Toen je gisteren je armen om me heen sloeg En me zo lief vroeg. Of we samen konden zijn. Voelde ik van binnen een beetje pijn. Eigenlijk wil ik bij je zijn. Maar diep van binnen voel ik dan weer die pijn. Omdat mijn liefde voor jou verboden is. Waarom loopt alles toch zo mis? Alles wat ik wil ben jij want jij maakt me steeds weer blij. Ik weet dat het niet mag. Maar toch wou ik dat ik nu in je armen lag.
Jaren lang samen, onafscheidelijk iedere week samen uit tot in de vroege uurtjes mensen waarschuwden me wel maar jij was toch mijn vriendin?
ik wist wat er in je omging, ik kende je ik wilde je helpen, voor je klaar staan ik was er voor je, altijd... want jij was mijn vriendin
en ineens, ineens is het over je belt me nog, maar heel even en om te zeggen dat je niet kunt dat je andere afspraken hebt
ineens liet je me vallen na jaren lange vriendschap je had nieuwe mensen leren kennen en ik? ach, ik zou mezelf wel redden
maar ik red het niet! niet zonder jou ook al waarschuwden mensen me hiervoor ik mis jou, ik mis ons, het samenzijn je was toch mijn vriendin?
ik heb me er maar bij neergelegd ik wil niet, ik wil er voor vechten maar steeds weer een afwijzing nee, dat wil ik niet..
ik vraag je daarom, nog een laatste vraag denk nog eens aan mij, aan ons aan die leuke tijd die wij samen gehad hebben die avonden in de discotheek, die wij doorgebracht hebben
kijk nog eens naar die vakantiefoto's geniet van de herinneringen die ze oproepen ik doe dit nog regelmatig want je was toch mijn vriendin...
Jij bent de maan die waakt over de nacht Ik ben de zon die eenzaam op je wacht We kunnen elkaar niet bereiken Liggen niet op dezelfde baan Als jij opkomt Zal ik ondergaan
