Vandaag zesde competitiewedstrijd op onze “zandmat” tegen het derde geklasseerde Olsa Brakel.

Deze ploeg leed nog geen verlies, speelde twee keer gelijk en won drie keer waarvan de laatste wedstrijd met uitgesproken 8-1 cijfers.

Deze derby zou dus geen lachertje worden en alle hens zouden aan dek moeten geroepen worden wilden we goed voor de dag komen.

Komt daarbij dat alles moest gebeuren zonder de geblesseerden Egon,Hannes,Yenti en doelman Jamy.

Op de koop toe vernamen we net voor de middag dat onze Sandro werd omvergereden, hij liep hierbij een dubbele open beenbreuk op.

Je kan de teneur voor de wedstrijd al raden, alle spelers zaten met hun gedachten bij hun vriend en staarden wat wezenloos voor zich uit, sommigen voelden zich echt slecht worden bij het vernemen van wat Sandro was overkomen.

Ondanks de inzet van keeperstrainer Franky dienden we het dan ook nog te stellen zonder doelman en moesten we binnen de spelersgroep een doelman zoeken.

De kern was gereduceerd tot 11, gelukkig kan ik altijd bij mijn goede collega Wouter terecht, hij zwakte zijn kern af tot 13 waardoor ook onze ploeg met 13 op het scheidsrechtersblad stond.

Wat doe je dan als trainer, wanhopen en in een hoekje zitten om alles te laten gebeuren of de handdoek opnemen om er tegenaan te gaan. Wie mij kent weet al waarvoor ik zal gekozen hebben.

De spelers waren terug al vòòr het afgesproken uur in de kleedkamer en na het doorgeven van de nodige en correcte informatie werd de ploeg op het bord gezet.

Velen keken even op alhoewel er in vergelijking met vorige week echt niet veel gewijzigd was, hoogstens een tweetal verschuivingen.

Iedereen wist wat van hem verlangd werd en was er vast van overtuigd zich voor 200% te geven voor hun vriend Sandro.

Er werd afgetrapt om 14.30 uur en precies één minuut ver waren we toen we een vrije trap kregen net buiten de 16. Thomas zette zich achter de bal, krulde deze perfect over het muurtje pal in de kruising doch de bal ketste terug het veld in waar Sander klaar stond om het leer in te koppen maar de bal maakte een zodanige sprong dat hij over diens hoofd botste.

Niet getreurd de mannen waren net zoals vorige week snel op de bal en zetten de balbezitter stevig onder druk.

Na 7 minuten kregen we onze eerste hoekschop, deze werd perfect getrapt door Beau en Tim kopte al even perfect binnen, we stonden zowaar 1-0 voor tegen de derde geklasseerde !!

Het team trok zich hier aan op en bleef met de wind in het nadeel baas over Olsa.

Deze ploeg probeerde handig gebruik te maken van het windvoordeel door vanuit de tweede linie naar doel te trappen maar dat werd hen steevast verhinderd door de vier in lijn, als de bal dan al eens op doel afging stond daar toch wel een Michael (Maaikie genoemd door mij) die zich als veldspeler toonde als een echte doelman (Stijnen mag al beginnen beven in de Nationale ploeg!). Olsa claimde zelfs een strafschop maar een goed leidende referee zag de schwalbe perfect in en liet doorspelen. Dat maakte hem niet populair bij de tegenstrever en hij kreeg het de ganse wedstrijd te verduren van zowel de Olsa-staff als van hun supporters.

Verder dan een paar schoten uit de tweede lijn kwam Olsa niet en onze jongens weerden zich als duivels, ze moesten en zouden de baas blijven ! en dat bleven ze ook tot aan de rust.

Tijdens de rust voelde iedereen aan dat we de derde geklasseerde wel eens een hak konden zetten en ze zouden er alles aan doen om aan Sandro te kunnen melden dat ze gewonnen hadden.

De tweede helft werd met eenzelfde mentaliteit aangevat doch Olsa kwam er een klein beetje beter uit, terug door het gebruik maken van de lange bal, we hadden geluk toen een bal op de paal belandde, maar pech is tot nu toe al ons grootste deel geweest zodat dame fortuna wel eens aan onze zijde mocht staan.

Gezien Olsa maar niet tot scoren kwam en ze gaandeweg meer wegzakten onder de constante druk van onze “jonkies”, kwamen we zelf beter en beter in het stuk voor en het moet gezegd ondanks de afgrijselijk slechte staat van het veld toverden die gastjes enkele mooie patroontjes op de “mat” en dit werd door onze supporters echt gesmaakt en gewaardeerd.

Op de 26^ste minuut in de tweede helft kregen we waar we zo hard voor knokten, de verdediging van Olsa stond zwaar onder druk door een hoog in blok spelend KSVO, onderschepping van de bal, balletje verleggen van flank en Vital die voor zijn opponent opduikt om netjes de bal tussen de doelman en tweede paal binnen te prikken 2-0. De bevrijdende tweede treffer was er en de rest van de tijd werd perfect in organisatie uitgespeeld.

Tweede wedstrijd op rij die door de jongens met de juiste mentaliteit, inzet en gedrevenheid werd aangevat en gespeeld.

Alsof we nog geen tegenslag genoeg hebben viel in de allerlaatste minuut ook nog Tim uit met een enkelblessure te danken aan het terrein, na Egon is hij de tweede speler die door het plein wordt uitgeteld. Na consultatie zal Tim twee tot drie weken uit zijn (met dank aan ‘t plein).

Alle posities werden perfect ingevuld en iedereen maar dan ook iedereen deed wat de trainer van hem verwachtte eens te meer was het geloof in eigen kunnen sterker dan de tegenstrever en beetje bij beetje zie je dat “mijn gastjes” al goed geluisterd hebben en tonen ze dat we “samen” héél sterk kunnen zijn.

Bijzondere vermelding voor vrijwilliger “Maaikie” (hij heeft verborgen talenten hoor Franky !) die zijn netten ongeschonden hield en enkele prachttussenkomsten uit zijn (te lange) mouwen schudde.

Ik had als titel kunnen bedenken “Michael houdt de nul” maar evengoed “de zege van het collectief” of ook nog “ze deden het voor Sandro” doch een sobere aanhef vond ik het meest geschikt.
De gsms werden na de wedstrijd in de kleedkamer onmiddellijk bovengehaald en ik denk dat de operatoren de berichtenstroom naar Sandro met moeite kon volgen want toen ik hem belde om de uitslag te melden bleek hij al op de hoogte te zijn van iets na vier uur, zijnde vlak na de wedstrijd dus.

Proficiat aan het volledige “team”, dank aan Wouter en ook dank aan onze supporters die steeds de spelers een hart onder de riem steken en steeds positief supporteren, ook dit doet deugd voor een trainer!

Speelden voor KSVO:

1. Michael – 2. Jonas – 3. Lars – 4. Tim – 5. Thibeau – 6. Simon – 7. Thomas – 8. Beau – 9. Sander – 10. Bastiaan – 11. Thijs – 12. Vital – 13. Oscar.

Het blessureleed speelt ons parten want ook Egon valt af met een tijdens de donderdagtraining opgelopen blessure.
Daarbovenop had Franky wel een oplossing uit de hoed getoverd doch die oplossing vond het nog té vroeg om het doel te verdedigen.

Gevolgen:
* 1 * onze jonkies dienden zelf uit te maken wie als speler het doel zal verdedigen, Michael en Simon waren de vrijwilligers;
* 2 * we kijken hoe de wedstrijd evolueert om eventueel elk één helft in het doel te staan, we lossen dit op op het moment zelf
* 3 * onze kern werd gereduceerd tot 12 waardoor één speler van Wouter de rangen komt vervoegen, deze start op de bank maar het spreekt voor zich dat hij één helft speelt.

Selektie:
Thomas Bonte -  Egon Buyck - Sander De Boever - Tim De Reuse - Thijs De Schrijver - Simon De Waele - Sandro Devos - Lars D'hondt - Jonas Lourette - Thibeau Opsomer - Beau De Coster - Bastiaan Mathijs -  Jamy Smeyers.
Geblesseerd: Hannes De Noyette - Yenti Roels
Onbeschikbaar: Michael Delbeke - Gilles Eekhout.

** Vertrek om 10.15 uur stipt aan parking zwembad !!
** Wie rechtstreeks gaat, ter plaatse om 11.15 uur, wacht op het team !! (verwittigen aub)

** Wedstrijd staat onder leiding van de heer Delombaerde Luc

** Adres: Schuermanstadion - Schoolstraat 63 te 9140 Temse -  Tfnr 03/7713191

KSVO	FCV Dender EH
Opstal	Temse
Olsa Brakel	St Gillis Waas
KFC Vrasene	VCE Aalst 2002
Waasland	VB Meldert
KFCE Zele	KSC Lokeren O-Vl
Sottegem	Sp Petegem

Beveren is vrij.

Temse	-	St Gillis Waas	0	-	1
Dender	-	Opstal	3	-	1
Meldert	-	Vrasene	4	-	0
Beveren	-	Sottegem	10	-	3
Aalst	-	Zele	0	-	2
Brakel	-	Waasland	3	-	1

Nieuwkerken St Niklaas geeft algemeen forfait.
Dit wil zeggen dat we op 05/12/2009 niet moeten aantreden.
De competitie zal voor ons ook één weekje eerder stoppen gezien onze laatste wedstrijd hierdoor vervalt.

Wedstrijdverslag U17 Prov Scholieren Petegem - KSVO  4-2

Maatje te klein

Zoals de uitslag en de titel laat vermoeden waren we niet opgewassen tegen een Petegem dat vooral in gestalte soms 2 maten groter was..

We moeten ons hier wel niet achter schuilhouden, dit zou een té gemakkelijk excuus zijn.

Voornamelijk moeten we de hand in eigen boezem steken en wanneer we eerlijk zijn dan kunnen we niet anders dan zeggen dat we niet de ideale wedstrijd speelden.

Niettegenstaande iedereen mooi op tijd was, geconcentreerd was in de opwarming en er van overtuigd was een goeie prestatie neer te zetten, bleek dit niet te lukken.

De flink uit de kluiten gewassen tegenstrever moet zodanig geïmponeerd hebben dat het al van in de aanvangsfase te zien was dat we het moeilijk zouden krijgen. Aan de vraag om hoge pressing en stevige druk te zetten in de beginminuten werd niet voldaan en we leken als lammetjes op het veld te lopen.

De wil om te voetballen was er wel doch die werd door Petegem vlug in de kiem gesmoord door stevige duels en keiharde tackels. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ons “eerstejaarkes” met de daver op het lijf liepen als ze ook maar één groen zwarte speler in hun omgeving zagen.

Toch werd er stand gehouden tot aan minuut 30, maar dat was dan vooral de verdienste van Petegem die enkele loepzuivere kansen de nek omwrongen.

Op hoekschop werd de bal tot twee maal toe weggewerkt en toch kwam hij in de voeten van een Petegemnaar die in één tijd lekker binnenknalde. 1-0. Dit was ook de ruststand.

Even de les gelezen tijdens de rust met de hoop op beterschap. Dit mocht echter niet baten want onze jongens waren nog aan het daveren na de eerste helft waarin we nooit in ons ritme kwamen.

Zo werd het in de 2^de helft 2-0  en zelfs 3-0 met bijna identieke fases waarbij een speler alleen voor Jamy kwam. Jamy kwam dan wel uit maar had waarschijnlijk nog meer schrik dan zijn collega’s waardoor het 2^de en 3^de doelpunt intikkertjes werden. Wedstrijd gespeeld dachten we en alle kopjes nog meer naar beneden er werden zelfs bijna geen duels meer aangegaan en dit deed het ergste vermoeden naar de score toe. Op één van de zeldzame keren dat we in geharrewar voor het Petegemdoel toch in duel gingen op hoekschop kregen we een onrechtstreekse vrije trap op de rand van de kleine backlijn. Gans de ploeg van Petegem vatte post op de doellijn met de doelman ervoor. Dan denk je ‘dit lukt natuurlijk nooit’, wel dat is dan buiten de ‘clevere’ Bastiaan gerekend. Op aangeven van Sander zag onze Bas een gaatje links boven en hij mikte dan ook de bal perfect in het dak. We kregen zowaar moed met nog tien minuten te gaan. Plots was er een kleine metamorfose en begon iedereen zowat in duel te gaan met de kloeke tegenstrevers, Dit loonde, want een luchtduel van Bastiaan (de enige die kon concurreren qua gestalte) met twee tegenstrevers en de doelman bracht de ingevallen Michael (de op één na kleinste en jongste van het veld) in stelling. Michael schuwde het duel met zijn tegenstrever niet en wurmde zijn tip tegen de bal waarna die binnenhobbelde het werd zowaar 3-2 !

Té laat echter kwam het besef dat men, niettegenstaande het uitgesproken verschil in gestalte en duelkracht, in zichzelf moet geloven en men zich niet naar de slachtbank mag laten leiden.

In alle drukte kreeg Petegem nog een vrije trap van net buiten de 16, Jamy ging goed plat doch de bal botste net voor zijn uitgestrekte handen waardoor die in doel verdween.

Einduitslag 4-2 en een wedstrijd waar we niet te lang moeten blijven bij stil staan we hebben wel geleerd dat we in onszelf moeten geloven ook als is de tegenstrever 2 maten groter.

1. Jamy - 2. Jonas - 3. Lars - 4. Tim - 5. Egon - 6. Bastiaan - 7. Simon - 8. Beau - 9. Thibeau  -

10. Sander - 11. Thijs - 12. Hannes  - 14. Sandro - 15. Michael