Jakkes, het is bijne zover. Binnen enkele uren krijg ik mijn eerste chemo. Ik zie er verschrikkelijk tegenop en wens mezelf al een kleine week verder. Ik moet morgen om 9.00 uur binnen zijn in het ziekenhuis. Dan gaan ze voor de eerste keer mijn PAC aanprikken. Ik vermoed dat het nog wel erg gevoelig zal zijn omdat de wonde nog niet helemaal genezen is en de draadjes er nog inzitten. Als hij dan aangeprikt is moet het eventjes spoelen en dan gaan ze wat bloed trekken voor het labo. Aan de hand van die resultaten maken ze u chemo klaar. Als u bloed niet goed is, dan moet je een week wachten of langer als het bloed slecht blijft. Soms krijg je ook epo om wat aan te sterken. Als dus die resultaten binnen zijn dan kom de chemo. Deze keer krijg ik taxoterre en carboplatina. De vorige keer heb ik 6 keer CEF gekregen, en daar werd ik telkens heel ziek van. Het was dan een week overgeven, een week recupereren en een goede week. Ik hoop één ding en dat is dat ik niet zo ziek zal zijn als de vorige keer, want daar zie ik echt tegenop. Dat haar dat uitvalt en die droge mond, de constipatie, de vermoeidheid en de andere kleine ongemakken zijn niet leuk, maar uiteindelijk op zich niet zo verschrikkelijk. Maar ik kan u verzekeren als je een week moet overgeven en zo goed als niets kan binnenhouden, dan voelt ge u zo zwak, pfffff Het andere probleem is die vochtophoping. Die is er dus terug. Die drain heeft eventjes geholpen, maar vanaf dat die eruit is, is de vochtophoping dus terug. Ik ga dus morgen ook proberen om daar een gyn. aan te spreken zodat die dat vocht er toch kan uittrekken. Op de duur is die verdikken zo dik dat het wel pijn begint te doen. En dan mag het stillekesaan gaan stoppen zenne!! Ik heb vandaag wel flink mijn strijk bijgewerkt. Zo kan ik het me wat permiteren om deze week rustig aan te doen en veel te slapen.
Gisteren was ook nog een gezellige dag. Het was kinderviering, lichtmis, en daarna was het pannenkoeken smullen. Ik was dit jaar vrijgesteld om te bakken, dus ik heb alleen maar moeten genieten. Ze hebben nog nooit zo goed gesmaakt. Het was ook erg gezellig en als het wat mee zit kom ik naar de volgende vergadering. Die is donderdag, dus ik ga hard duimen dat de misselijkheid wat meevalt zodat ik toch kan gaan.
Ik ga het hierbij laten voor vandaag. Hopelijk tot morgen of overmorgen, want dat wil dan zeggen dat het redelijk meevalt, en anders tot de volgende he.
Terug van weggeweest se. Dinsdag 03-02-09 moest ik 's morgens binnen in het ziekenhuis. Ze hebben de PAC geplaatst onder mijn rechtersleutelbeen. Het voelt nog een beetje ambetant aan, maar dat zal wel beteren. Het is nu (vrijdag) in ieder geval al beter dan den dinsdag. Voor diegene die niet weten wat een PAC is, hier even de technische uitleg. Een PAC of Porth-à-cath is een klein doosje van een 2/3 cm dat verbonden is met een katheder. Die katheder moet in een grote ader worden ingebracht, een ader die naar het hart gaat. Zo een PAC wordt meestal ingeplant bij mensen die regelmatig infusen moeten krijgen. Vermits je bij de chemo een hoop vergif in u lichaam krijgt waardoor u aders zwakker en dunner worden krijg je zo een PAC. Langstdaar krijg je dan ook het infuus met de chemo. Het belachelijke van alles is dat ik mijn vorige PAC in november heb laten verwijderen. En terwijl ik toch onder narcose was hebben ze ineens de linkerkant van mijn borstkast terug proper gemaakt. Ik had daar nog altijd last van een vochtophoping, waardoor ik een drietal keer per week bij de gyn. het vocht moest laten uittrekken. Op zich was dat geen pijnlijke bedoening, maar het werd wel vervelend. Nu de laatste keer kwam er niet veel vocht meer uit, maar het bleef wel dik staan. Ze hebben dan een echo genomen en dan zagen ze dat het vooral lidtekenweefsel was. Je kan het wat vergelijken met een spons. Zo allemaal draadjes met hier en daar een kamertje met vocht in. Ze hebben het dus proper gemaakt en er een drain ingestoken. Er is nog een heleboel vocht uitgekomen en vandaag is hij eruit gehaald. Ik hoop nu dat het goed blijft, waznt ik heb het wel gehad met dat ding. Nu is het nog juist bang aftellen naar maandag dan krijg ik mijn 1ste chemo. Ik ben er wel wat bang voor. Vooral voor het ziek zijn. De vorige keer (2005) ben ik er toch elke keer erg ziek van geweest. Je bent dan zo een week van de wereld en dat is ambetant. Want zeg nu zelf, als moeder wil je toch niet liever dan je huishouden draaiende houden en het is niet leuk dat je dat dan aan anderen moet overlaten. Nu ben ik wel ongelooflijk blij voor al de hulp die ik krijg. Moest ik dat niet hebben, dan was ik nog veel verder van huis. Dus aan al de helpers: een dikke merci.
Eindelijk maandag. Tijd om naar de gynecoloog te gaan. Die vochtophoping onder mijn arm doet niet echt pijn, maar het is wel erg vervelend. Ik had natuurlijk de pech dat het aan het sneeuwen was, want dan rijd ik niet graag met de auto. Tegen 25 km/uur ben ik naar daar gereden. Ik moet over de Frilinglei en dat is een kasseiweg en daar slipt ge zo rap op weg (vind ik). Maar ja, liever wat trager en zonder brokken aankomen dan onderweg ergens in een gracht te hangen. Bij de dokter kon ik direct in de behandelkamer, maar uiteindelijk kwam er niet veel vocht meer uit. Ze hebben een kweekstaaltje genomen en hij heeft ook even gekeken met de echo. Daarop was duidelijk te zien dat het nu vooral veel lidtekenweefsel was. Op zich kan dat niet veel kwaad en dat gaat wel weg, maar dat kan wel enkele maanden duren . Nu was zijn voorstel om morgen narr het daghospitaal te komen en zouden ze dat ook kunnen wegsnijden. Tja, en ik moet toch morgen in het ziekenhuis zijn om mijn porth-à-cath te laten plaatsen, dus dat kan in één moete door. Ik slaap dan toch en weet er niks van. Een tweede kuur antibiotica moet ik ook nog nemen. Ik kon terug naar huis vertrekken en het was nog steeds aan het sneeuwen. Gelukkig waren ze op de Frilinglei aan het strooien, maar ik heb toch nog erg voorzichtig gereden. Thuis gekomen heb ik een heerlijk voetbadje genomen. Daar kan ik nu wel van genieten. Nog even opgerommeld en dan was het tijd om naar de kinesiste te gaan. De massage was weer heerlijk. Mijn lichaam ontspand ervan, het doet gewoon goed. Na de kine naar de bank, want ik ben (weeral) mijn bankkaart kwijt . Tegen het einde van de week zou de nieuwe er moeten zijn. Ondertussen heb ik er even van geprofiteerd om eens op mijn gemakske door Blokker, Casa, Hema en Kruidvat te wandelen. Ik heb , buiten een zwembroek voor Tanguy en lichtjes voor de fiets van Lloïc niets gekocht. Nog even naar da bakker en dan naar huis. Thuis mijn boterhammetjes gesmeerd en die opgegeten voor de tv. Het was het nieuws en daarna man bijt hond. Ik ga dat nog gewoon worden al die vrije tijd!! Nog eventjes op de pc en tegen 14.30 uur was Marc thuis. We zijn dan eten gaan kopen. De kinderen wilden nog eens pizza eten, dus pizza is het geworden. We konden toen direct doorrijden naar de school van Tanguy, want het was bijna tijd. Ondertussen was het al stevig aan het dooien. Hoe graag ik de sneeuw ook zie van dat papke dat er over blijft krijg ik wel de weubbe. Rap naar huis gereden want ik kreeg het koud en ik was moe. Ondertussen kwam zowat iedereen thuis, Isabeau was al naar de muziekschool vertrokken. Ze had ook wat langer les. Binnenkort is het klasconcert dus moet er wat meer geoefend worden. Ik zal naar dat klasconcert waarschijnlijk niet kunnen gaan want die dag heb ik net mijn tweede chemo. Ik weet natuurlijk niet op voorhand hoe misselijk ik zal zijn. We zien wel. Gaëlle en Tanguy hadden ook muziekschool. Yannick normaal gezien ook, maar die voelde zich niet goed en was op bed in slaap gevallen. Hij had wat verhoging. Hopelijk geen griep in huis, want dat kan ik nu echt missen. Volgende maandag krijg ik mijn eerste chemo en dan is u weerstand zo laag dat ik alle ziektkiemen moet weren. Afwachten dus. Na het eten nog een vrij rustig avond gehad. Iedereen op tijd naar bed, behalve Gaëlle. Die heeft morgen geen school wegens pedagogische studiedag. Ik heb nog een half uurtje gestreken. Dat is echt de maximum voorlopig, want dan krijg ik wel last van mijn arm.
Nu is het voor mij ook bedtijd. Of ik morgen zal schrijven is nog maar de vraag. Ik moet morgen om 7.30 uur in het ziekenhuis zijn. Normaal ben ik 's avonds terug thuis, maar ik weet niet of ik pijn ga hebben. Jullie zullen morgen of de dagen erna wel iets horen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Kris
Ik ben een vrouw en woon in Brasschaat () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 04/07/1966 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, kalligrafie, genieten.
.
. Tegen het einde van de week zou de nieuwe er moeten zijn.
