Het ontvangstcomité stond ons al op te wachten in Gainesville, het was al erg laat en na het uitpakken van de meegebrachte goederen, (lees;  kaas, Brugse triple en borrelnootjes) een babbeltje hier en daar en de dag zat er voor ons op.

Omdat het vandaag echt heel mooi weer is wilden we wel graag een buitenactiviteit doen. Na een bezoekje aan Tessa’s laatste rustplaats in een prachtige groene oase zijn we in de middag naar een fleemarket gegaan. Ik ken de fleemarket nog van vroeger in Miami, maar deze hier in “Waldo”, echt waar, zo heet het stadje, dat heb ik nog nooit gezien. Ik had het niet alleen, maar ook de anderen hadden de indruk dat we op het stort van de vuilnisbelt aan het lopen waren. Niet alles natuurlijk, maar er was echt enorm veel troep. Zelfs oude pc’s die nooit never niemand meer zou kopen stonden ten toon.

Een kleine tegenvaller was dat Piet zijn rolstoelaankoppelstuk tijdens de vlucht kapot is gegaan. We hadden hem nochtans laten inpakken op de luchthaven maar er is toch het eea misgegaan want toen de mannen wilden gaan rijden bleek al snel dat dit onmogelijk was. 

Nu denk je natuurlijk :”dan fiets hij maar niet”, maar hij gebruikt deze extra bewegingen niet alleen om zijn conditie op peil te houden maar ook om zijn pijnen enigszins onder controle te houden. Het heeft geen zin om dit loodzware lompe ding de hele trip mee te zeulen want hij is stuk en dus laten we het maar in Gainesville bij Angelique. Voor ons drie is dat een stuk gemakkelijker, voor Piet een kleine ramp. We zullen voor hem een alternatief moeten zoeken.              

In 2011 hielden we elke keer onze adem in als het om “food” ging en dan bedoel ik het niet in de positieve zin van het woord. Tot nu toe heeft deze 2018 USA trip het tegendeel alleen maar bewezen. Gisteren als afscheid heeft Dean ons meegenomen naar een visrestaurant.

Ik mag wel toegeven dat ik geen visliefhebber ben maar wat ik heb gekregen was gewoon zalig. Zo zie je maar dat ook het culinaire evolueert. 

Een afscheid, je weet altijd dat het eraan komt maar toch met een knoop in mijn maag afscheid genomen van mijn Big sis en haar hubbie. We zijn daar in Gainesville zo super goed ontvangen, maar langer blijven was voor ons geen optie. Gelukkig zien we hen nog op de terugweg.