We zijn definitief vertrokken. Nadat ik openbaar publiceerde dat het mysterieuze monster hoogstwaarschijnlijk een narwal was, leek alles in stroomversnelling over te gaan. Het monster besloot een oceaanschip aan te vallen. Dit dwong de Amerikaanse regering om in te grijpen. Kort na dit incident kreeg ik een brief die me uitnodigde om op expeditie te gaan met het schip de Abraham Lincoln. Ik was natuurlijk razend enthousiast en liet mijn trouwe knecht Koenraad weten om zich klaar te maken voor de reis. Op het schip leerde ik kennis te maken met Ned Land. Ned is een stuurse Canadese harponier en volgens sommigen zelf de beste in het vak. Het was niet moeilijk om contact te leggen aangezien hij de enige aan boord is waarmee ik Frans kan praten. Ik denk dat ik de komende vooral met hem de tijd zal doorbrengen.
Ik weet niet wat er aan de hand is maar er heerst een ongelooflijke onrust in Parijs. Die onrust is niet alleen eigen aan Parijs, maar aan heel het westen. Er gaan namelijk al een tijdje geruchten ten ronde over een zeemonster. Die geruchten begonnen toen er opeens schepen begonnen te zinken. Het opmerkelijke zijn de scheuren in de schepen dat dat beest achterlaat. Die mysterieuze gebeurtenissen leidden al vlug tot speculaties en verscheidene theorieën. Sommigen denken aan een gigantisch monster terwijl anderen denken aan een mechanische machine. Ik ,als marienebioloog, vind beide ver gezocht. Ik vermoed dat het een narwal is die enorm gegroeid is door de druk van het water. Hopelijk kan ik gauw mijn theorie bevestigen.
