Het is zover! We hebben elkaar teruggevonden aan de andere kant van de wereld Na een dagje rust in Auckland, zijn we vertrokken naar Rotorua, waar Carrie en ik midden in een Maori dorp terecht zijn gekomen. Kompleet met borrelende modderpools, geysers en aangstaanjagende, maar toch vrij vriendelijke plaatselijke bevolking. We zitten niet stil, zo zijn we vandaag al aangekomen in Whakapapa, waar we morgen aan de 4 daagse Tongariro northen circuit beginnen. Kerstmis op een vulkaan! (die nog actief is )
Its finally here! We have found each other on the other side of the world After a day's rest in Auckland, we left for Rotorua where we arrived in the middle of a Maori village. Complete with boiling mudpools, geysers and scary but friendly natives. We are not sitting about though, today we arrived in Whakapapa, where we start a 4 day trek on the Tongariro Northern Circuit tomorrow. Christmas up a volcano (still active!) We come back to civilisation on Boxing Day
T is zover ik zen ermee weg. De 5 weken zijn om en ik laat Ken achter. Maar hij krijgt ook iets beters in de plaats wat ik hem niet kan geven. Als ik de eerste dagen nog niet bereikbaar ben, geen paniek, dan zit ik in een hoekske te aklimatiseren. Tot........
Picton is het haven dorpke waar de boten toekomen en vertrekken, voor de mensen die van het noord- naar het zuideiland willen of omgekeerd. Voor ons dus omgekeerd , want morgenvroeg is het zover, dan kuisen we hier met spijt in het hart ons schup af. Maar eerst dan toch nog is een boottochtje door de prachtige Charlotte sounds. En vandaag zwommen er wel dolfijnen mee. Op de terugweg werden we gedropt in ship cove zodat we 1 dag van de meerdaagse Queen Charlotte track konden afleggen om toch nog tot de laatste moment te genieten van wat het zuiden hier te bieden heeft. Pepe zijne knie is elke dag wat beter, dus het was een dagje dat hem wel beviel Nu het laatste pintje voor we naar het noorden trekken....
Ah, en jullie maar denken dat wij met ons benen omhoog opt strand lagen! Neenee, Michael zijne knie is ondertussen wat beter en daarmee konden we nog 1 van Nieuw zeelands great walks doen. De abel tasman coast track. Een dagske stappen, een dagske kajak, een lang dagske stappen en de laatste voormiddag uitbollen. Langs de kustlijn met vele mooie baaien en af en toe de wildernis in, genoeg afwisseling dus. Weer 3 dagen campingfood gegeten,mmm... De mooie plaatskes om ons tent te zetten hebben we er maar moeten bijnemen... Morgen naar Picton mosselkes eten
Zoals jullie al wel wisten ben ik dan alleen vertrokken naar het zuiden ,heb Ken achtergelaten op de dag dat hij aan de Milford track begon. Heb de bus genomen naar Invercargill ,ben daar tegen de middag aangekomen en heb daar wat in t'stad rondgehangen. Wat me onmiddelijk opviel was dat de mensen er heel anders bij liepen ,hoe zou ik zeggen... meer "Doherty" stijl. De stad bestaat uit heel wat industrie waardoor deze ook niet echt geliefd is bij de toeristen ,alleen zij die de boot nemen naar Stewart Island . Heb daar 1 nacht doorgebracht en ben dan via de scenic route zo langs de oostkust opgeklommen tot Dunedin. Die route is echt de moeite... zeehonden, dolfijnen, pinguins, en albatrossen dat waren de dieren van de dag! We hebben er wel 9uur over gedaan vooraleer we in Dunedin aankwamen. Hier ben ik dan maar eens goed op restaurant geweest de avond dat ik er geland ben,ik had het nodig mij even te smijten Die stad is voorzien van een internationale universiteit en dat merk je onmiddelijk als je er op straat rondloopt, ik had even het gevoel dat ik in Leuven over straat liep. Heb daar een hele wandeling gemaakt deels in het centrum deels erbuiten, voor de rest wat doe je zoal in een stad; pintje drinken, stukske eten, wat rondslenteren enz... De dag nadien terug naar Queenstown waar ik Ken moest opwachten...
Hallo iedereen, Kben wel en gezond uit de wildernis geraakt en Michael en ik hebben elkaar terug gevonden, wat we dan gevierd hebben met bier en pizza
De Milford track, wereld erfgoed, 1 van de mooiste wandelingen ter wereld word gezegd en ik denk dat ze gelijk hebben. Soms is het meer een wandeling dan een echte trektocht, omdat de paden goed onderhouden zijn en alles goed uitgestippeld is zodat de rest van de omgeving zo goed mogelijk bewaard blijft. Maar dat geeft natuurlijk dan weer de kans om meer rond te kijken in plaats van waar ge uw voeten moet zetten. Wat het natuurlijk ook wat avontuurlijker maakte was de hevige regenval op dag 2, waar we een stuk van de track door het water moesten dat tot boven mijn knieen kwam. Er was een hele klas jonge meisjes mee en ik weet niet tot waar het water bij hun kwam.. Het scheelde dan ook niet veel of we hadden een stuk met de helikopter moeten overslaan. Na de middag is het wat minder beginnen regenen. Het is een tocht tussen de fjorden, dus al het water dat van de bergen komt, loopt in de valei. Natuurlijk wel een voordeel om de mooiste watervallen te zien. Zo ook de Sutherland falls, met zijn meer dan 500 meter de grootste waterval van Nieuw Zeeland. De laatse dag was dan weer zonnig, wat dan ook weer andere kleuren opleverd in het landschap. Dus, zeker en vast een geslaagde tocht. Op de foto's zie je ook Quinte Mckinnon de man die als eerste zijn weg gezogd heeft van Te Anau naar Milford Sound. Naast hem zie je 1 van de recentste mannen die het hem 120 jaar later nog is over gedaan heeft.
Morgen vertrekken we op vakantie, we vliegen naar Nelson, waar de zon (bijna) altijd schijnt en de stranden zo wit zijn als het plat van mijn voeten.
Vanuit Manapouri bootje genomen over lake Manapouri. Aan de andere kant van het meer kwamen we toe aan het underground power station, wat we op de terugweg ook bezocht hebben. Omdat het meer 400m boven de zeespiegel ligt, hebben ze daar door gebruik te maken van waterkracht een energiecentrale gebouwd die nogal vrij indrukwekkend is. Voor de geintereseerden: er Wordt gebruik gemaakt van 9 generators die ieder zo een 120 megawatt kunnen leveren. 14% van alle energie in Nieuw Zeeland komt van hier. Voor degene die nog meer geintereseerd zijn, Werner misschien? Er zal een verwijzing staan naar hun website bij de links. Vanuit het powerstation dus efkes den bus tot deep cove en dan terug het water op tot helemaal tussen de fjorden de Tasman zee in. Het weer zat ni helemaal mee, maar je moet al heel veel geluk hebben op een droog dagske, het regent hier 7 tot 8 meter per vierkante meter op een jaar, mijn gras zou nogal groeien moest ik hier wonen!! Onderweg wat zeehondjes gezien en van die kleine pinguinskes waarvan er ma 2000 nemeer over zijn. We hebben er zo een 20tal gezien dus 1%. Normaal ook dolfijnen, ma ik denk dat het iets te nat was die dag . Vanaf morgen vertrek ik voor 4 dagen Milford track, Michael gaat op rondreis langs de zuidkust. We nemen dus afscheid van mekaar voor 6 dagen. Ik hoop maar dat hij overleefd zonder mijn kookkunst!
En nog bedankt aan ierdereen die af en toe is reageerd, tof om van jullie ook is te horen.
Morgen vertrekken we uit wat voorlopig volgens ons de leukste stad ter wereld is, op cruise door Doubtful sounds helemaal tot in de Tasman zee. Voor we uit Queenstown vertrekken had Michael toch graag eens een bezoekje gebracht aan de legendarische Kawarau bridge waar het bungy jumpen ontstaan is. Voor mij volstond alleen gaan kijken natuurlijk niet. Eerst wel een beetje aant trillen op de benen, maar achteraf bezien zeker en vast de moeite waard. Ik kan het iedereen aanraden Gelukkig voor mij was het juist ne nieuwe elastiek, want de wind was toch een bekke friskes om nat naar huis te moeten gaan. Na mij te zien springen, had Michael er toch ook zin in gekregen en normaal gezien komen we nog een dagje naar queenstown voor we naar Nelson vliegen en zou het dan wel moeten lukken. Als je een kijkje gaat nemen op de website (bij de links) en met het invoegen van volgende codes kun je normaal nog wat meer foto's bekijken. AJHK811302321237/AJHK811302321238/AJHK811302321239
Zoals je kan zien op de foto's moeten we ons eten niet altijd met het stoveke opwarmen. Want dan kan het ook al is gebeuren dat er is e stukske kip in tzand valt, maar ja, als ge honger hebt,... Maar elke keer worden we beter. Op 28 november met den bus toegekomen in Queenstown, direct de stad een beetje verkennen, en onszelf een beetje verwennen. Als je er nog niet geweest bent, heb je geen idee wat je hier allemaal kan meemaken, we zullen soms een beetje moeten afremmen want anders zullen we hier moeten werk zoeken Beginnen met een fergburgertje, een terraske, glaasje vodka van ijs in de ijsbar, waar het -7 graden vroor (zoals bij jullie ), en s' avonds het beste lambsboutje ter wereld verorberen. We zijn tenslotte toch nog altijd op vakantie he.
Na een beetje langer geslapen te hebben in the 'Black sheep' backpacker, een kamer van 7 dan nog, was het hoogtepunt van de dag om queenstown van 400 meter hoger te bezien (ja steven, deze keer hebben we wel de skilift gepakt, na gisteren mocht het vandaag wel wa kalmer ). Wat natuurlijk ook heel spectaculair was, was het jetboottripje dat ik gemaakt heb. Terwijl Michael aan het winkelen was voor ons avondeten, scheurde ik tot 85km per uur door de canyons waar ze meer dan honderd jaar geleden goud kwamen zoeken. Ik voelde mij precies efkes James Bond.
Hallo daar, Zelfs hier komt nieuwjaar dichterbij, en we zullen dan ook de eerste zijn om het mee te maken. Kweet dat het altijd moeilijk is om te beslissen wat gedaan, daarom, wil je nieuwjaar met Ken en Carrie doorbrengen, kijk dan vlug bij de links, ik denk dat er nog tickets beschikbaar zijn. Laat altijd iets weten, dan houden we e plaatske in de tent vrij.
Eindelijk terug wat zomerweer, welke uitzichten hebben we ni allemaal gemist de laatste dagen? En nog ni eens Mount Cook gezien, de grootste berg hier int land. Maar 1 oplossing: Vanuit de lucht!! 15000 ft moet hoog genoeg zijn, voor Michael mocht het al 12000 zijn, zeker en vast voldoende! Sublieme ervaring in waarschijnlijk 1 van de mooiste decors ter wereld. We zijn nog altijd aan het nagenieten om er straks nog van te dromen ook. De foto' s zeggen genoeg...
)
After a day's rest in Auckland, we left for Rotorua where we arrived in the middle of a Maori village. Complete with boiling mudpools, geysers and scary but friendly natives. We are not sitting about though, today we arrived in Whakapapa, where we start a 4 day trek on the Tongariro Northern Circuit tomorrow. Christmas up a volcano (still active!) 
Morgen vertrekken we uit wat voorlopig volgens ons de leukste stad ter wereld is, op cruise door Doubtful sounds helemaal tot in de Tasman zee.
Zoals je kan zien op de foto's moeten we ons eten niet altijd met het stoveke opwarmen. Want dan kan het ook al is gebeuren dat er is e stukske kip in tzand valt, maar ja, als ge honger hebt,... Maar elke keer worden we beter.
).
