s Middags genoten we van een lekker vers tomatensoepje en een boterham.Met gevulde buikjes gingen we even kort aan het werk in ons boekje met meester Attila.Om twee uur gaf Mieke ons de uitleg voor de komende beektocht.We trokken onze rubberlaarzen aan, sommigen met wel 3 paar sokken en 5 maten te groot!Mieke vertelde ons onderweg veel over de natuur en de dieren die er leven.De tocht door het reigersbos was fenomenaal.We aanschouwden tal van nesten met jongen.We hoorden hun geklepper al van ver.We vonden zelfs een blauw reigereierschaaltje.De doortocht door de beektunnel was creepy.Het kolkende water stroomde razendsnel langs onze benen en in onze laarzen.Slechts enkelingen hielden hun voeten droog (meester en juf, hihi).Gelukkig had Axana cakejes mee om het leed wat te verzachten.Terwijl wij het cakeje aten, werden laarzen leeggegoten en sokken uitgewrongen.Maar een nieuwe doortocht door de beek stond ons alweer te wachten.Over glibberige stenen en tussen twee hoge bermranden begaven we ons door de beek.We sloten deze avontuurlijke onderneming af met een frisse appel en een spelletje verstoppertje.De winnaars waren Griffin en Jana.Dankzij het deskundig oriëntatievermogen van meester Attila (hum hum) waarin juf Sabine onterecht te weinig vertrouwen had, geraakten we heelhuids tijdig in het centrum waar het avondeten ons opwachtte.Deze avond genoten we van spinaziepuree met kalkoenrollade.Als dessert kregen we een koekje.
Aangekomen bij het centrum (waar we eigenlijk onze kamer moesten opruimen) riep Lieven ons toe om onmiddellijk naar het droogdok te gaan dat inmiddels niet meer droog stond.In een droogdok worden schepen hersteld, nagekeken of gerenoveerd.De schepen varen via een geopende sluisdeur het droogdok binnen.Na het sluiten van de sluisdeur laten ze het water weglopen.De schepen bevinden zich op het droge vandaar de naam droogdok.
Na een verkwikkende nachtrust werden we om 7 uur gewekt door het lawaai van de jongenskamer.Na een flink ontbijt stapten we richting sluizencomplex.Lieven loodste eerst in de katrollenkamer.Een unicum in België daar dit nergens anders is toegestaan! Hier leerden we over het systeem waarmee de sluisdeuren op en neer worden gehaald.Lieven legde ons met handen en voeten uit wat een tegengewicht is en waarom er overal pinnetjes groeiden langs de stalen pijlers van het gebouw.Kort hierna was het aan de beurt van Mieke.Zij deed ons de werking van de sluis uit de doeken in het sluiswachtershuisje.Twee schepen zagen wij binnen- en buitenvaren.Dat was best wel spectaculair!
Dagboek en dagmenu invullen.Scheel van de honger (want van vlotten bouwen krijg je echt wel honger) gingen we aan tafel zitten.Vanavond vol-au-vent met rijst.En een ijsje als toetje!Mmmm, lekker!
Nadien douchke pakken, briefke schrijven en als afsluiter: laddercompetitie georganiseerd door meester Attila.Een uitdagend spel!Letterlijk dan!De bedoeling is om een andere persoon uit te dagen in een activiteit.Dat kan om ter langst touwtje springen zijn of armworstelen, 4 op een rij spelen, om ter langst a zeggen, enz.Iedere keer je iemand uitdaagt en verslaat, kom je een trapje hoger op de ladder.Jonathan won de laddercompetitie in 3 en 4, Amadou was de winnaar in 5 en 6.
Daarna tandjes poetsen en bedje in.Rust.Zaaaaalig!
Maandag 19 april 2010: vlottentocht (het water op)
Eens de vlotten af, het water op!Arsen viel bij het uitstappen half in het water.Ook Geri besloot een duik in het water te nemen.Jonathan wou Geri zijn schoenen redden en sprong in het water.Hij werd als een held onthaald.Na een tochtje op het water, moesten de vlotten ook weer worden afgebroken.Dat was een minder leuk karweitje, maar soms moet dat hé.Stilletjes trokken we terug naar de jeugdherberg en genoten tijdens onze wandeling van de prachtige natuur: bloeiende bomen, ontluikende bloemen, overvliegende eenden en reigers.
We vertrokken te voet naar het meer waar Lieven ons opwachtte met palen, touwen en vaten.Verdeeld over 5 groepjes maakten we elk ons vlot.We hebben onze handen kapot gesjord.Allez, meester heeft zijn handen vooral kapot gesjord.Sommige kindjes mogen wel wat meer spinazie eten om wat spieren te kweken.Eens de vlotten af, het water op!Arsen viel bij het uitstappen half in het water.Ook Geri besloot een duik in het water te nemen.Jonathan wou Geri zijn schoenen redden en sprong in het water.Hij werd als een held onthaald.Na een tochtje op het water, moesten de vlotten ook weer worden afgebroken.Dat was een minder leuk karweitje, maar soms moet dat hé.Stilletjes trokken we terug naar de jeugdherberg en genoten tijdens onze wandeling van de prachtige natuur: bloeiende bomen, ontluikende bloemen, overvliegende eenden en reigers.
Maandag 19 april 2010: vlottentocht (de voorbereiding)
Om twee uur verwachtte Mieke ons in de refter voor een woordje uitleg over onze namiddagactiviteit.Ze leerde ons sjorren met kleine paaltjes en touwen.We moesten bewijzen dat we dat konden zodat we straks echte vlotten konden bouwen.Watervaardige vlotten!Toen legde Lieven nog even uit hoe we een reddingsvest moesten aantrekken, want niet op het water zonder reddingsvest hé!
Mieke verwelkomde ons en gaf een woordje uitleg over het centrum en zijn regels.Ze toonde ons eveneens de kamers waarin de bedden snel ingepalmd werden.Één kamer voor de meisjes en één voor de jongens.Ook één voor meester en ook één voor juf.De bedden werden opgemaakt, de spulletjes in de kastjes opgeborgen en de badkamers verkend.
Ondertussen begon ons buikje al serieus te rammelen.We sprongen een gat in de lucht toen Lieven ons vertelde dat we ons naar de refter mochten begeven.Eindelijk eten!Maar neen, eerst nog een woordje uitleg over het reilen en zeilen van het centrum.Na een half uurtje mochten we de tafels dekken en ons storten op lekkere verse soep en boterhammen met beleg.En het smaakte!Nadien maakten we nog snel een wandelingetje om al dat lekkers te verteren.
Vele kinderen hadden waarschijnlijk een onrustige nacht achter de rug, wetende dat ze vandaag op rivierklassen zouden vertrekken.Een week zonder mama en/of papa, wat zou dat geven?Allerlei oogjes stonden deze morgen op het appel: slaperige oogjes, tranende oogjes, twinkelende oogjes Van alle soorten wat!Zowel ouders als kinderen stonden ietwat onrustig te wachten op het moment van vertrek.Om de tijd wat te doden tijdens het laden van de wagen en de bus, werd er heel wat bijgekletst en uitgebreid afscheid genomen.
Nadat alle valiezen en alle spullen geladen waren, brak hét moment van afscheid aan.Meester Attila nam het woord en stelde de cruciale vraag: Is iedereen aanwezig?Even rondkijken, ja, iedereen was aanwezig Njet!Geen Milan te bespeuren Tiens, waar was Milan?Oeps, juf Sabine was hem vergeten op te halen!Ai ai ai!Wat n vergeetkous, zeg!Bliksemsnel werd Milan gehaald, terwijl meester alles in goede banen leidde.Toen Milan er eindelijk was, konden we met een blij hart vertrekken.
De kinderen en juf Sabine in de bus van Cécile en meester Attila met zijn wagen achterop (nadien voorop).Met de GPS die ons leidde, reden we zonder omwegen (hum hum) naar Péronnes-lez-Antoing, waar Mieke en Lieven ons opwachtten.
