Gisterenavond wou ons Kobeke naar huis, mee in het waterbed gaan slapen met mama en papa... Gelukkig heb ik hem toch kunnen overtuigen dat dat niet zo een goed idee was nu.. Heb wel moeten beloven dat zodra het kan, hij enkele dagen bij ons in bed mag...
De pijn lijkt toch onder controle... Vanmorgen nog een lastig momentje gehad, maar met de nodige extra baxter toch de pijn kunnen onderdrukken. Kine is ook weer langs geweest en ik moet zeggen.. dat gaat vrij goed, het doet hem zelfs goed dat hij zijn kniën een beetje kan buigen tijdens de oefeningen.
Verpleegsters en dokters zijn superlief, en ja ons meneerke met zijn charmes weet goed hoe hij ze moet charmeren. Het eten vindt hij er zelfs lekker, tja wat wil je elke dag kunnen kiezen uit een twaalftal gerechten...
Eindelijk eindelijk een dagje met weinig of geen pijn... Het heeft Kobe goed gedaan want hij heeft geen 2 minuten gezwegen. De medicijnen doen hun werk.
Een deel van de familie is langsweest vandaag alsook Luce, Juf Eline en Annelies met Kobe zijn dikke vriend ( en mijne oogappel) : de Pepe.
Juf Eline had van alles bij, tekeningen van de kinderen en een slinger met allemaal foto's van iedereen uit de klas. Ook een snoeptaart van de leerkrachten en de directrice van school ... Iedereen een dikke dank je wel... Ik zal hier zo vlug mogelijk een foto van Kobe zijn kamer opzetten dan kunnen jullie het allemaal zien.
Kobe is super blij met die foto's maar tegelijkertijd had hij voor het slapengaan heimwee naar zijn klas. Hij zou zo graag naar school gaan en bij zijn juf in de klas zitten... En dat zal er natuurlijk de volgende weken niet op beteren... Dat gemis... Maar lieve klasgenootjes van Kobe, wij verwachten jullie als we thuis zijn, dan kunnen jullie op bezoek komen met de juf en ik moet van Kobe dan iets lekkers maken, dus ik zal mijn best dan doen hoor..
Dokter is langs geweest en ziet er allemaal goed uit... De medicatie via catheders zullen nog blijven tot na weekend, de pijnstillers via baxter zijn ze stilaan aan het afbouwen.
Een hele opgeluchte mama x
25-02-2011 om 22:15
geschreven door
24-02-2011
Dag 4 (eentje om vlug te vergeten)
Dag lieve fans van Kobe,
Wat een dag vandaag!!!!!! Wij zijn de dag nochtans heel goed begonnen, boterhammen en een lekker tasje thee. De ziekenhuisjuf was langs geweest en Kobe ging zelfs kleuren!! Maar toen moesten ze hem nog komen wassen, probleem probleem ze zagen dat zijn epidurale lekte, met als gevolg... Die moest eruit en ze gingen de pijnstillers oraal geven. Een half uurke later is de Kobe beginnen wenen tot 3 u 30. De orale pijnstillers hielpen dus duidelijk niet genoeg. Na overleg met de pijnverpleegster en anesthesist werd er besloten om Kobe nog even in slaap te doen en 2 catheders te steken in zijn lies om zo de pijnstillers intraveneus in zijn benen te laten komen.
Nu zijn we terug op de kamer en eindelijk ligt hij te slapen. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de pijn nu onder controle is.... Want dit was de hel!!!!!
Maar het ziet er goed uit op deze manier...
Ik hou jullie morgen op de hoogte.
Fien is gelukkig beter, moeilijk om aandacht te verdelen onder de twee....maar het lukt wel...
Debby & Fif
24-02-2011 om 18:45
geschreven door
23-02-2011
Dag 3
Hallo hallo,
Na gisteren een toch wel moeilijke dag (en nacht) eindelijk goed nieuws ....... Kobe ligt net op een gewone kamer, dus bye bye intensive care..
Gisteren hebben ze Kobe nog bloed moeten toedienen, en gelukkig maar, zijn lippen hebben nu terug kleur... Man man, zoals jullie wel weten ziet hij altijd bleek, maar de voorbije dagen zag hij er toch nog witter uit. Vanmorgen flink boterhammen gegeten, en eindelijk iets kunnen drinken. En toen zagen we dat het goed ging... Eindelijk een beetje onze "oude" Kobe terug!!!!!!
De Clini clowns zijn vanmorgen op bezoek geweest, wel leuk, maar Kobe was precies niet onder de indruk..
De kinesiste is zelfs al geweest om met hem de eerste oefeningen te doen... Tot hier toe ging dat wel goed hoor... ze was zeer tevreden! (Goed hè Luce??)
Nog een lange weg te gaan, maar we zijn op goede weg..
Groetjes Debby & Fif
dag kindjes uit mijn klas,
Ik denk aan jullie en mis jullie heel hard...en mijn juf ook..
Groetjes, Kobe
aan al mijn andere vriendjes.... Dank je wel om aan mij te denken......KOBE
Hier een mail vanuit ziekenhuis.... Kobe heeft een goede nacht gehad, toch een beetje kunnen slapen. Hij had zelfs al 2 boterhammen op.. Maar vanmorgen kreeg hij heel harde pijn. Hij kreeg spasmen in zijn benen en natuurlijk met die gipsen... Pijn pijn pijn Na het toedienen van valium en de dosis van de pijnpomp te verhogen, heeft hij deze middag toch een beetje kunnen slapen! Dat mijn moederhartje gebroken was, hoef ik jullie waarschijnlijk niet te vertellen. Konden we maar ruilen... Niemand verdient dat, maar zeker Kobe niet, de vragen waarom? En hoe lang nog? En nog zoveel andere vragen kreeg ik te horen ... Pfff
Nu is hij rustig hoor. Ik heb jullie berichtjes nog niet kunnen voorlezen aan hem. Maar hopelijk is hij morgen beter en kan ik het hem zeggen.
Dank je wel allemaal voor jullie lieve berichtjes hier en via sms!!!!
Debby
22-02-2011 om 18:43
geschreven door
21-02-2011
Dag 1
Hallo iedereen,
Kobe ligt nu op de operatietafel.. spannende uren.. Hij was SUPER FLINK, geen traantjes, wel een beetje zenuwachig.
Het zal voor ons in elk geval een lange dag worden!!
En tja.. ons Fien is bij de pit... 40 graden koorts.. het gaat goed ten huize Van de Vyver
Wij zijn vandaag een blog gestart over Kobe. Wij hebben de laatste weken het "geluk" gehad te mogen ondervinden dat heel veel mensen begaan zijn met de operatie van Kobe. Omdat wij denken dat het onmogelijk zal zijn om iedereen op de hoogte te houden over het verloop van zijn operatie, zijn we deze blog gestart. We gaan ons best doen om hier zoveel mogelijk op te schrijven. Zo kunnen natuurlijk zijn klasgenootjes (met hulp van de juf of mama/papa) ook een beetje het verhaal volgen.
De operatie komt angstvallig dichterbij.... nog 2 dagen.... Enkele maanden geleden leek 21 februari nog zo ver weg, maar nu kunnen we niet meer terug.
Vele mensen vragen ons wat we mogen verwachten na de operatie... Wij zullen al blij zijn dat Kobe zelfstandig kan rechtstaan, maar natuurlijk zullen wij een gat in de lucht springen als hij enkele stapjes kan zetten.. Hoop doet leven niet waar? Maar met beide voeten op de grond blijven, dat hebben we wel al geleerd..
Er staan voor ons, maar vooral Kobe, zware maanden voor de deur, maar wij zijn er zeker van dat dankzij de vele steun die wij mogen krijgen van familie, vrienden en kennissen het draaglijk zal zijn.
Kobe 
.......
