En jaja hoor, hier ben ik weer. De week ging eigenlijk best goed van start. Maandag sprak ik mijn moeder aan over haar drankprobleem. Ik verwachtte dat ze zoals altijd weer met stoelen ging gooien, mijn moeder is namelijk nogal snel op haar tenen getrapt. Maar deze keer werd ik niet met stoelen bekogeld. Wat een wonder, al zeg ik het zelf. Zoals ik eerder al verteld heb, heeft mijn moeder al sinds mijn kindertijd drankproblemen. In mijn vorige boogbericht vertelde ik ook dat ik mijn moeder stomdronken terugvond in de zetel nadat ik weggelopen was van school. Op dat moment had ik er echt genoeg van. Een paar dagen later stelde ik voor om samen naar een AA-bijeenkomst te gaan. Zonder zeuren knikte ze ja? Hopelijk ziet ze eindelijk in dat ze verkeerd bezig is. Binnen 4 dagen vindt er een bijeenkomst plaats, dus later meer daarover.
De week mocht dan wel goed beginnen, maar het verdere verloop ervan was niet zo positief. Vorige week kon ik mijn agressie beheersen, maar woensdag lukte dat niet zo goed. Neede en Manon spande weer voortdurend samen en ik verloor mijn geduld. Over mijn toeren stapte ik naar Manon en greep haar vast bij haar keel. Achteraf bekeken was dit misschien een beetje overdreven. Maar goed, zoals ik al voorspeld had moest ik langs de directeur. Gelukkige liet hij het bij een waarschuwing en een straftaak. Deze moest ik natuurlijk maken tijdens de drie nablijf uren die ik gekregen had. Daar ging mijn woensdagnamiddag. Ik moet echt proberen om mijn agressieaanvallen onder controle te krijgen. Ik dacht dat thaiboksen mij daarbij hielp,maar blijkbaar is dat toch niet voldoende. Ik mag niet weer geschorst worden, niet in mijn laatste jaar.
Zou ik het voorval aan mijn moeder vertellen of doen alsof er niets aan de hand is? Ze is nu juist op goede weg...