In Vicksburg aangekomen zijn we naar het park gegaan waar de strijd die gestreden was herdacht wordt. Heel toevallig ligt dit zeer uitgestrekt domein tegenover ons hotel. We wilden daar gaan wandelen maar het weer werkte wat tegen en achteraf maar goed ook, want het is enorm groot. Dat er aan de entrance een bord stond speed limit 25 mijl gaf ook al veel duidelijkheid. Dus met de auto gaan sightseeing in het park, nooit gedaan.

Vicksburg ligt pal aan de Mississippi rivier en heeft hele mooie huisjes met van die leuke balkonnetjes. Het oude dorpje zal in het hoogseizoen waarschijnlijk druk bezocht zijn. Nu is het er kalm. De Missisippi rivier staat erg hoog, is hier en daar al buiten haar oevers getreden. Het heeft hier heel veel geregend de afgelopen weken, maar nu wij eraan komen zal het weer wel keren:)

Ons hotel aan Claystreet was geweldig. De prachtig de zuiderse huiselijkheid straalde ervan af. De kamers erg groot een schoon, gewoon geweldig. Die namiddag werd er door het hotel een small reception  “on behalf of the guests” aangeboden en dat hebben we uiteraard niet afgeslagen. Het idee voor Eric zijn verjaardag om te gaan eten op de casinoboot leek een superleuk idee, totdat we het buffet zagen. Gatsie de gatsie, het zag er niet alleen smerig uit, het was ook niet te eten. Maar het is toch nog vastentijd zullen we maar denken dus morgen gaan we echt voor zijn verjaardag uiteten. De casinoboot zelf vond ik uiteraard wel leuk. Ik heb lang naar de craps tafel gekeken en ben tot de conclusie gekomen dat ik er nog steeds geen jota van snap. Na 50 dollar gebruikt en verloren te hebben was het voor mij welletjes en ging ik naar de éénarmige bandiet. Elke winst die ik kreeg er direct uitgehaald en afgegeven dus gelukkig een winst van 27 dollar.......

We blijven maar één overnachting hier en vertrekken morgen richting Baton Rouge. Het hotelletje daar in de buurt is een gewoon hotelletjes ik heb er  geen enkele voorstelling van. Het hotel ligt tussen Baton Rouge en New Orleans, zodat we van daaruit alle kanten opkunnen. 

Het is mij al heel de reis opgevallen dat die overdreven grote porties van weleer niet meer geserveerd worden. In 2011 waren de porties zo overdreven groot dat je er als gezin al van kon eten en nog over kon hebben voor thuis. Deze reis is dat heel anders. Wat echter ook opvalt is dat het ontbijt in de hotels tot nu toe zeer povertjes is.  Wel wat zoetigheid maar bijna geen hartig beleg, wel overal spek of voorgegaarde worstjes en roereieren.  Ook in dit mooie hotel waren er helaas alleen plastic bestek, papieren bordjes en papieren bekertjes, wat het zuiderse en huiselijke gevoel direct onder het vriespunt deed kelderen. De koffie blijft Amerikaans maar dat vind ik dan weer niet zo erg, ik drink eigenlijk altijd van die slappe Nescafé op het werk. Toch wil ik deze week wel eens graag naar zo een ontbijtketen gaan, gewoon om het eens aan de mannen te laten zien.