Ik voel mezelf oud worden.. Het klinkt misschien vreemd, want ik ben 21 en student. Toch voel ik mezelf oud worden. De wereld begint te veranderen. Alles wordt serieus.
Ik startte deze blog met de gedachte dat ik dit jaar veel tijd zou hebben en veel zou kunnen schrijven, aangezien mijn lessenrooster veel weg heeft van een ultralichte gatenkaas. De laatste weken heb ik echter amper tijd gehad om me in de zetel te zetten en rustig televisie te kijken, laat staan om te schrijven. In de eerste plaats was ik urenlang bezig met mijn eindwerk. Aan het eind van dit jaar ben ik Bachelor. Volgend jaar word ik Master en met wat geluk doe ik nog een Master na Master, maar nadien moet ik onverbiddelijk beginnen werken. De helft van mijn vrienden is zelfs al begonnen met werken. Gestopt met school, het beu zijn, een studierichting van 3 jaren afgerond, ouder dan ik, ... Er zijn verscheidene redenen, maar dat maakt niet echt veel uit. Het feit dat ze een job hebben en dat ik er over enkele jaren ook één moet gaan zoeken, doet me mezelf oud voelen. Voordien leek het allemaal nog zo ver weg.
De voorbije weken heb ik me ook lange tijd bezig gehouden met de organisatie van een benefiet voor een vriend. Tijdens een sportwedstrijd is er iemand onzacht op hem terechtgekomen. Het resultaat was een gebroken nek en een leven lang zonder beweging in benen, tenen, vingers, ... Een leven lang in een rolstoel.. De dag dat het gebeurde, staat nog steeds goed in mijn hoofd geprent als een gemeen litteken, ook al is het nu al een aantal maanden geleden. Iemand belde me op met het nieuws dat er iets verschrikkelijks gebeurd was. Ik heb die dag gehuild. Het leven werd nadien veel serieuzer dan het tot dan toe was geweest.
Ik voel mezelf oud worden..

Sim.