Gainesville:

De ontvangst bij Dean en Angelique is zoals verwacht heel hartelijk, we voelen ons bijna familie. Alles wordt voor ons in orde gebracht en het is duidelijk een andere manier van vakantie nemen. We passen ons in in  hun leven, samen eten, gaan wandelen met de hond, een praatje met de locals. Dit is iets wat we in België niet echt kennen, van zodra je in Amerika iemand tegenkomt en ze horen dat je van het buitenland bent, krijg je een ganse resem vragen en enthousiaste uitroepen. Amazing, fantastic, nice , wonderfull zijn opmerkingen die je hier dagelijks hoort. Of het echt allemaal zo ‘fantastic’ is weet ik niet maar zo lijkt het wel.

We gaan samen met Angelique en Dean naar Sweet water preserve. Hier mag je mij ’s morgens afzetten en ’s avonds terug komen halen zo mooi en rustig is het hier. Het is ook een fijn project, de bevolking dumpt zowat alles in de swamp, verpakkingen, auto onderdelen, wasmachines, je kan het zo gek niet bedenken. Al deze rommel  wordt verzameld in een groot bekken dat regelmatig leeggehaald wordt. Het water wordt op een natuurlijke manier gezuiverd en kan verder stromen. Als wij daar aankomen is het reservoir blijkbaar juist leeggehaald want volgens Angelique valt het mee van vuil ( alhoewel er toch nog wel wat in drijft hoor) . Naast het reservoir is er een echt natuurgebied waar je de meest vreemde vogels, bomen, … kan zien. Blijkbaar zijn er ook wilde paarden maar die krijgen we spijtig genoeg niet te zien. Ik kom hier helemaal tot rust en zoals gezegd zou ik hier uren kunnen blijven maar er staat zoveel op ons verlanglijstje dat we moeten gaan.

We gaan natuurlijk ook naar het graf van Tessa kijken. Nine is al maanden aan het praten over dat bezoek. Bij elke wandeling aan de zee die we gemaakt hebben de voorbije maanden kwam Tessa wel eens ter sprake en ik kan heel goed voelen hoe moeilijk het ook voor Nine moet zijn om een nichtje af te geven dat nog zo jong is . Tijdens deze wandelingen was ze altijd op zoek naar spulletjes die ze zou kunnen meenemen om op haar graf te leggen.

Tessa is begraven in een natuurdomein, zonder zerken, tussen de bomen en groen, heel mooi allemaal. Er is een klein tekentje aangebracht zodat je de plaats wel kan terugvinden. Op die plaats is er een hart gemaakt met houten takken en  de bloemen die we meegebracht hebben passen er heel schoon in. Op het domein is het heel rustig maar de sfeer is helemaal anders dan op een gewoon kerkhof. Je voelt je helemaal verbonden met de natuur en ik kan me voorstellen dat dit een vorm van troost kan  bieden dat je terug één wordt met de natuur.

Trevor, de zoon van Angelique krijgen we ook te zien, samen met zijn vriendin Lia. De eerste avond spelen we samen met de familie een spelletje katan, Trevor is heel gedreven kan ik zien en hij doet me een beetje denken aan Giani die is ook altijd zo gedreven bij spelletjes. Het wordt een leuke avond gewoon onder familie/vrienden. Je kan merken aan de zusjes dat ze blij zijn dat ze elkaar zien en wij zijn blij dat we kunnen meegenieten.

De laatste avond bij de familie Mimms gaan we uit eten naar een leuk restaurantje met heel lekker eten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje schrik had voor het eten hier. Ons laatste avontuur in de states was niet zo positief op gebied van eten maar blijkbaar hebben ze in Amerika toch ook wel wat geleerd en de gefrituurde happen zijn vervangen door een iets gezondere versie.

Het afscheid is een beetje dubbel. Er wachten ons nieuwe avonturen en daar zijn we natuurlijk heel nieuwsgierig naar maar we zouden voor mijn part ook gerust nog wat langer kunnen blijven bij Angelique en Dean, nuja, het is niet voor lang want op het einde van onze reis zien we elkaar nog eens terug.