1 juni 2017 Dat is de dag dat mijn bevrijding begon. Die dag begon een nieuw avontuur, wel nog alleen op dat moment want de dochter en kleinzoon kwamen pas 1 juli, bij het einde van het schooljaar. Maar dat was helemaal niet erg, kon ik al me helemaal aanpassen aan het huis EN genieten van 'den hof'. Een tuin waar ik zo naar gesnakt heb. Je moet weten dat ik grootgebracht ben in een grootstad met weinig groen, enkel betonblokken. Wij woonden thuis in een gemiddeld appartement, waar je alles van de buren hoorde. Het park iets verderop was mijn speelplaats als ons mama tijd en zin had om er met ons naar toe te gaan. Nee, toen wij richting Limburg kwamen en ik al dat groen hier zag was ik verkocht. Ik werd van stadsmeisje een buitenmeisje, boeremeid klinkt zo denigrerend en dat is het echt niet. Dus nu weer een tuin hebben vind ik ongelooflijk. Ja, je moet het gras elke week afrijden, soms 2 keer, maar ik geniet ervan, die geur van pasgemaaid gras, zalig gewoon. Zelf planten, liefst met veel bloem en kleur en geur, hagen snoeien, mijn groene vingers voelen zich er goed bij. Tegen de zuidmuur staat hier zelfs een druivelaar. En dan heb je geluk dat via het internet filmpjes kan terug vinden hoe je die moet snoeien, winter en zomersnoei, met het resultaat dat wij vorige herfst een fantastische eerste oogst hadden. De dagen dat wij buiten hebben geleefd, buiten gegeten dat voorjaar en zomer staan als prachtige herinneringen in mijn hoofd gebeiteld. De eerste BBQ, voor mijn ver jaardag, met mijn vrienden die ik eindelijk ongedwongen kon ontvangen, ook al iets wat altijd gaat bijblijven, de openhartige gesprekken die er die dag zijn gevoerd en de vriendschap nogmaals versterkt hebben. Gaande weg zijn wij, mijn dochter en kleinzoon onze weg gaan vinden.We hebben al voor veel problemen die we helaas ervoor niet konden oplossen, nu wel al gedeeltelijk opgelost en een plaats gegeven. We hebben een ritme gevonden. Nog niet alles heeft een oplossing en een plaats gekregen, maar dat komt nog. Er zijn zaken die je niet kunt forceren, die tijd nodig hebben. Maar het belangrijkste is dat we met zijn drieën al een stuk onbezorgder kunnen leven.
