 |
|
|
| |
|
|
| 26-02-2007 |
 De wet van Frutos |
Frutos steelt in de laatste seconden de overwinning van Lokeren.
Hoevaak maakt een mens het niet mee :
Alles loopt op wieltjes, alles zit snor.
Het zit de ganse tijd mee, meeval, geluk..maar vooral het gevolg van je eigen noeste arbeid, je inzet,
je betrokkenheid, engagement.
Het ene plezier is het andere waard. Je geeft liever dan je krijgt.
Dan een kantelmoment, je krijgt een beloning voor je diensten, tijd voor effen rekeningen, het moment
van erkenning. Je streeft er niet naartoe, daarvoor doe je het niet, maar het doet wel enorm veel deugd,
het geeft voldoening, dat geef je toe.
Het speelt ook geen rol wat die erkentelijkheid nu juist inhoudt. Een gratis cinematicket, 'n dikke
knuffel van je lief, een briefje van 100, of liefst van al een welgemeende 'dankjewel'.
En dan gebeurt het :
Alsof er op dat eigenste moment 823 Murphy's je omsingelen, precies of er net op het moment dat je
je volledige spaarboek hebt afgehaald er een overvaller het kantoor binnenvalt. Of net de dag nadat je
dat briefje van 100 op je rekening stortte, er een aanslagbiljet van 200 in je bus valt..
Het bioscoopcomplex waar je het 1maand-geldig cinematicket kan inruilen is gisteren net afgebrand..
Ook het voetbal is een weerspiegeling van de maatschappij, dus begint Frutos stilaan een verpersoonlijking
te worden van het onrecht dat mensen wordt aangedaan. Het symbool van 'het mag écht niet zijn'.
Nog een paar speeldagen te gaan en je zult het merken : mensen die onrecht aangedaan worden, zij die
op het laatste nippertje hun zege uit handen zien glippen..de muizen die in de laatste seconden de kaas
van hun brood zien gestolen worden, zullen een nieuwe term in de mond beginnen nemen.
De milde wet van Murphy, die omschrijft dat indien er iets fout kan gaan het ook fout zal gaan, wordt
stilaan overstemd door de wet van Frutos : zelfs als er níets meer fout kan gaan, het tóch zéker nog fout zal gaan.
Hopelijk komt Frutos zelf op tijd tot inkeer, voor de eer van zijn naam, voor de fairplay van het kampioenschap,
én voor alle mensen die het goed bedoelen..
Nicolas, je bent er twee waard nu...!
26-02-2007, 21:13 geschreven door Kristof 
|
|
|
|
|
| 25-02-2007 |
| Een illusie armer.. |
Een hoop bakstenen ligt te zieltogen in de Graaf de Smet de Naeyerlaan.
Ze weten heel goed dat ze straks vermalen worden.
Het zijn bakstenen die hun ontslag gekregen hebben, onterecht zoals zoveel gebeurt.
Ze zijn nog mooi, goed en sterk, maar worden gedumpt en vervangen door stenen die men wat hoger kan stapelen,
die meer moeten opbrengen, da's alles..vandaag de dag worden we verondersteld dit volkomen normaal en
logisch te vinden. Dat is het dus niet, dat weten die bakstenen zelf ook wel..
De bakstenen vormden samen jaren lang - tot enkele dagen geleden dus - "De Illusie" een kleine, charmante
en vooral heel mooie theaterzaal.
Bang om de komst van de rode container van bouwonderneming Versluys, houden ze zich voorlopig sterk met het
ophalen van herinneringen, en het zijn er veel.
Ze praten vooral over hun ervaringen met het Oostendse theaterwereldje.
Ze discussiëren honderduit over wat voor hen het mooiste stuk was, wie zij de beste regisseur vonden.
Die hoofdrolspeler was echt niet zo goed als hij zelf dacht te zijn, repetitie na repetitie merkten zij beter dan wie
ook, wie de meest getalenteerd van de groep was.
Ze waren de bevoorrechte getuigen van alles wat naast en onder hen plaats vond : gekibbel, achterklaps, ruzie,
stress..maar ook vriendschap, ..misschien soms verliefdheid , plezier, arbeid en uren van puur amusement.
De bakstenen uit de artiestenkleedkamer konden nu eindelijk wat pittige anekdotes vertellen aan de collega's van
de kassa. Zij op hun beurt, vertellen over de lange vingers bij de kassadame van toneelgroep X.
De podiumbakstenen kunnen maar niet zwijgen over hoeveel er voor groep Y moest gesouffleerd worden..was dat
een ramp, maar tegelijk moesten ze lachen dat ze elk om beurt die enorm knappe actrice van gezelschap Z wilden
dragen, aanraken.
Want ze wisten perfect op voorhand op welke plaatsen zij, wulps, op handen en voeten haar replieken moest
zeggen. De stenen leefden mee, ze zweetten evenveel, ze fluisterden de teksten zachtjes mee...het spreekt voor zich
dat ook zij met volle teugen genoten van het applaus na afloop.
Maar nu is het doek gevallen, definitief helaas, het allerlaatste toneelstuk was een komedie.. maar nu,
nu is het drama.
Ik weet het, het heeft totaal geen zin.. maar laat me eens doen :
"Jongens, bedankt voor alles, ik geef jullie een laatste welgemeend applaus.. neen, een staande ovatie ! en ik roep
uit volle borst : BIS !"
25-02-2007, 00:19 geschreven door Kristof
|
|
|
|
|
| 23-02-2007 |
| Dag 1 in Blogland ! |
En nu..moet m'n eerste blogbijdrage humoristisch, luchtig of serieus zijn?
Is het zo, dat een mens zijn eerste bericht al meteen de teneur moet vastleggen voor de rest van zijn blogvulling?
Heeft men op het internet ook nooit geen tweede kans voor een eerste indruk?
Spannend?!
Neen..weet je, ik trek me er niks van aan sie ! Ik schrijf gewoon wat ik wil, wat ik voel, wat ik denk..en dat is 't !
Lekker gemakkelijk eigenlijk..ik mag hier gerust mijn gal uitspugen, schijven wat ik er van vind,
recht voor de raap zeggen waar het op staat, zonder het risico te lopen om een paar seconden later met 2 uitgeslagen
snijtanden te moeten vragen welk ziekenhuis nu van wacht is !
Wat een luxewereldje !
23-02-2007, 22:43 geschreven door Kristof
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
