jongleren met huishouden, kinderen en zaak Een kijkje achter de schermen van kidzRhipp. Hoe het me soms, heel soms lukt om en winkel, kinderen en huishouden te runnen. Maar nog vaker hoe het me net niet lukt.
10-07-2011
voor de mama's??
Eigenlijk is ons winkeltje enkel bedoelt voor kinderkleding, maar we hadden zo een mooie partij kinderkleding op het oog, dat we de volwassenkleding er deze keer maar eens hebben bijgenomen. Het is allemaal dames kleding, en we gaan het dan maar eens proberen of dat ook zou lukken. Ik weet het eigenlijk niet goed, ergens denk ik wel dat het moeilijk gaat zijn, want als je bv een jeansbroek besteld, wil je die toch eerst passen? Dat kan wel, hoor, daar niet van, maar kopen vrouwen eigenlijk wel kleding voor zichzelf via internet? Nou ja, ik doe dat niet, maar ja, ik ga ook niet in de winkel om kleding voor mezelf, toch niet vaak, in elk geval. Zo 1 keer per jaar krijg ik de kriebels, en dan ga ik naar het winkelcentrum hier in de buurt. Als je dan weet dat het 10 min rijden is naar daar, en dan 10 min terug, en ik meestal op 40 min terug ben met dan een zak of 5 vol, krijg je dus al een ideetje wat winkelen bij mij betekend. Ik stap dus een winkel binnen, kijk de hele winkel rond of ik iets interessants zie, zie ik iets, kijk ik of er mijn maat tussen zit, zo ja, neem ik het er vantussen, naar de kassa, betalen en wegwezen. Dat is hoe ik winkel. Ik kan op een uur tijd 60 winkels doen, en zal dat dan ook doen als het moet. Ik heb een hekel aan rond drentelen, treuzelen, alle winkels eerst gaan bekijken en dan uiteindelijk terug gaan naar de eerste om toch maar eens goed te kijken, en dan nog 15 min nadenken of ik het wel zou nemen, nee dank je, dan doe ik dus niet meer mee. Mij zal je dus nooit tijdens de solden zien shoppen, of rond de kerstperiode. Dat is voor mij echt de hel. 5 stappen naar voor, 10 naar achter, 100 man voor je aan de kassa, nee dank je hartelijk. Mijn kerst cadeaus koop ik meestal rond oktober, en aan solden doe ik niet. Maar soit, dat ben ik dus, nu terug naar de winkel. Grote vraag dus, zullen onze stukken in de smaak vallen bij de dames? Wait and see, zoals ze dat in het Engels zeggen, geduld dus. En dat heb ik dus niet, helemaal niet, maar ik zal nu wel moeten vrees ik. Als ik even kijk naar wat ik van prijzen kan zetten, denk ik dat het wel zal lukken, voor zover ik kan zien, zijn weer de duurste stukken aan 25 euro, dus normaal zou dat wel moeten meevallen?? Maar ja, dat is dus ook het nadeel aan een eigen winkel hebben, je weet op den duur de prijzen niet meer die in de winkel gevraagd worden, en daar val ik dus telkens weer van achterover he. Als ik dan toch eens kijk in een H&M bv voor een short voor mijn zoon, en ik zie dan dat dat 30 a 35 euro kost, vind ik dat dus verschrikkelijk veel, maar ja, zulke prijzen ben ik dus niet meer gewoon he. Denk dat ik dan toch eens wat vaker moet gaan shoppen, al is het maar om te zien wat de prijzen normaal gesproken zijn. Ga er weer eens invliegen, eerst mijn slaapkleding eens proberen fatsoenlijk op de foto te zetten, en dan alles in de winkel uitstallen, wie weet, zijn er al vrouwen die zitten te wachten, want ja, er is natuurlijk wel al over gesproken dat het eraan zat te komen. Veel werkplezier iedereen.
Vandaag wordt het een hele drukke dag, dus het is maar een kort berichtje deze keer. Er moet op de site dringend een nieuwe update komen, dus dat betekend een hele dag foto's maken, teksten typen en nakijken, kijken of alles wel bij de juiste maat en zo staat. En op het einde van de dag kijken of het wel is zoals het moet zijn. Er zijn nog heel veel dingen die op de site moeten komen, deze keer zowel voor de kinderen als voor de mama's, dus het zal weer uitkiezen zijn wat er eerst gaat opkomen. Uiteindelijk moet alles er wel op hoor, maar sommige dingen gaan nu eenmaal sneller dan anderen, en dan is het vaak even voor de makkelijkste oplossing kiezen die het snelst resultaat geeft natuurlijk. Maar we gaan er eens aan beginnen, want vandaag moet de kaap van 1000 stuks op de site bereikt zijn. Tot de volgende, als we nog kunnentypen tenminste.
Wou even een voorval van vandaag met iedereen delen. Wij hebben hier in de winkel iemand uit het Gentse, een vrouw van ongeveer mijn eigen leeftijd, met 3 kindjes, twee jongetjes van bijna 3 en een meisje van 4,5 jaar. Nu is dat natuurlijk niet speciaal, zo zijn er veel vrouwen in dit landje en ook overal ter wereld. Die mama is puur per ongeluk op onze webwinkel terecht gekomen een kleine 2 jaar geleden. Eerst altijd via de site besteld, maar op een keer maakte ze toch de tocht tot hier. Via mail ken je elkaar natuurlijk niet echt, en de meeste mensen geven natuurlijk maar een klein inzicht in hun leven vrij. Nu bleek dus, toen ze tot hier kwam dat ze al een heel verhaal had. Toen ze nl zwanger was van de tweeling is ze heel onverwacht haar man verloren aan een hart ziekte. Hij was gezond opgestaan en een uur later was hij dood. Zij moest verder met een klein kind en 2 onderweg. Maar hulp kreeg ze van niemand, integendeel, iedereen liet haar in de kou staan. Ze moest zelf maar zien dat ze verder kon. Zo is ze per ongeluk dus op onze site terechtgekomen, en ze was dolgelukkig dat ze die gevonden had. Zo kon ze toch de kinderen nog mooie merkkleding aantrekken, zonder naar een tweedehands winkel voor hen te moeten gaan. Voor zichzelf vond ze het niet erg om daar te gaan, maar de kinderen wou ze toch nieuwe kleding geven, die zijn vaak op school onderhevig aan bepaalde voorkeuren en zo, en ze wou niet dat ze daarom gepest zouden worden. Toen ze hier kwam, zag ze dat we echt waren zoals we op de site en mail hadden aangegeven, en ze wist niet meer wat zeggen. Ze vond het zo erg dat iedereen die ze als vriend had beschouwt, haar had laten vallen en dat ze van wildvreemden dan meer terug kreeg dan dat ze ooit van vrienden en familie had gehad. Ze heeft ons dan doorgegeven aan een aantal lotgenoten, en als die mensen komen, is het hier altijd feest. Die vrouwen én trouwens ook een man, die hebben zoveel meegemaakt, dan begin je echt wel eens even na te denken. Iedereen is steeds maar bezig om meer te hebben: een groter huis, en mooiere auto, slimmere of mooiere kinderen, een duurdere reis, enz. Die mensen zijn gewoon al blij als ze het einde van de maand halen, als ze gezond zijn, en als er eens een dag is dat ze met de kinderen plezier kunnen maken zonder constant verdriet te hebben over hetgeen ze verloren hebben. Dat zet je dan wel even aan het denken hoe oppervlakkig ons leven toch soms kan worden. tot de volgende blog.
Waarom ben ik toch zo moe? ik heb de hele dag gewoon aan het werk geweest, niets speciaals, niets extra zwaar, en toch is het voor de moment zelfs te veel om mijn armen op te heffen. Pfff, wat is dat toch? Als ik misschien wat vroeger in mijn bed zou geraken, misschien dat dat al zou helpen, maar ja, met je eigen zaak, en 3 koters in huis, heb je toch altijd werk, dus tegenwoordig zijn mijn werkdagen een beetje te lang. Ik heb hier een werkregime van 18 uur werken en 6 uur slapen, en dat is dus niet goed, blijkbaar. Maar het is elke dag hetzelfde, tussen 16 uur en 19 uur ben ik bekaf, en daarna ben ik klaarwakker, dus kan ik mezelf er dus niet toe brengen om in mijn bed te kruipen, want dan lig ik een paar uur te draaien en te woelen, en slaap ik van de hele nacht niet. Ach, zal wel weer overgaan, als ik wat meer zon zou zien, gaat het al veel beter, ben ik zeker van. Wou echt dat het eens een maand lang echt zomer was, en niet dat het vandaag 35 graden is, en morgen dan maar 15 meer. Daar wordt een mens gewoon moe en ziek van. Echt zomer, met terrasjes weer, en zonnetjes langs alle kanten, dat wil ik hebben. Maar ja, we hebben niet te kiezen, dus zal het vandaag misschien eindelijk eens vroeg bedtijd worden vermoed ik, en hoop ik.
oef, vandaag zijn mijn 2 oudsten even naar het speelplein hier. Even rust dus. Nu zit ik hier te malen wat ik best als eerste zou kunnen doen: mij huis eens goed onder handen nemen, de webwinkel eens goed bekijken en misschien wat verbeteren, of eens een dagje vakantie nemen? Alhoewel, dat laatste wordt al dadelijk geschrapt, ben een workaholic in hart en nieren, dus luieren staat zeker al niet op het programma. Denk dat het een beetje een combinatie gaat worden van de twee anderen. Nu moet je wel weten: ik ben een lijstjes madam. Alles wat ik moet doen, schrijf ik eerst op een lijst, en dan begin ik pas. En als ik zeg, alles, bedoel ik ook alles, zelfs eten maken komt daarop. Ik vind het nl leuk om te kunnen schrappen, maar langs de andere kant zijn mijn lijstjes dus telkens wel lijsten, vaak van meerdere pagina's en ik heb geen reden om aan te nemen dat het lijstje van vandaag een kort ding wordt. Ik ben eigenlijk wel zodanig opgewonden dat ik nauwelijks nog kan stilzitten, gisteren is nl een telefoontje gekomen dat er tegen het einde van de maand een hele grote lading winterjassen gaan binnen komen, JOEPIE!!!! Nu is dat misschien niet direct een reden voor iemand om er zo opgewonden over te doen, maar ik zal het proberen even uit te leggen. Wij hebben hier een klein winkeltje in outlet kinderkleding, af en toe ook voor de mama's en de papa's. Alles is hier via onze webwinkel te bestellen, een echte fysieke winkel hebben we niet. Er komen altijd mooie dingen binnen, dat wel, maar jassen, slaapkleding en jongenskleding is soms echt heel moeilijk te vinden, dus als we dan eens een grote partij van die dingen op de kop kunnen tikken, is dat altijd wel een beetje reden voor feest. Onze reden om een winkeltje te beginnen is nl niet echt zoals zovele andere zelfstandigen. Wij willen nl echt mensen helpen. Tegenwoordig hoor je heel veel mensen die om, welke reden dan ook, geen merkkleding in de winkel kunnen of willen gaan kopen. Zo zijn er ook een aantal mensen in onze kennissenkring. Vrouwen die om een of andere reden alleen gevallen zijn, overlijden, scheiding, of wat dan ook. Tegenwoordig kost alles al heel erg veel geld, vooral voor diegenen die alleen voor de inkomsten moeten zorgen. Als die dan ook nog 75 euro of zo moeten uitgeven voor een jasje voor de kinderen, is dat vaak heel moeilijk. Bij ons kost zo een jas dan nog 25 euro, en is het vaak al iets makkelijker om aan te kopen. Als je dan een vrouw ziet die een heel mooi jasje van een duur merk wil kopen, en dan hoort dat het nog maar zo weinig kost, en tranen in haar ogen heeft, dat ze eindelijk voor de kinderen ook eens iets moois kan kopen, en ook nog nieuw, dan weet je weer waar je het allemaal voor doet, natuurlijk. Wij zijn natuurlijk geen heiligen, of zo, we doen het ook omdat we het leuk vinden, natuurlijk. En het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby, die ik af en toe wel eens goed vervloek hoor. Als we weer eens iets moeten laten vallen omdat het een heel mooi weekend is, maar de nieuwe dingen zijn nog niet op de site geraakt. Als er op een zaterdag of een zondag weer eens het hele land moet doorkruist worden om te gaan kijken naar nieuwe partijen, en dan op het einde van de dag komen we met lege handen thuis, dan denk je soms wel eens: waarom ben ik er in hemelsnaam mee begonnen? Maar, tot nu toe halen de leuke momenten het zeker en vast van de baal momenten, dus gaan we door. Maar, ik ga het er even bij laten, ga eens aan mijn lijstje beginnen, en dan eens goed de handen uit de mouwen steken. Tot de volgende keer.
Voor de mensen die me dus niet goed kennen: ik ben dus mama. Van 3 kinderen, 1 daarvan is mannelijk, de andere 2 zijn vrouwelijk, of worden dat toch in de loop der jaren. Momenteel zijn ze nl alle drie onder te brengen in de categorie: biggen, op sommige dagen zelfs in te delen bij de volwassen varkens. Moest er een olympische discipline zijn in het rommelmaken zou de ere tribune er als volgt uitzien: op 1/10 van een seconde, met het nieuwe wereldrecord en goud: mijn zoon van 8, met op de 2e en 3e plaats, slechts op 1/1000 van een sec verwijdert: mijn 2 dochters, van 6 en 3. Jongens, dat is ongelooflijk, hoe snel die alles hier op zijn kop kunnen zetten!!! Moest ik zo snel kunnen opruimen, dan was ik schatrijk, want ik ging bij iedereen kuisen, op 2 sec een heel huis onder handen genomen. Dan ben je een hele dag bezig om al dat speelgoed, ook gekend onder de naam: rommel, in goede banen te leiden, en op te ruimen, zodat je eindelijk eens kan zien wat de kleur van je vloer is, dan komen die hier binnen, en na 2 sec weet je niet meer wat onder of boven is. Ze krijgen steeds meer speelgoed, meer kleine prulletjes, prutsdingetjes, glitterdingetjes, puzzel gevallen, lego spullen, poppen, enz. Soms heb ik het gevoel dat ik geen kleding winkel heb, maar een speelgoedmagazijn. Moest de sint soms zonder voorraad vallen, hij kan hier altijd nog extra's komen halen hoor, denk niet dat er veel kinderen zonder cadeautje zullen blijven. Maar voor er hier iemand dan de bedenking plaatst: ja, maar ze krijgen het dan toch allemaal van jou, dan moet je niet zagen dat het overal ligt. Nee, meneer, mevrouw, ze krijgen het niet van mij. Voor de laatste verjaardag, op 19 en 22 juni hebben ze van ons een trampoline gekregen en nu met de rapporten een Nintendo. Dus, dat zet echt niet veel overhoop hoor, dat kan ik je wel verzekeren. Maar hoe vaak we ook zeggen tegen de grootouders en ooms en tantes (dan wel langs papa's kant, want ik heb niemand in die rangen): niet te veel kopen, koop dan liever 1 groot stuk, ipv 27 kleine prutsjes, het brengt niet op. Het begint met 2 pakjes, ok, dat kan nog meevallen, maar tegen de dag van het feest, zijn dat er al 20 geworden, waaaaaa, wat moet ik daar nu weer mee doen? En dan is er nog eens een loggerpartijtje, een winkel uitstapje en ga zo maar door. En altijd moet er een pakje of geschenkje bijzijn. GRRRRRR. Maar enfin, gewoon om iedereen even een ideetje te geven, ik heb dus 3 kinderen, momenteel nog in big fase.
Net een "blog" ingericht!! Nu stelt dat natuurlijk niet veel voor, iedereen heeft tegenwoordig wel een blog zo lijkt het wel. Maar voor de mensen die me niet kennen, dit is voor mij een hele prestatie. Ik sta hier nl wijd en zijd bekend als een boekenworm, en technologie dummie. En dat is dus echt ook zo hoor. Als ik iets op mijn laptop wil doen, en dat lukt niet, sla ik al in paniek dat ik hier één of ander ding naar de maan geholpen heb. Het duurt bij mij uren om iets uit te dokteren, weet nog altijd niet wat die namen als Met Tag, ranking optimizer en zo allemaal zijn, laat staan dat ik dus weet wat ik ermee moet gaan aanvangen. Maar vooruit, er is mij dus wijgemaakt dat een blog eigenlijk niet meer of niet minder is dan een dagboek op internet, dus dat lijkt me wel wat. Voor een geschreven dagboek is mijn geschrift veel te lelijk, en ik zou helemaal niet eens weten wie binnen een aantal jaar mijn dagboek nog zou lezen. Ik zit toch al bijna de hele dag op mijn laptop, dus waarom niet eens zien wat dit allemaal zegt?
Maar ja, hoe begin je eigenlijk een dagboek? Ik heb niet veel zin om hier iets te schrijven als: Liefste dagboek, zeg, ben geen 10 jaar meer he. Misschien maar best dat ik dan eens begin met me voor te stellen? Ik ben dus een vrouwelijk persoon, Sophie genaamd, momenteel ben ik al 32 jaar, en al 11 jaar gehuwd, met 3 kinderen. Mja, denk dat dat voorlopig wel genoeg introductie is. De rest komt later wel, stukje bij beetje of zo. Wat gaat er hier allemaal te lezen zijn? Wel, zo wat alles. Ik heb hier een gezin, ben trouwens fulltime huismama, en we hebben ook een eigen zaak. Ik ben trouwens een tweeling van sterrenbeeld, en dus heel erg snel verveeld, en dan ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dus, combineer dat allemaal, en je hebt zo wat de inhoud van mijn blog. Alles wat er in dat hoofd van mij opkomt, komt hier dan ook te staan. Als ik aan het gieren van het lachen ben, ka je meelachen. Als ik uit mijn vel spring van woede, komt hier de stoom te staan. Als ik gelukkig ben, ongelukkig, moe, opgelaten, verdrietig, druk, energiek, stressy, of wat dan ook, alles komt er hier allemaal uit, dus hou je maar vast aan de takken van de bomen, want het kan wel eens serieus stormen. Natuurlijk is dit hier dus allemaal nieuw voor mij, dus het gaat in het begin wel heel basic zijn, maar wie weet, leer ik het snel, en kan er al eens een fantasietje bijkomen of zo, dus wie weet.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Over mijzelf
Ik ben sophie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kidzRhipp.
Ik ben een vrouw en woon in temse (belgië) en mijn beroep is huisvrouw, manusje van alles dus.
Ik ben geboren op 08/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles en niks.
tweeling van sterrenbeeld, dus ik spring van de hak op de tak, en weer terug, dus heel belangrijk om aandachtig te zijn,
Zoeken met Google
Een interessant adres?
Zoeken in blog
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
