hoe mijn hoofd eindelijk rust wil vinden hoe mijn ogen alles willen zien hoe ik alles angstvallig wil opslaan omdat ik weet dat dit allemaal alleen maar een herinnering is
een herinnering aan iets dat nooit gebeurde en nooit zal gebeuren
hoe zal het zijn? waarschijnlijk zal het niets zijn. niet mooi, niet blij, niet lief. niet jammer, niet pijnlijk, niet moeilijk. gewoon niets. gewoon jammer. gewoon.
en ik zou heel graag met je praten natuurlijk wil ik dat maar eigenlijk heb ik niet veel te vertellen of toch wel heel veel zelfs maar al mijn woorden zullen door jou teruggekaatst worden naar mijn lippen die jij dan aanraakt en dan ga ik duizelen (als een lieveheersbeestje dat op haar rug ligt)
