Soms heb ik van die dagen.

Dan voel ik me alleen.
En waar ik dan ook kijk.
Waar wil ik nou toch heen.
Ik voel me dan klein en verdrietig zeg.
En zie dan zelfs geen uitweg
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
En alles doet me dan ook zeer.
Maar dan ineens vanuit vreemde hoek.
Krijg ik een zomaar een teken die ik niet eens zoek.
En weet ik weer dat ik niet alleen ben.
Krijg ik weer kracht en weet ik weer wie ik ben

Sinds de dag dat jij ons verliet.

De pijn die je had en zoveel verdriet.
Lieve mama hoe gaat het nou met jou?
Ik mis je zo, hoe moet dat nou?
Ik voel je soms zo heel dichtbij.
Voel je armen rondom mij.
Ik weet dat het beter zou moeten zijn.
Maar mis gewoon die knuffel,
die glimlach, die aai over je bol, dat is zo fijn.
En dan kijk ik naar hemel, en zie ineens die ster.
Dan weet ik dat je dichtbij me bent ook al lijkt het nog zo ver.