Een zeer goede middag, beste bloggers! Vandaag zal ik voor jullie een film bespreken. Zo sla ik twee vliegen in één klap, want tegelijkertijd ben ik bezig voor school en schrijf ik nog een keer op mijn blog. Voor het vak 'filmgeschiedenis' hebben we de opdracht gekregen om 10 films te gaan bekijken in Cinema Zuid. Deze kleine bioscoop ligt in een rustig Antwerps steegje en is één van de enige plaatsen in België, waar ze nog stille films vertonen met live pianobegeleiding. De film die ik daar donderdag ben gaan bekijken, heette "Intolerance: love's struggle troughout the ages". Het is een werk van regisseur D.W. Griffith uit 1916 en vertelt vier verschillende verhalen uit vier verschillende tijdperken. Griffith wilde met deze stille film protesteren tegen de strenge censuur, die in die tijd op cinematografische beelden werd toegepast.
Het eerste verhaal handelt over de toenmalige actualiteit. Wanneer een fabriek failliet verklaard wordt, verliezen honderden arbeiders hun werk. Eén van hen is een jongeman, die zijn nieuw geluk probeert te vinden in een crimineel milieu. Hij wordt echter smoorverliefd op een jong, knap meisje wiens vader eveneens in de fabriek werkte. Voor haar wil hij zijn duistere activiteiten stopzetten. Het draait echter anders uit dan het koppel gehoopt had, want eerst belandt de jongeman in de gevangenis en nadien wordt hij onterecht beschuldigd van moord op de rijke crimineel waar hij in het verleden voor werkte. De uitspraak van de rechter is onverbiddelijk: de dood met de strop. Gelukkig kan de jongeman nog net op tijd gered worden, doordat zijn lieve meisje de echte moordenaar van de rijke crimineel vindt.
In een tweede luik vertelt Griffith het verhaal van een oorlog in het historische Babylon. De scènes die hiervan deel uitmaken, zijn misschien de meest spectaculaire en opmerkelijke van de hele film. Zo worden er bijvoorbeeld gigantische decors gebruikt om de stad goed weer te geven, wat een unicum was in 1916. Ook aan special effects ontbreekt dit onderdeel van de film niet: de hoofden van mensen worden afgekapt, anderen worden van de paleismuren naar beneden gegooid, torens zakken in elkaar, ... Wat ik persoonlijk nog het meest opmerkelijke vind, is de voorstelling van de harem van de prins. Vrouwen liggen halfnaakt op banken of zwemmen zonder gêne met ontblote borsten in het zwembad. Ik had nooit verwacht zoiets tegen te komen in een film uit 1916.
Jezus mocht volgens Griffith blijkbaar ook niet ontbreken in 'Intolerance'. In het derde onderdeel van de film zien we een drietal gebeurtenissen uit het leven van de profeet. We zien het moment dat hij water in wijn verandert, het moment dat hij een vrouw redt van steniging en ten slotte zien we zijn kruisiging. De overgangen tussen andere verhalen en de verhalen van Jezus vind ik de minst goede uit de film, in die zin dat er gewoon geen greintje logica in deze overgangen zit. Het ene moment zien we een staking in de fabriek uit 1916 en het andere zien we een profeet die op een trouwfeest water in wijn aan het veranderen is.
Ten slotte wordt er ook nog een vrij onduidelijk verhaal weergegeven uit het 16de eeuwse Frankrijk. Hiervan worden het minst vaak beelden getoond en ik kon het hele gebeuren ook helemaal niet goed volgen. Enkel en alleen dankzij wat opzoekwerk op het internet weet ik nu dat het een weergave was van Bartholomeüsnacht, een massale moordpartij op de Franse protestanten.
Mijn algemeen beeld van de film? Griffith had naar mijn mening beter één verhaal op een goede en aangename manier kunnen vertellen, dan vier mottenballenverhalen bij elkaar te willen gooien in een wansmakelijke hutsepot. Wanneer hij de focus had gelegd op één goede vertelling, zou de kijker waarschijnlijk ook veel beter kunnen volgen. En dan zou de voorstelling ook geen drie lange uren duren, wat ervoor zou zorgen dat de kijker niet naar huis hoefde te gaan met barstende hoofdpijn, vanwege de slechte kwaliteit van de zwart-witfilm uit de jaren 1920. Hoewel de pianomuziek zeker niet onaangenaam was terwijl ik onderuitgezakt in mijn comfortabele bioscoopstoeltje zat, was Intolerance over het algemeen niet aan mij besteed.
Sim.
12-10-2010 om 13:56
geschreven door Simplicissimusti
