Wanneer je in de bovenste regionen van de rangschikking vertoeft volgen de zware opdrachten elkaar snel op, dit was huidig weekend niet anders.

We dienden de verplaatsing te maken naar eerste klasser Lokeren, ploeg die tweede geklasseerd stond. Wijzelf telden drie puntjes minder dan onze opponent dus winst zou ons op gelijke hoogte brengen, de jongens waren zich hier als geen ander van bewust. Nadat we gehoord hadden van onze vorige tegenstrever dat de wedstrijd op kunstgras zou doorgaan, maar hiervan nergens melding werd gemaakt, legden we ons oor te luisteren via mail bij de sportieve cel van Lokeren. Wij kregen hierop geen antwoord (dat is dan de communicatie met een eersteklasser !!) We vertrokken dus met het idee dat we op een grasveld zouden spelen. Groot was onze verbazing bij de aanduiding van het terrein, kunstgras dus ! Dit was echter geen probleem want alle spelers waren voorzien van gepast schoeisel (niet onbelangrijk). Dat gegeven deed me deugd en wees er op dat ze bezig waren met die match.

Ik vreesde echter voor aanpassingsproblemen want Lokeren traint en speelt dus op dergelijke velden en wijzelf zijn “beter” gewoon. Mijn vrees was echter ongegrond want de ploeg die zich het best aanpaste was KSVO. Van meet af aan werd de wet gedicteerd en na drie minuten, waarbij Lokeren nog geen leer geraakt had, stonden we al 0-1 voor. Joris tekende voor de treffer na voortreffelijk samenspel tussen Simon die Sander bediende, Sander de bal voor doel bracht waar Thijs het kopduel won zodat Joris vrij voor doel kwam. Koel en beheerst werkte Joris af. Lokeren stond er bij en keer er naar. Dit zou de ganse eerste helft zo doorgaan, een verdiende tweede treffer bleef evenwel uit. Een vrije trap van Vital scheerde de paal en verdiende beter, hier zagen we terugkomen wat éénmaal op training werd geoefend. Op hoekschop kregen we eveneens ingestudeerde scenario’s te zien doch we bleven verstoken van een goaltje. Daartegenover bakte Lokeren er niets van, slechte passes en veel duels werden verloren, toch een grote verdienste van de fel opzittende KSVO jongens. We gingen rusten met de kleinste voorsprong;

Tijdens de rust werd de aandacht gevestigd op een ware stormloop en iedereen wist wat hem te doen stond. Die gevreesde stormloop duurde echter een kleine tien minuten, hij werd echter met brio door onze mannen opgevangen en gaandeweg werd het commando overgenomen. We zagen dank zij het egale veld enkele propere patroontjes in elkaar gevoetbald, maar bleven terug verstoken van een geruststellende treffer. In tegenstelling tot hun status bracht Lokeren er voetballend niets van terecht, met enkele afstandschoten werd geprobeerd Arnaud te verschalken maar onze goalie stond geconcentreerd te keepen en was niet van plan zijn netten te laten schenden. Door die afstandsschoten kreeg Lokeren wel enkele hoekschoppen toegekend waardoor er toch enig gevaar in ons doelgebied ontstond. Nadat ze bij één van die hoekschoppen tot twee maal toe de paal viseerden, kreeg Lokeren dan toch hun gelijkmaker. Wanneer ik zeg “kreeg” dan is dit ook gekregen, want na een onterecht toegekende hoekschop werd een nieuwe corner toegestaan en hier kwam de bal tegen de ongelukkige Egon terecht en verdween in doel, de 1-1 was een feit.

Geenszins uit hun lood geslagen gingen de jongens op zoek naar de winninggoal. Met nog vijftien minuten te gaan waren we terug heer en meester doch scoren zat er niet meer in, dame fortuna liet ons wat in de steek en het bleef tot het einde 1-1.

De jongens verlieten met hangende kopjes het terrein maar voor de trainer alsook voor de supporters was dit een overwinning waard en maakten we ook het meest aanspraak op de zege. Maar dit is nu eenmaal voetbal en dit hebben we al eerder mogen ondervinden.

Het moet echter gezegd dat het ganse “team” een voorbeeld was van inzet, karakter, gedrevenheid en ploeggeest ! Hoed af voor wat de jongens ook al voetballend op de mat brachten, en dan bedoel ik echt wel “mat”. Eens te meer werd bevestigd waarom we in de top 5 genesteld staan, dit kan geen toeval meer zijn.

De schrik en angst in de ogen van de Lokeren trainer tijdens ons gesprekje voorafgaand aan de wedstrijd was gegrond, hij uitte zijn onrust en was echt bang van KSVO en dat strekt alleen de “groep van 23” tot eer!

Proficiat “boykies “ ;-)), we moeten met de voetjes op de grond blijven doch wanneer jullie zo verder blijven werken en verder blijven doen wat van jullie gevraagd wordt, zal men nog van ons horen en vergeet niet SAMEN ZIJN WE STERK

 Speelden voor KSVO:
Arnaud - Thibeau - Lars - Egon – Hannes - Simon - Tim - Joris - Vital - Sander - Thijs - Bastiaan - Jonas - Colin

Opdracht volbracht !

Nadat het team de twee vorige wedstrijden toonde wat het waard was, waren de verwachtingen hoog gespannen voor dit weekend. Met Zelzate wachtte ons een “op papier” haalbare kaart.

Maar, zoals elke echte voetbalkenner wel weet, bestaan makkelijke wedstrijden niet in het voetbal.

We ondervonden al snel dat we ons beste beentje zouden moeten voorzetten wilden we de drie punten meenemen naar Oudenaarde.

De jongens hadden duidelijk last van de snel op de bal zittende tegenstrevers en het goede voetbal van de laatste weken kwam er niet echt uit. KSVO had het moeilijk met de staat van het terrein, de felle wind, de fel storende Zelzate spelers en vooral met zichzelf. Er ging weinig zelfvertrouwen van KSVO uit, de balcontroles waren niet echt goed en vooral de zo gekende combinaties bleven uit.

Een drietal keer kwamen we er goed uit en dat waren ook de enige drie keer dat we gevat voor het Zelzate doel kwamen, hier misten we scherpte in de afwerking. Daartegenover had onze doelman weinig werk te verrichten. We gingen rusten met een blanco score.

De tweede helft werd terug het heft in handen genomen en er kwam wat meer zelfvertrouwen in het team waardoor er hier en daar eens een combinatie lukte. Zo stuurde Tim na 10 minuten de bal in het hoekje naar Vital die zich doorzette, een precieze voorzet trapte naar Pieterjan die koelbloedig afwerkte, het werd 0-1. Wie dacht dat de machine zou beginnen draaien had het verkeerd voor. Zelzate was niet van plan zich te laten afslachten en ze gingen vrank en vrij hun kans, maar onze verdedigers zaten het best in de match en neutraliseerden alle gevaar waardoor Gilles al bij al een rustige namiddag had. Door de vele (tactische en tijdrovende) wissels liet de scheidsrechter drie minuten overspelen. Net dat gaf ons (dank zij onze wissels) nog de mogelijkheid om de voorsprong uit te diepen tot 0-2. Een doelpunt die aangaf dat de jongens echt wel goed bezig zijn de laatste weken. Een snelle ingooi van Mathieu werd door Bastiaan doorgekopt naar Simon, deze zette zich door, gaf zijn tegenstrever het nakijken, bracht de bal keihard voor doel alwaar Sander er als de kippen bij was om keihard af te werken. Hier kregen we wat we de voorgaande matchen zagen, maar net iets te laat.

Niettegenstaande de mindere match al bij al toch een verdiende overwinning en mag men al niet eens tevreden zijn als men minder speelt maar toch de 3 punten pakt. Het blijven toch jeugdspelers die van week tot week proberen het beste van zichzelf te geven.

Daarom toch een proficiat aan “mijn bende”.

Speelden voor KSVO

Gilles – Hannes – Mathieu – Egon - Colin – Tim – Michael – Simon – Sander – Bastiaan - Vital – Pieterjan – Jonas – Michiel - Elias