Vandaag is de afbraak van het achterste gedeelte gebeurd in een zondvloed van 's morgens tot 's avonds. Hallucinant om te zien en het weer paste eigenlijk wel bij de apocalyps van een deel van ons huis. Waar we maanden hebben voor gewerkt, gebeurde nu in enkele minuten. Nog een laatste blik (foto1) en dan de kraan er tegen. Op tien minuten lag de hele achterbouw in puin. Natuurlijk heeft het nog veel langer geduurd, maar dat kwam vooral door het ondergronds metselwerk en de funderingen. Het eerste wat tegen de grond ging, was de schoorsteen (foto2). Ook de stookolietank is verwijderd en meegenomen.
Ook eigenaardig voor Ruth: 's morgens vertrekken naar het werk met een huis van 20 meter lang en 's avonds thuiskomen en er nog een van zeven meter overhebben...
Prachtig weer opnieuw. Op dat gebied hebben we nog niet kunnen klagen, tot nu toe. Het is vandaag Pinkstermaandag, dus een vrije dag, dus werken. Ik ben vanmorgen relatief vroeg begonnen omdat ik na de middag wil gaan keeperen. (Bavo is geblesseerd.) Bij het opstaan voel ik het al: het vele werk van de laatste tijd heeft zijn sporen nagelaten: ik ben doodop. Maar er is geen andere mogelijkheid, want morgen gaan we naar Lendelede, naar Ruths broer, en woensdag komen ze afbreken, dus het moet vandaag.
Een zwaar en vuil werk: met de grote slijpschijf en met de breekhamer (merci, Wouter!!) het stuk dat moet worden afgebroken los zetten van het stuk dat blijft staan. Ik ben net op tijd klaar om te kunnen voetballen, maar ik voel me echt total loss. Ik keeper dan ook niet goed en krijg tijdens de match een koortsblaas (waarschijnlijk van vermoeidheid). MAAR: het is wel gelukt om op tijd klaar te zijn, en dat geeft een voldaan gevoel.
Pa en Ruth hebben ondertussen de oude regenwaterput leeggepompt met een dompelpomp (merci, Stefaan!!). Ook daarvan krijg je enkele foto's.
Ik heb het al wel eens geroepen op een fuif of zo, maar nog nooit echt gedaan: het dak moet er af! We kunnen nu naar waarheid zeggen dat we geen dak meer boven ons hoofd hebben (voor het achterste gedeelte van het huis). Behoorlijk lastig werkje, trouwens, met al die zware balken. In het begin deed de hoogte ook nog wel iets, maar na een tijdje ben je dat gewoon.
Vandaag heb ik de ramen uitgebroken. Aangezien ik dit nog nooit had gedaan, en ik dus niet zo goed wist hoe ik dat moest doen, ben ik een specialist ter zake gaan opzoeken: nonkel Hugo. Hij is even afgekomen en heeft mij getoond hoe het moest. Gelukkig maar, want het achterste raam (in de berging) zat zo ongelooflijk muurvast dat ik het er alleen nooit zou hebben uitgekregen: ik zou gedacht hebben dat ik iets verkeerd deed. De rest van de ramen ging vlot. Met ook de ramen eruit, lijkt het nu echt een ruïne. Nog een kleine week voor afbraak!
Vandaag ben ik begonnen met de afbraak van het onderdak. Echt een shock om vanuit wat enkele maanden geleden je keuken was bomen te zien als je naar boven kijkt. Het doet ons beseffen dat het moment van afbraak steeds dichterbij komt.
Gisteren en vandaag heb ik de dakgoten verwijderd. Dit duurde nog langer dan ik gedacht had. Maar gelukkig loste de slijpschijf veel op. Praise the lord voor de slijpschijf!
Ook in de keuken en de badkamer heeft het plafond er moeten aan geloven. Het was een rare gewaarwording, omdat dat ruimtes waren die, in tegenstelling tot de berging, intensief werden gebruikt. Gisteren afgebroken, vandaag opgeruimd.
Na een aantal weken rust (allez, op verbouwgebied toch, op school had ik een ferme verbeterachterstand, en die heb ik in de tussentijd weggewerkt) ben ik weer aan de slag gegaan: ik heb woensdag de elektriciteit verwijderd en vandaag het plafond in de berging uitgebroken.
Beide veranderingen zijn nogal ingrijpend: zonder elektriciteit wordt krijgt een ruimte snel spookruïne-allures na zonsondergang en de desolaatheid van het verwijderde plafond blijkt wel uit bijgevoegde voor-en-na-foto's. Ondertussen zijn ook alle shingles van het dak verwijderd, voor een groot deel te danken aan pa 'the monkey' Heyndrikx. Of in de woorden van mijn moeder (en niet eens zoveel overdreven): hij gaat sneller op een dak dan op de begane grond.
De laatste zaterdag van de vakantie. Het tempo zal hierna dus wel een beetje zakken, maar we zijn tevreden van onze werken tot nu. Gisteren en vandaag heb ik een stuk van de keuken geïnstalleerd in de voormalige (en toekomstige) hall. Ik heb ook waterleiding aangelegd en een afvoer en heb een nieuwe (Brico-)kraan geïnstalleerd. Ik voelde dat het vele werk begon te wegen. Morgen doe ik niks en ga ik uitrusten om dan maandag terug te gaan werken. Door het vele werk dat ik gepresteerd heb, heb ik het gevoel dat het heel lang vakantie is geweest. Dat geeft wel een goed gevoel, zeker als ik naar mijn realisaties kijk. Ook al heb ik vaak gevloekt en gesakkerd omdat het niet zo snel of niet zo vlot ging als verhoopt, toch ben ik tevreden als ik terugkijk.
Vandaag hebben we de berging ontruimd. We zijn ook aan de keuken begonnen. En ik heb de chauffage in de hal/voorlopige keuken weggewerkt, wat weer een mooie foto oplevert. Ik heb de diepvriezer en de microgolf ondertussen verhuisd en in de voormalige berging onder de trap gezet.
Vandaag hebben pa en ik eerst nog de restanten weggewerkt van de waterpomp. Daarna hebben we ons verkleed als marsmannetjes. De vuile werkjes komen er namelijk aan: de isolatie van de zoldervloer van het achterste deel halen en daarna beginnen we de asbestshingles van het achterste dak te halen. Dat levert allebei leuke foto's op. Let ook op hoeveel stof er hangt bij het verwijderen van de isolatie.
Pa is natuurlijk in zijn element. Hij mag doen wat hij heel goed kan en ook graag doet: op het dak klimmen. Ma noemt hem al liefkozend 'den aap'. En het moet gezegd: hoe hoger hij werkt, hoe sneller hij werkt...
Vandaag heb ik in de berging achteraan gewerkt. Ik heb er de chauffageketel en de waterpomp uitgebroken met pa. Ruth moet opnieuw gaan werken van de week (tot haar frustratie). De slijpschijf heeft al veel gedraaid, en dat geeft altijd van die mooie vlammetjes als je metaal doorslijpt. Omdat ik dat zo mooi vind, steek ik er enkele vlammetjesfoto's bij. Die zullen nog wel terugkomen bij het verder uitbreken, denk ik.
De chauffageketel was zwaar, maar wel net draagbaar voor twee man. Dat is een meevaller, want we hadden gevreesd voor de zwaarte van dat ding. De pomp heb ik ook ontmanteld. Wat een kl*teding, man! Ik ben blij dat ze weg is.
We hebben opnieuw een badkamer. De afgelopen dagen hebben we heel wat werk gedaan. Van de week zijn we een douche gaan kopen, omdat we het bad te zwaar vonden om boven te dragen. Vrijdag hebben we de douche met veel moeite en prutsen in elkaar gekregen (tot half een gewerkt!). Zaterdag heb ik de douche en de lavabo aangesloten op het water (koud en warm, ja, niks is vanzelfsprekend tijdens een verbouwing). Zondag heb ik de aanvoer in orde gebracht. DUS: we hebben weer een badkamer! Ruth heeft alles leuk ingericht en de kasten gevuld met kleren. Nu lijkt het wel alsof we een chicque dressing hebben.
We hebben sinds vandaag gas. De man van de gasmaatschappij is langsgeweest, en wat bleek: ik kende hem. Het was Philip Madou, de vroegere drummer van Eden. Het werd dus een heel fijne voormiddag/middag. Hij werkte snel en efficiënt en ondertussen konden we ook nog een babbeltje slaan. Als muziek heb ik de Reduxuitvoering van Ten opgelegd, wat hij ook heel erg leuk vond. Ruth en pa hebben ondertussen de sleuf dichtgemaakt. Die was al een flink stuk minder diep dan ze geweest is, want voor het water heb ik onder de funderingen gegraven (tot 1m35 diep). In de namiddag en 's avonds heb ik het warm water aangesloten (van de boiler naar de collector) en de lavabo geplaatst.
We hebben gisterenavond nog de badkamer uitgebroken. De lavabo gaan we recupereren voor boven. Het bad gingen we ook recupereren, maar het weegt zo loodzwaar dat we dat toch niet gaan doen. We zouden het waarschijnlijk niet boven krijgen. Ruth was zo enthousiast dat de kleine, lelijke badkamer verdween, dat ze ook de breekhamer wou gebruiken. Zij heeft het begin gedaan en dan puin afgevoerd. Teamwork!
Gisteren en vandaag zijn er weer enkele belangrijke stappen ondernomen. Ik heb de waterleiding verder aangesloten, en ook de boiler verhangen. Bovendien heb ik de wasmachine aangeloten, zodat we weer kunnen wassen. Met dank aan ma, die het in de tussentijd heeft gedaan! Het spelletje met de waterleiding (want zo bekijk ik het: een soort lego of mechano) begint steeds beter te lukken. Oefening baart kunst. Alle lekjes lijken gedicht, maar nog niet alles is aangesloten.
De laatste dagen heb ik de hele tijd waterleiding gelegd. Het is een tijdrovend werkje en soms ook wel frustrerend. Bv. als je een klein lekje hebt, je draait het aan, en daardoor krijg je op twee andere plaatsen een lekje... zo blijf je bezig. Ondertussen heb ik ook de lavabo in de badkamer uitgebroken, en die zullen we voorlopig gebruiken in de voorlopige nieuwe badkamer boven. Gelukkig zijn er de bemoedigende boodschappen van onze gasten van het feestje. Ook de kindjes hebben zich goed laten gaan en de muren volgekladderd. Dat hoefden we trouwens geen twee keer te zeggen. Lien en Lotte en Heike en Ewout hebben zich heel erg goed van hun taak gekweten.
Gisteren hebben we een housecoolingfeestje gehad (=tegenovergestelde van housewarming: nog net voor het afbreken...). Het was echt superdemaxwijs!! We hebben ons geamuseerd en onze gasten ook, denk ik. Er waren nootjes, chipjes, pizza, kippenpootjes, en drank à volonté. Het bad deed dienst als frigo voor het bier en de cola en iedereen moest maar nemen. Gelukkig had ik het toilet boven net op tijd afgekregen, zodat onze gasten het konden inwijden... (wil ik me verder niks bij voorstellen!).
Ook Vincent was gekomen vanuit het verre Zwolle en hij had zijn vriendin mee: Fleur. Fantastische madam! Ze passen echt samen, en dat doet me veel plezier, want net zoals ik is Vincent geen makkelijke jongen, maar een heel makkelijke jongen als je weet hoe je hem moet aanpakken. En dat weet Fleur wel. Leuk om te zien.
Iedereen mocht een boodschap nalaten op de muur. Velen hebben dit ook gedaan. Enkele enthousiastelingen zijn al met het behangpapier begonnen ook. Terwijl dat nu net zo mooi was (ahum!).
We hebben water! Gisteren ook, maar nu is het met de nieuwe aansluiting. De watermannen van VMW hadden aan enkele uurtjes genoeg om de oude waterleiding af te sluiten en de nieuwe waterteller te installeren. We hebben nu enkel nog water aan de nieuwe teller, dus niet meer in de keuken, niet meer in de badkamer... Het wordt dus een tijdje kamperen. Daarom ben ik ook al begonnen om de waterleiding te leggen. Maar vlot ging dat niet, dus dat zal nog wel even duren. Het was heel frustrerend. Morgen een andere dag...
