Een week geleden had ik alles mooi zitten te regelen om naar het Koebos te gaan. 3 van de 4 kinderen konden naar mijn moeder gaan, batterij van fototoestel opgeladen, geheugenkaart leeggemaakt, stapschoenen in de koffer, tanden gepoetst....op het punt gaan staan om te vertrekken en toen ! PATS ! onweer. Grommelend en donderend ben ik met lang gezicht in de zetel blijven zitten....
Maar !! Vandaag was poging 2 en die is gelukt! Het lijstje van de vorige poging werd terug overlopen...geheugenkaart, fototoestel....batterij, stapschoenen, én onze 3x3 koets voor onze nieuwe spruit FLeur. Met haar 4 maanden, wordt het wel eens tijd om het Koebos te verkennen. Stief en wij (Fleur en ik) spreken na papsie zijn werk af op de parking Lucina. Nadat we alles hebben uitgepakt, gaan op aan de vijver van het kasteel op een bankje zitten om Fleur nog eten te geven. Haar boertje is voor ons het startschot!
Na 10 minuten, stappen, of beter geschreven , slenteren, kom ik aan op mijn favoriet plaatsje in het Koebos. De "orangetipjes-buurt". Stief en Fleur gaan verder wandelen, ondertussen kan ik een poging ondernemen om een paar vlinders op de gevoelige plaat te zetten.
De pinkster-en dotterbloemen gaven het beste van zichzelf, her en der zag ik spinnentjes op de vlucht gaan voor mijn voeten, één enkele mini pad of kikker stak rustig voor mijn voeten over. Ook al mocht het al zéér lang geleden zijn dat ik er nog geweest was, dit alles waren bekende en vertrouwde taferelen die ik wel 100 keer had gezien. De geur die rond hing, bracht ook herinneringen mee....aangename...ik was voor een stukje terug thuis gekomen. De vlinders waarvoor ik kwam, waren met weinigen....het late uur zal zijn aandeel erin hebben gehad, maar toch, er waren zeer weinig vliegende exemplaren te bekennen. Degenen die toch aan het vliegen waren, mannelijke orangetipjes, waren druk op zoek naar een liefje. Misschien moet ik eens op het middaguur terug komen om een beter vlinder-beeld te krijgen en mijn ongerust gevoel weg te laten nemen. Hier en daar heb ik ook een paar plantjes bekeken op zoek naar hun eitjes, maar tot nu toe niets.
Terwijl ik daar stond te genieten, heb ik ook een paar goede voornemens gemaakt.....ahuem.... - met iedereen van het Koebosteam afspreken om nog eens lekker gaan te eten in ons "stam"restaurant. - iets doen aan mijn ergenis van de rijsporen.... - eens mijn computer gemaakt is, de site terug actueel maken - meer komen. (hoe groter Fleur wordt, hoe makkelijker dat dat zal zijn.) - de blog beginnen te "be"schrijven.
Ben zelf eens benieuwd in hoeveel tijd ik deze voornemens kan doorstrepen.....
Desalnieieietemin....ik heb genoten van mijn/ons uitje.... heb een paar vlinders en planten (die zijn makkelijk omdat ze blijven staan) kunnen fotograferen...
Misschien krijgen de anderen Koebossers nu ook zin om eens een blogje te schrijven...
