Hier heb ik gekozen voor het welgekende gravitysysteem oftewel beter gekend als de wet van de communicerende vaten. Dit systeem wordt in de grond geplaats (meestal onder een terras ,zo ook bij mij) en dus aan het oog ontrokken wat esthetisch mooier is.
Het gravitysysteem : hierbij wordt de meerkamerfilter in een kelder ge- geplaatst zodat het waterniveau in de vijver en de filter even hoog staan. Het water in de vijver wordt vanuit de bodemdrainage via buizen naar de filter getransporteerd. Op het einde van deze filterlijn staat een circulatie- pomp die door de wegzuigende kracht samen met de natuurlijke druk boven op het vijverwater er voor zorgt dat het vuil dat zich verzamelt in de bodemdrains wordt meegevoerd naar de vortex.
Mijn filter bestaat uit 4 regentonnen elk 200L
Mechanische filtering 1)Vortex of draaikolkfilter
Het vuile vijverwater komt terecht in de eerste ton (vortex) via de zijkant onderaan en wordt hierin opgevangen.Door een bocht van 90° in de doorvoer te plaatsen zal het water een draaiende beweging maken wanneer het de ton in stroomt (vandaar de naam draaikolkfilter). Door deze draaikolk beweging zal het vuil zich in het midden van de bodem verzamelen waar het gemakkelijk kan verwijdert worden doormiddel van de bodemafvoer.
Dit is van groot belang want het vuil mag geenzins in de biologische lijn terecht komen, dat zou de werking hier van teniet doen. In deze ton heb ik een valse bodem gemaakt met daar op een mattala mat. Deze valse bodem werd boven de opening van het instroomende water geplaats. Hierdoor wordt het grootste gedeelte aan vuil onder deze mat gehouden. Bovenop deze mat heb ik met biocarrier gevulde zakken gestapeld tot net onder het water oppervlak. Hierdoor wordt het water extra gefilterd en blijft het meeste fijne zweefvuil achter op de biocarrier. Regelmatig reinigen moet ik nu wel vaker doen dan bij een gewone vortex. Dit systeem levert goede resultaten op maar is arbeids- intensief daardoor ben ik opzoek naar andere mogenlijk- heden om het zweefvuil uit het water te halen. Er is mij aangeraden om filterborstels te plaatsen of een eiwitafschuimer of een combinatie van de twee. Daarna verlaat het water de ton aan de achterzijde bovenaan doormiddel van een doorvoer die met een buissysteem in verbinding staat met de volgende ton.
Biologische filtering 2de ton met bioballen
De 2de ton is volledig gevuld met bioballen die op een valse bodem met matallamat liggen. Het water komt van de vorige ton (vortex) langst de achterkant d.m.v een doorvoer onderaan binnen. In deze doorvoer heb ik een bocht van 90° geplaatst zodat ook hier het water een rondraaiende beweging maakt, zo verkrijgt men ook weer het draaikolk effect. Daarna stroomt het water opwaarts doorheen de bioballen waarop een bacteriën cultuur is geënt, die op hun beurt het water filteren. Daarna verlaat het water de ton aan de achterzijde bovenaan doormiddel van een doorvoer die met een buissysteem in verbinding staat met de volgende ton. In deze doorvoer heb ik een buis geplaatst die voorzien is van dwarse sleuven met op het uiteinde een mof met afsluitdop om te voor komen dat de biocarrier mee naar de andere ton stroomt.
3 de en 4de ton met biocarrier
De 3de en 4de ton is gevuld voor de helft met biocarrier ook wel kaldness genoemd. Kaldness filtermedia zijn speciaal vormgegeven kunststof vormpjes (wieltjes) van 6 bij 8 mm. Ze worden gebruikt in moving bed (bewegend bed) filters. In beide tonnen is een valse bodem geplaatst boven de doorvoeropening waar het water de ton in stroomt. In deze doorvoeropening werd voor beide tonnen ook een bocht geplaatst van 90° net zoals voorgaande tonnen. Boven op deze valse bodem ligt een mattala mat zodoende kan ik het eventuele vuil dat zich op de bodem van deze tonnen verzameld laten weglopen door de bodemafvoer zonder dat de biocarrier mee afgevoerd wordt. Ook hier werd een buis geplaatst die voorzien is van dwarse sleuven met op het uiteinde een mof met afsluitdop om te voor komen dat de biocarrier mee naar de andere ton stroomt.
In elk van deze tonnen heb ik bovenop de mattala mat een luchtschijf geplaatst (diameter 20cm). Door de luchtbellen die hieruit voortkomen wordt de biocarrier in beweging gebracht vandaar de naam bewegend bedfilter. Deze luchtschijven zijn op hun beurt gekoppeld aan een beluchtingspomp (Alita p-80) Het belang van deze luchtschijven is het constant voorzien van zuurstof aan het filtermedium, aangezien de bacterieën cultuur die hierop geënt is zuurstof nodig heeft om te overleven en hun werk te kunnen doen. Het water kent een opwaartse stroom net zo als in de vorige filters en verlaat de ton op dezelfde manier zoals beschreven staat bij deze filters.
Doormiddel van een circulatiepomp die achter de filter is geplaatst (droogopstelling) wordt het water naar een moerasfilter gepompt (die ook dienst doet als waterval). Vanhieruit stroomt het water terug de vijver in en is de cirkel rond.
De breedte heb ik aangepast aan de breedte van het zeefblad dat ik in een vijverspeciaalzaak kocht. Deze heeft een zeefvermogen van 250 micron en heeft volgende afmetingen. Lengte: 44,5cm Breedte: 35cm
Aangezien mijn zeeffilter op de skimmerlijn geplaatst werd, op het einde juist voor het water terug naar de vijver loopt, heb ik geen gebruik gemaakt van een verschuifbare wand met vlotter zoals de Utrasieve III. Het debiet van het water kan ik regelen met enkele bolkranen zodat mijn zeeffilter niet kan overstromen. Dat heeft me een hoop werk gespaard om een goed werkende verschuifbare wand te bouwen.
De bak is onderverdeelt in 2 delen: een in-en uitstroomgedeelte:
Het water komt achteraan langs onder binnen door een doorvoer van 50mmØ waarna het opwaarts stroomt en over de zeef loopt. Daarna stroomt het terug naar de vijver via een doorvoer van 50mm Ø. Aangezien ik mijn skimmermandjes overtrek met een panty wordt hier het grootste vuil reeds tegengehouden (zie artikel skimmerlijn). In het instroomgedeelte heb ik filter borstels geplaatst daardoor worden de kleinere vuildeeltjes tegengehouden die niet door de panty's gefilterd kunnen worden. In het tweede gedeelte heb ik japanse filtermatten geplaatst. Deze houden het eventuele resterende fijn vuil tegen (in mate van ). Deze matten bevinden zich steeds onder het water niveau in de zeef, elk jaar ent ik deze met bacterieën (net als de rest van de filters). Of deze matten ook effectief een biologische filtering hebben weet ik niet met zekerheid!
Het samenstellen van de filterbak
De trespa-platen werden aanelkaar gekit met een non- toxische silicone. Ook de doorvoeren werden met deze silicone afgekit. Deze platen kunnen ook geschroefd worden, men kan er zelfs draad intappen wanneer men een plaat neemt die dik genoeg is, maar hebben toch een kit nodig om het geheel waterdicht te krijgen. Aan de buitenkant werden de hoeken verstevigd met aluminium hoekprofielen die ook met kit aangebracht werden. Het tussenstuk dat de bak in 2 verdeelt werd tussen de zijwanden gelijmd wat achteraf wat problemen gaf met de grotere waterdruk , omdat het water in het gedeelte met de filterborstels hoger staat dan in het zeefgedeelte. Mocht ik dit opnieuw doen zou ik de zijwanden van een groef voorzien waarin de tussenwand past zodat deze steviger staat.
Bovenop deze tussenwand heb ik een latje van 5cm gekit zodoende valt het water gelijkmatig over de zeef. Om de zeef op zijn plaats te houden heb ik een latje voorzien van een uitsparing en dit op de gewenste hoogte schuin in de bak gekit. In de bodem van het zeefgedeelte heb ik nog een afvoer geplaatst waardoor het ledigen van de filterbak vergemakkelijkt wordt wanneer ik deze in de winter afkoppel en binnen zet. Achteraf gezien had ik dit beter ook voorzien het het borstel gedeelte. De zeeffilter is aan de bovenkant afgesloten met een deksel (trespa) zodat er geen vuil van buitenaf in terecht kan komen.
ONDERKANT VAN DE ZEEF MET VUILWATERAFVOER (BOLKRAAN)
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (23 Stemmen) Categorie:7) Bouw van de zeeffilter
05-09-2009
Opbouw van de vijver en afwerking met polyester
OPBOUW VAN DE VIJVER
Om mijn vijver de gewenste vorm te kunnen geven, en omdat ik beperkt was in ruimte, heb ik ervoor gekozen mijn vijver te metselen. Hierdoor kon ik rechte muren gebruiken waardoor ik een groter inhoud kon verwezenlijken op een toch vrij beperkte plaats.
Als materiaal heb ik voornamelijk gewerkt met holle betonblokken 29x19x19cm en 29x19x14cm. Als eindlaag heb ik gebruik gemaakt van volle betonblokken die in de helft geslepen werden . Ter versteviging van de bodems, zowel de moerasfilter , vijver als zijdelingse plantenbakken werd er een wapeningsnet geplaatst van Ø 6mm met 100x100mm mazen.
Wanneer je constructief correct bouwt ga je als volgt tewerk: je plaatst de leidingen voor de bodemdrains , sluit deze laatste hierop aan en plaatst de randbekisting (ter grote van de vijver). Daarna leg je de wapeningsnetten met afstandhouders (eventueel een plastiekfolie die op de bodem onder het net geplaatst wordt om uitdroging van de pas gestorte beton te voorkomen) en kan je een betonen vloer gieten van ongeveer 10 à 15cm (vlak). Zorg ervoor dat de bodemdrains enkele cm boven de vloer uitsteken. Nadat de muren zijn opgetrokken kan je de bodem conisch afwerken richting bodemdrains met een stabilisé.
Bij mij was dit niet het geval de reden hiervoor: aanvankelijk was ik van plan om een rubberfolie te gebruiken om mijn vijver waterdicht te krijgen, mij werd gezegd dat daarvoor geen betonen vloer voor nodig is wat dan weer kosten besparend was. Maar naargelang de bouw vorderde heb ik dan toch gekozen voor een polyester afwerking. Er werd mij verteld dat rubberfolie goedkoper is dan polyester, in vele gevallen klopt dit meestal wel maar je moet rekening houden met de vorm van je vijver! Mijn vijver heb ik volledig aangepast aan de plaats die ik had in mijn tuin, ik wou hem mooi laten aansluiten aan het ronde terras waardoor mijn vijver een niervormig uitzicht heeft gekregen, met veel ronde vormen, hoekjes en kantjes. Bij gebruik van een folie resulteert dit in veel knip en plakwerk wat de kostprijs de hoogte injaagt. Dit werd mij pas duidelijk vanaf het moment dat ik een prijsofferte liet maken voor een folie bekleding , de persoon die de opmeting kwam doen stelde me gelijk voor om ook een offerte voor polyester te laten maken. Uiteindelijk was dit prijsverschil zo miniem dat de keuze voor polyester snel gemaakt was en we op het laatste moment nog een betonnen bodem in de vijver moesten voorzien. Aangezien dat deze manier van werken constructief niet volgens de regels van de kunst is heb ik beroep gedaan op de kennis van mijn vader die bouwkundig tekenaar is. Om later geen problemen te krijgen met scheuren van de bodemplaat en om eventuele werking tussen de bodem en de muren te voorkomen hebben we de wappeningsnetten verankerd aan de muren met betonijzers van Ø 10mm en een lengte van 30cm die 10 cm diep en om de ± 30cm in de muren geboord werden.
De bodem werd in twee delen verdeelt, aangezien ik over twee bodemdrains beschik, waarvan elk deel conisch uitloopt richting bodemdrain. Dit voor een betere afvoer van het vuil dat zich op de bodem verzameld en richting bodemdrain zal afzakken waardoor vuilophoping vermeden word. Daarom ook heb ik getracht om met zo weining mogelijk hoeken te werken in de vijver en deze zoveel mogelijk af te ronden ( hoeken opgevuld met mortel) zodat ook hier geen vuilophoping mogelijk is.
Om een mooie afwerking te verkrijgen hebben we de volledige vijver afgecementeerd. Zo krijg je een gladde eindlaag die gemakkelijk te polyesteren is wat een veel mooier eind resultaat oplevert, en voor de meerprijs hoef je dit zeker niet te laten. Voor het plaatsen van de polyester heb ik beroep gedaan op een ervaren stielman, aangezien ikzelf geen kennis had voor het verwerken van dit materiaal en dit toch vrij duur is leek mij dit de verstandigste keuze. Als kleur voor de eindlaag op het polyster heb ik voor zwart gekozen.
Als rand afwerking heb ik net zoals bij de waterval gekozen voor natuursteen (blauwe hardsteen) wat een mooi en natuurlijk uitzicht creëert.
Er zijn verschillende manieren van rand afwerking, maar waar je moet opletten is dat er geen aarde of vuil in je vijver terecht kan komen bv. tijdens een stortbui of langdurig regenen. Daarom heb ik mijn vijver rand 15cm hoger gemaakt dan het maaiveld (bodemgrond rondom de vijver) over deze rand heb ik de blauwe hardstenen geplaatst d.m.v. deze te voorzien van een uitgeslepen groef van ongeveer de breedte van de vijver rand. Zo liggen de stenen voor een gedeelte in het water en wordt de vijver rand volledig weg gewerkt.
Uiteraard is deze methode een tijdrovende bezigheid maar het resultaat vind ik wel de moeite waard. Door beperkt in plaats vond ik dit de beste oplossing, je kunt ook een plateau voorzien dat onder het waterniveau ligt waarop je nadien de stenen kan stapelen zodat de vijver rand uit het zicht onttrokken wordt. (zie bijlage) Wanneer je voor deze methode kiest moet je uiteraard op voorhand de grootte van je stenen kiezen om de diepte en breedte van het plateau te bepalen.
De rand van de plantenbak aan de zijkant van de vijver werd ook afgewerkt met dezelfde natuursteen deze werd op de rand gelegd, de stenen liggen voor een groot deel volledig onder de waterspiegel.
