de reeks "Met klank als medicijn" is intussen over halfweg. Bij de 5de avond werd aan de deelnemers gevraagd hun ervaring in een gedicht te verwerken. Dit is er één van
Wanneer het sneeuwstil is in mijn hoofd komt er ruimte vrij voor kleur rood prikkelt mijn zintuigen oranje wiegt me heen en weer in de moederschoot geel maakt me bang en daagt mij uit om uit mijn kot te komen zoals ik werkelijk ben zonder schone schijn of blinkende spiegels groen is groen is groen is groen in al zijn schakeringen de elfenkracht heel subtiel als een sluier over een knollenveld blauw verborgen achter wolkenbeesten : olifanten, draken, griffioenen neemt me mee naar het geheimzinnige indigo sleurt me mee de diepte in omlangs violette banen in het eeuwige wit te landen zacht als sneeuw uitgestrekt vol mogelijkheden nieuwe impulsen staan voor de deur ik hoef ze alleen maar te volgen.
