Sun, food and some jazzzzzz in the southern states

Inhoud blog

	Verschil van dag en nacht
	SWAMPDAY
	GPS strubbelingen
	Natchez
	Verjaardagsverrassing

Zoeken in blog

Holiday among framily

11-03-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Hard Nagedacht maar toch niet hard genoeg

Het weekend voor ons vertrek begint het in mijn hoofd al serieus te knetteren. Er moet nog zoveel gebeuren, inkopen moeten gedaan worden, medicijnen afgehaald (voor 4 weken opslaan), de was afwerken en daarna de koffer inpakken. Jawel, koffer, niet koffers. We hadden namelijk bedacht dat 1 koffer per koppel wel genoeg zou zijn en voor Piet dan een extra bagpakking rugzak met al zijn verzorgmateriaal voor de komende drie en een halve week. Ook voor het thuisfront moet er nog van alles geregeld worden. Ik had een brief voor de kinderen geschreven met de "hoe en wats" met ons huishouden, het huis, de hondjes Julius en Maximus, de paardjes en mevrouw Tok. Nu gaan de meiden eens echt weten wat wij allemaal doen op een dag. De boodschap die ik hen heb meegegeven is ook duidelijk met gedrag naar elkaar toe. Quotes als ; Vele handen maken licht werk, met een opgeruimd huis hoef je niet steeds te poetsen, help elkaar, maak het elkaar niet lastig, etc, etc etc. Ook een hele belangrijke vond ikzelf wel is, dat de vriezers leeggegeten kunnen worden en dus hoeven ze niet steeds om boodschappen te gaan. Ik ben al een paar weken bezig om allerlei gezonde maaltijden geportioneerd in te vriezen en nu maar hopen dat ze zich er ook eens naar gaan gedragen. Maandag voor ons vertrek nog gewerkt in het ziekenhuis en het was beredruk. Zo druk dat ik eigenlijk met een schuldgevoel die avond naar huis ben gegaan omdat ik de dinsdag vrij had gevraagd. Dinsdag zouden we vertrekken richting Düsseldorf, om eerst alles op de luchthaven na te vragen en voor de rolstoel te regelen In Düsseldorf AirPort kan je gratis parkeren als je een invalidenparkeerkaart hebt en van die service wilden we wel gebruik van maken.
De boodschap was dus heel duidelijk; alles moet in één auto kunnen. Eric zijn gloednieuwe Volvo zou toch perfect moeten kunnen. Helaas pindakaas, de rolstoel paste niet door het gat van de achterklep dus alles zou of in onze auto moeten of we gaan met twee auto's. Dat laatste was niet onze voorkeur. Dus puzzelen, stapelen, alles er weer uithalen, en zo maar blijven meten en passen. Wat ik nog even vergeten was te vermelden is dat Piet zijn aankoppelstuk ook mee moest gaan en dat is zo een zwaar lomp onhandig ding dat het bijna onmogelijk zou zijn om alles in één auto te krijgen. Het koppelstuk moet mee zodat hij kan fietsen en op mindere terreinen toch mee kan gaan. We hebben onszelf wel serieus positief wijsgemaakt dat de bagpack waar alle verzorgspullen inzitten toch leeg zou moeten zijn tegen het einde van de vakantie. Het onderwerp koppelstuk komt vast en zeker nog eens terug in de blog.

Geef hier uw reactie door