardier speelt er ook regelmatig op. Er zijn plannen om op de 4 verdiepingen een soort tentoonstelling te maken. De muren van de toren zijn onderaan 2,2 meter dik. Als je Peer binnenrijdt zie je in een nis aan de kerk het beeld van Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten (Weeën). In 1865 werd Peer getroffen door de zwarte pokken (pest). De bevolking smeekte om genezing van deze ziekte en in 1867 werd het beeld daar geplaatst. In de kerk zelf is er een beeld van Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten (Weeën) van 1641. Langs de toren staat ook 2 houten piramides die daar geplaatst zijn in 2000. Het is een werk van Mark De Rooever en heet ‘Tijdsbeeld’, het is in de vorm van een klavertje 4, dat ook terug te vinden is in de stenen van de toren en zo een verbinding vormen van verleden en heden. Aan de zijingang van de kerk staat een steen met de vermelding van de jaartallen 1483-1983 en een tekst, dit ter herinnering aan de doden die op 13 mei 1483 (Sint Servaas) gevallen zijn nadat ze door een list uit de toren gelokt werden. Deze steen staat ook als symbool van de torenfeesten.

Een beetje verder zien we het vroegere notarishuis liggen. Het is een Teutenhuis. Teuten waren rondreizende handelaars die ook veel in Noord-Nederland kwamen en van daar deze stijl van huizen bouwen meebrachten. Net voor het Kattestraatje staat een wit huis, dat was vroeger huis De Rode Leeuw, waar indertijd de bevelhebber van de Fransen verbleef en Napoleon zou er ook ooit verbleven hebben.

Zo kwamen we aan het einde van een boeiende historische wandeling door Peer en mochten onze leden vele onbekende weetjes en leuke anekdotes over Peer, zijn gebouwen, zijn bestuurders en zijn bevolking te weten komen uit de mond van twee vlotte, onderlegde en vriendelijke gidsen Marie-Josée en Lena …. Bedankt.