De combinatie 'graagslaper' en 'opstaan-op-een-onmenselijk-vroeg-uur', vind ik één van de verschrikkelijkste combinaties die men kan maken in de wereld. Op zich had ik er niet veel problemen mee, maar beeld je in: je ligt daar in je lekker warme bedje te genieten van het feit dat het vakantie is en je nerges mee bezig hoeft te zijn. je snapt eigenlijk zelf niet waarom je al wakker bent en zou graag slapen, en je wedt dat wanneer je je ogen even sluit, je meteen ligt te snurken als een roosje. Maar dan, komt er plotseling een verschrikkelijk wezen je kamer binnen, die even later je moeder blijkt te zijn, en zegt dat je moet opstaan en maken dat je klaar bent. Je zou voor minder heel erg luidruchtig kreunen en je nog eens omdraaien eah. Het was dus twintig over drie en mijn moeder kwam de slaapkamer binnen en zei iets over opstaan en verderdoen, meer heb ik er niet van verstaan. Ik ben het soort mens dat wel hoort, maar niet luistert als ze er geen zin in heeft. Dat is wel één van mijn slechtste eigenschappen denk ik. Een paar minuten na de inval in mijn kamer liep ik de trap af en zette me aan tafel. Ik herinner me niet meer wat ik heb gegeten, maar ik denk dat het er ook niet toe doet. Hoogstwaarschijnlijk had ik een ontbijt zoals de meeste ochtenden, vol calorieën en vet waar ik nadien een hele tijd over zeur maar het toch altijd opnieuw doe, een groot stuk CHOCOLADE. Met een snee grijs brood. Ik at dus mijn ontbijt op een typische kristien-manier. Daarmee bedoel ik; alles zo snel mogelijk binnenstoppen en een paar keer verslikken. Ik dronk mijn lekkerwarme chocomelk en poetste mijn tanden. Daarna liep ik de trap op en in de gang stopte ik even in de deuropening van mijn kleine broers kamer. Terwijl ik een knuffelbeest naar zijn hoofd gooide kreunde hij even, die kleine slaper moest toch ergens van wakker worden?
Hallo daar, ik ben Kristien. Ik woon in Tessenderlo en ben veertien jaar oud, maar dat zijn van die dingen die eigenlijk totaal niet boeien. Dit blog heb ik aangemaakt omdat ik ontzettend graag schrijf, en dit keer héb ik ook iets om over te schrijven. Over mijn vakanties. Toen ik vroeger nog een klein meisje was, had ik de neiging om elk dier dat ik zag op tv, te willen hebben. En ik moet ontzettend schattig geweest zijn, want mama gaf me behoorlijk vaak mijn zin. Maar dus, door al de dieren die we na een tijdje hadden verzameld. Was er helemaal geen mogelijkheid meer om deftig op vakantie te gaan zonder de beestjes uit te hongeren. En dat zorgde ervoor dat de enige momenten dat ik voor langer dan twee dagen in het buitenland zat, de skivakanties met school waren. Maar door de vorderingen van de wetenschap en het sterven van een aantal dieren, is het makkelijker om ze te onderhouden wanneer we er niet zijn, en hebben mama en papa besloten meer van het leven te gaan genieten en vaker met Koen en mij op vakantie te gaan - jippieeee ! -. De eerste statie, is Londen, en damn, buiten de gouden lepeltjes en de rijstpap, is het de hemel.
