Begin dit jaar konden jullie de belevenissen lezen van de heenronde van onze U12. Nu het seizoen 2009-2010 op zijn laatste benen loopt, kunnen we de afrekening maken. Nadat we 2009 afsloten met een gedeelde eerste plaats samen met E. Aalst was iedereen benieuwd hoe onze jongens de terugronde zouden aanpakken. De winterstop gooide in de maand januari regelmatig roet in het eten en diverse wedstrijden werden dan ook uitgesteld.
Op 21 januari konden we eindelijk starten aan de tweede ronde met een thuiswedstrijd tegen Torhout. Er wordt met een ruime 5-1 gewonnen, maar de schwung van de eerste ronde was nog niet aanwezig.
Begin februari mogen we, opnieuw thuis, aantreden tegen Gent-Zeehaven. Het team dat op voetbaltechnisch vlak de beste indruk had achtergelaten. Onze jongens hadden dit goed onthouden en waren enorm gemotiveerd. We spelen één van onze beste wedstrijden en sturen de Stropkes met een forfaitzege naar huis.
Alsof koning winter niet wil dat we nog uitwaarts voetballen, moeten we opnieuw 14 dagen wachten op een volgende wedstrijd. Deze keer Ieper is onze gast. In de heenwedstrijd hadden we een tijdje knap lastig en konden we op het einde van de wedstrijd het laken naar ons toe trekken, maar in de terugwedstrijd hebben we alle moeite van wereld met de Ieperlingen en geraken we niet verder dan een 1-1-gelijkspel. Er ontstaat even twijfel in de groep, wetende dat onze volgende tegenstander E. Aalst is.
In de loop van de week vernemen we dat de Ajuinen opeens op kunstgras spelen (wat het ganse seizoen nog niet was gebeurd). Van dit schijnmanoeuver raakt onze groep niet van slag en laat zien dat we technisch de meerdere zijn. We winnen dan ook heel verdiend met 0-2 op het veld van de co-leider. Bij iedereen groeit het geloof dat het behalen van de titel tot onze mogelijkheden behoort. Maar de weg is nog heel lang.
Het goede resultaat op Aalst geeft onze jongens vleugels en een week later krijgt VW Hamme een pandoering van jewelste (8-0).
Met heel veel vertrouwen gaan onze jongens op bezoek bij SK Deinze. Deze wedstrijd wordt een echte thriller. Op voorsprong aan de rust, meteen na de rust staan de bordjes weer gelijk, steriele druk van de thuisploeg, maar we houden stand. Drie minuten voor affluiten denken we dat een nieuwe overwinning een feit is, maar in de allerlaatste seconde komt Deinze nog gelijk (2-2) dankzij een fantasietje van de ref. Onze voorsprong op Aalst lijkt verdwenen te zijn, maar Sottegem doet zijn duit in het zakje en speelt ook gelijk tegen de Ajuinen.
In de thuismatch tegen Racing Waregem wordt duidelijk dat de titelkoorts stilaan aan het opkomen is. Het mooie voetbal wordt vervangen door nerveus en onverzorgd spel. Ook de instelling van onze tegenstanders is anders dan in de heenronde en we krijgen defensief ingestelde ploegen voorgeschoteld. Maar moeilijk gaat ook en we winnen met 2-0.
We zijn ondertussen eind maart en er staan nog drie uitmatchen op het programma. We hebben 4 punten voorsprong op Aalst en de Ajuinen hebben een makkelijker programma met drie thuiswedstrijden. Onze eerste uitwedstrijd is niet van de poes. De verplaatsing naar onze buren uit Sottegem, die goed op dreef zijn, oogt niet makkelijk. En dat zullen we geweten hebben. Vanaf de aanvang worden we onder de voeten gelopen. De snelle buitenspelers worden telkenmale in stelling gebracht en er wordt afgewerkt aan bijna 100%. Ruststand : 5-0, een ijskoude douche. Na de rust kan de schade enigszins worden beperkt en eindigt deze wedstrijd op 7-2. Iedereen ziet dat onze jongens naar het einde van deze competitie snakken.
Na een weekje rust gaan we op bezoek bij rode lantaarn Ternat. Daar kunnen we vroeg scoren en spelen onze jongens opnieuw bevrijd. Er wordt opnieuw gevoetbald, in de echte betekenis van het woord. Er wordt met 0-7 gewonnen.
Een week later, 17 april 2010, moet het gebeuren. We hebben nog één punt voorsprong op E. Aalst. We moeten winnen om kampioen te worden en dit moet gebeuren op het veld van SC Wielsbeke. De thuisploeg heeft een sterke thuisreputatie. Ze scoren weinig, maar incasseren ook weinig doelpunten. Makkelijk zal het zeker niet zijn, voorspellen de insiders. Ouders, grootouders, sympathisanten zijn om 9u paraat om onze jongens naar de titel te stuwen. Alle attributen worden achter de hand gehouden om er een mooi feest van te maken. Beide ploegen beginnen gretig aan de wedstrijd en meteen valt op de thuisploeg niet van plan is om ons de titel op een presenteerblaadje aan te bieden. Met één spits en een verdediging die meer lijkt op een verstevigde burcht proberen de geelwitten onze U12 het scoren te beletten. KSVO heeft wel een licht veldoverwicht maar dit leidt niet tot echte kansen. We gaan dan ook rusten met een brilscore. Ook in de tweede helft hetzelfde scenario. KSVO, dat openingen zoekt in de Wielsbeekse defensie en een thuisploeg dat gevaarlijk probeert te counteren. De ganse U12-entourage begint het somber in te zien. Het zal toch niet waar, het ganse seizoen op de eerste plaats en de titel verliezen op de laatste speeldag. Velen zagen het al niet meer zitten. Maar zeven minuten voor het einde vinden we eindelijk het gaatje en scoren we het verlossende doelpunt (0-1). Iedereen gaat uit de bol en we tellen allemaal de minuten af. Lange, lange minuten. Uiteindelijk valt het laatste fluitsignaal.
WE ZIJN KAMPIOEN !!!!!!!
Fantastische taferelen spelen zich af. Wat een dag, wat een vreugde, we zijn dan ook de verdiende kampioen van onze reeks. De ambitie van Dimitri (het hoogst haalbare) en de droom van velen wordt behaald.
Namens de ganse U12-familie willen wij het ganse team bedanken voor dit wondermooie seizoen 2009-2010.
De helden die dit voor mekaar brachten zijn : Arno Audoor Ken Casieris Lucas Deparcq Thomas De Puydt Gianni Desmet Andreas Geamanu Glenn Hanssens Joren Lodens Branko Opsomer Jasper Piers Brian Taildeman Robin Van Cauwenbergh Henri Van Den Abeele Bram Vandenberghe Giany Vanderschueren
Ook een speciale dank aan trainer Dimitri Hautekeete en zijn twee afgevaardigden Wim Piers en Tom Lodens.
|