|
Ik vertrok op zondag 28 juli voor 7 dagen
op zeiltocht. De zeilboot is in Polynesische stijl. Het is een catamaran. We
zitten in totaal met 13 mensen aan bood. 10 gasten, 1 kapitein Raoul, een kok
Ariel en een maat Romario. De andere gasten zijn 3 andere jonge mensen, een
ouder koppel en de eigenaar met zijn gezin.
De eerste dag zeilen we de Rio Dulce af, de
volgende ochtend papieren regelen in Livingston en dan op naar Belize. Mijn
kajuit lijkt een beetje op een begrafeniskist, maar wat doe je er anders dan
slapen? Ik slaap ook een paar keer op dek.
We hebben eten en drinken bij voor
de ganse tijd, maar uiteraard is het de bedoeling dat we gaan vissen. Niet echt
met een vislijn, eerder met een harpoen. Ik ga een aantal keren mee. Best
spannend! Ik heb geen handschoenen dus ik mag geen kreeften schieten alsook
bepaalde vissoorten niet. De eerste keer dat ik meega breng ik blijkbaar geluk
want we halen behoorlijk wat kreeft boven. Helaas nog niet genoeg voor iedereen.
Elke dag verplaatsen we ons nog een andere
plek. Soms betekent dat om 4u opstaan. Ik sta mee op met de crew om 4u, de
meerderheid blijft nog knorren. Ik wil gewoon niks missen. Eén nacht hebben we
behoorlijk stormweer. Het is het begin van het orkaanseizoen.
Wanneer we onderweg zijn naar het
immigratie eiland van Belize krijgen we gezelschap. Een school dolfijnen racet
met onze boot. Ik heb er nog nooit zoveel gezien. Zalig! Henkie van in zeeland
zou hier perfect vriendjes kunnen maken. Wanneer we vertragen om ermee te
kunnen zwemmen vertrekken ze, van zodra we terug wat snelheid hebben zijn ze er
terug. Ze houden vooral van het spelen met de boot.
Bijna elke dag ga ik snorkelen. Ik geraak
er bijna aan verslaafd. Het voordeel van met de zeilboot in het reef te liggen
is dat je niet met een zodiak eerst een eindje moet varen om iets te kunnen
zien. Ik zie zo ontzettend veel vissen. De namen in het Nederlands willen me
niet te binnen schieten en ik weet niet hoe ik het moet schrijven in het
Engels. Maar als samenvatting: kleurrijk, mooi, omvangrijk, prachtig!
De wind speelt niet altijd in ons voordeel
en om rond een reef te geraken moeten we vaak de motor gebruiken. Jammer maar
het mooie weer, het lekkere eten, het goede gezelschap maken dat allemaal goed.
De eigenaar heeft me al een baan aangeboden. Helaas kan ik dat niet aannemen.
Aan alle mooie sprookjes komt een eind en
dus ook aan deze tocht. Na 7 dagen ga ik met zeebenen aan wal. Maar ik kan weer
iets schrappen van mijn lijstje, the things i want to do before i die.
Na het zeilen blijf ik nog 1 nacht in Rio
Dulce en vertrek ik vervolgens naar Honduras. Een tocht van normaal 5u. Maar op
de één of andere reden doen we er veel langer over. De bus stampt nog uit de
tijd van
maar schakelen gaat niet echt vlot. Het landschap is nogal
heuvelachtig dus schakelen is een must. Wanneer we afremmen op de motor, lijkt
het of er staat een straalvliegtuig naast je. Gewoonlijk kan ik perfect slapen
in een bus maar tijdens deze rit geniet ik vooral van het landschap. Ligt dat
aan het landschap of aan de bus
De ruïnes in Copa, Honduras, zijn prachtig.
Toch een beetje anders dan in Tikal. Ik ben er al heel vroeg en er is nog geen
kat. Ik koop het ALL incl. ticket zodat ik ook de tunnels kan bezoeken. Dit is
wel speciaal.
Onder de tempels zijn er tunnels waar ook nog graveringen te zien
zijn. Wow, wat een artiesten die Maya´s.
Ik maak ook nog een stevige natuurwandeling
en kom een nogal kleurrijke rivier tegen. Ideaal om te vlotten, wat denk je
vake?
Alleen moet je er de waterslangen wel bijnemen. Helaas heb ik niet zoveel
wandelingen kunnen maken dan ik had gehoopt. Hoogte in combinatie van warmte en
inspanningen geven toch nog hoofdpijn. Ik heb het dus iets rustiger aan gedaan.
Nu kom ik aan mijn laatste dagen. Vandaag
ga ik vooral shoppen. Morgen is een zware tweedaagse. Er is een shuttle naar de
luchthaven om 4u en om 9u. De rit duurt ongeveer 1,5u. Ik moet om 10.15u in de
luchthaven zijn. Ik heb niet veel zin om de bus van 4u te nemen. Maar met die
van 9u is het wel nipt. Ik zit er dus aan te denken om toch maar een nacht in
Guatemala City te slapen zodat ik dichter bij de luchthaven ben. Want als ik om
4u moet vertrekken heb ik 6u in te vullen op de luchthaven. Vervolgens een
vlucht van 3,5u naar Atlanta, 3u transit, vlucht naar Parijs, 2u wachten, trein
naar Brussel zuid, trein naar Berchem. Zal een lange dag worden.
Ik heb weer heel veel mooie dingen mogen
meemaken, leuke mensen leren kennen, wat een avontuur. Ik heb gezien waar ik
voor naar hier kwam. Mijn doel van deze reis was, zeilen in de Caraïbische zee
en de Maya cultuur opsnuiven. Check!
|
