Ik heb de luxe gehad om in Santa Cruz bij mensen te logeren die ik heb leren kennen in Samaipata. Een kast van een huis, kamers in overvloed, een meid,... Een beetje een groot contrast met de meerderheid van Bolivie. Mijn was werd zelfs gestreken en per kleur gewassen, daar kon ik me niet mee bezighouden de rest van mijn trip. Op vrijdag neem ik de trein naar de grens waar ik normaal om 9u zou aankomen op zaterdag om dan de grens over te steken met Brazilie. De trein vertrekt stipt om 16u, maar rond 2u zit er geen beweging meer in. Uiteraard lig ik heerlijk te slapen en merk ik pas bij de ochtendglorie dat we stil staan. Rond 10u regelen ze een bus die nog 8u onderweg zal zijn om ons naar de grens te brengen. Ik heb geen behoefte om als sardinekes in de bus te zitten voor zo lang. Samen met Sam en Glynn en nog enkele brazilianen passen we niet meer op de bus. We wachten rustig aan het treinstation. We ontdekken nu ook dat het niet onze trein is die niet meer werkt, maar een gekantelde wagon van een goederentrein blokkeert de boel enkele kilometers verder. Om 11u. krijgen we de melding dat de trein terug gaat vertrekken binnen 15min, boliviaanse minuten dus we zijn een uur later weg. De trein bijna helemaal alleen voor ons. En zo gaat het nog door tot 19u. Uiteraard is de grens nu gesloten dus we blijven een nachtje extra in bolivia. Het worden er zelfs 2.
Dus dinsdagmorgen gaan we eindelijk naar Brazilie. Met de taxi tot aan de grens. Een taxi waar het stuur links staat maar alles van kilometerteller enz rechts. Ze hebben gewoon de hele boel naar de andere kant verzet. Als je een deur sluit, vliegt een andere open. De chauffeur sluit zijn deur dus als laatste, sluiten betekent gewoon vasthouden... Ok dus de grens oversteken. Eerst bolivia voor een exit stamp, dat ging redelijk snel. Maar voor Brazilie staan we meer dan een uur aan te schuiven. Dan de bus op, nog een bus om in de terminal aan te komen. We hebben geen portugees geld, dus eerst naar de bank. We hebben een uur voor de bus vertrekt. 3 banken later hebben we eindelijk cash geld. Maar aangekomen bij de terminal blijkt de bus vol te zitten, volgende bus is om 14u. In de terminal nemen we lunch en we merken gelijk aan onze protemonnee dat Brazilie een pak duurder is. Terwijl we daar zitten zien we op het nieuws dat de gresnovergang, waar we net gepasseerd zijn, gesloten is wegens staking. We mogen dus van geluk spreken. Na een 1,5u busrit worden we opgehaald om naar de pantanal te gaan, een groot natuurreservaat. Je merkt gelijk dat we in Brazilie zijn aan de wegen en de veiligheid. Gordels kan je hier dragen, ze zijn niet doorgesneden ofzo. Eenmaal in de pantanal aangekomen genieten we van een prachtig resort dat de komende 5 dagen mijn thuis gaat zijn. Buffet, zwembad, mooie kamers,... En verschillede activiteiten. We gaan terug vissen, boottochten, wandelen,vlotten,jeepsafari,... De muggen vallen me wel aan in de avond maar het is het allemaal waard. Zeer mooie apen, papagaaien, armedillo's, vogels, vlinders, kaaimannen,... We gaan zwemmen en vlotten in hetzelfde water als waar de kaaimannen en piranna's zwemmen, best spannend. Ondertussen ben ik in Bonito aangekomen. Gekend om zijn mooi helder blauw water. Ideaal om te gaan snorkelen. Ik trek er dus ook dadelijk op uit om te gaan mountainbiken en snorkelen. Maar ik had naar mijn oren gekregen dat ik mijn blog niet meer aanvul dus vandaar.
Dikke kus en knuffel aan iedereen!
Veerle
Reacties op bericht (1)
20-06-2011
Brazilië
2x zo goed als dezelfde foto. Ook een manier om je blog te vullen. Nog veel plezier deze laatste dagen zonder reisgezel.
20-06-2011 om 11:53
geschreven door moeke
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
