Hoi, hier ben ik weer. Hebben jullie mij gemist? Zoals jullie weten ging ik enkele dagen geleden samen met mijn moeder naar een AA-bijeenkomst, zodat ze hulp kan krijgen om van haar drankprobleem af te geraken. Wel, ik weet niet zeker of dat gesprek haar wel deugd gedaan heeft…. Toen ze terug naar buitenkwam en weer instapte in de auto was ze al een beetje gekalmeerd over het voorval op school, waarover ik haar verteld had onderweg naar de bijeenkomst. Maar ze leek nogal overstuur en durfde mij bijna niet aan te kijken. Even  voelde het alsof ik iets met de oorzaak van haar drankprobleem te maken had. Misschien was het omdat ik niet zo’n rustig en lief meisje ben en ik mezelf vaak in nesten werk. Even twijfelde ik, maar kort daarna vroeg ik haar op de man af of ik de oorzaak was. Ze antwoordde heel stilletjes dat dit helemaal niet mijn schuld is. Ik was opgelucht maar vroeg mij af wat er dan wel scheelde. Mijn moeder nam diep adem en zei dat de gesprekken daarbinnen heel heftig zijn en ze niet weet of ze mentaal sterk genoeg is om met anderen over haar probleem te praten. Toen ze deze woorden uitsprak, kreeg ze tranen in haar ogen. Ik had medelijden en begreep zeker dat dit niet makkelijk is voor mijn moeder, maar ik wil haar hierin steunen. Misschien krijgen we hierdoor ook een sterkere band met elkaar. Want wees eerlijk, iedereen wil toch een goede band met zijn/haar ouders? 

Nu eventjes terug naar mijzelf. De laatste tijd ben ik zo agressief dat ik mij niet meer voldoende kan afreageren tijdens mijn sport. Misschien maakt het thaiboksen mij juist agressiever en moet ik een andere uitweg zoeken voor mijn probleem. Ben ik zo geworden doordat ik opgegroeid ben in een gezin met een moeder die vaak stomdronken is, of ligt het probleem eerder bij mezelf?