Ik schudde mijn hoofd. Nee, ik ga niet. Ik heb daar geen zin in. Rosy zuchtte. Belachelijk, vanmorgen vond je het nog prima! Ik haalde mijn schouders op, daar had ze een punt. Vanmorgen had ik er nog niet goed over nagedacht. Ik wist dat dit een slecht excuus was en dat Rosy me gelijk door zou hebben. Rosy snoof verontwaardigd. Ze keek me aan. Ja, sorry hoor, maar daar kan ik echt niet tegen. Het wordt hartstikke gezellig. Sorry, mompelde ik. Ze hadden al een tijdje geleden afgesproken om naar de Mac te gaan, maar telkens had ik een ontwijkend antwoord bedacht. Ik haat de Mac, maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen, omdat ze vonden dat zij er toch zijn. Nou, dan ga ik maar. Rosy klonk chagrijnig. Met grote stappen beende ze school uit, buiten wachtten de anderen op ons. Vlug holde ik achter haar aan. Ik hoorde haar zeggen dat ik niet mee ging. Yille draaide haar hoofd om me aan te kijken. Ik zwaaide, glimlachte mat. Doei! klonk het. Ze fietsten weg en ik zuchtte opgelucht. Ik bond mijn haar in een staartje en knoopte mijn jas weer open, het was warm buiten. Een prachtige dag om in het bos door te brengen. Ik pakte mijn fiets uit de fietsenstalling en reed ernaartoe, een stukje verderop. De wind voelde zwoel aan en het rook naar pas gebloeide bloemen. Ik gooide mijn fiets achter een boom en zwierf door het hoge gras naar de plek waar ik vaker zat. Er kabbelde een fijn beekje door het midden van het open veld. De bomen wierpen schaduwen op het gras. Boterbloempjes en margrieten kleurde het groene gras met geel en wit. Ik schopte mijn schoenen uit, trok mijn legging omhoog en liet me liggen in het zachte gras. Er kwam hier haast niemand en vooral rond deze tijd niet.
De zon scheen fel in mijn ogen toen ik ze opendeed. Ik voelde mijn wangen gloeien. Verschrikt ging ik overeind zitten en keek op mijn horloge. Ik was in slaap gevallen en had het niet door gehad! Ik trok mijn knieën in en liet mijn hoofd erop leunen. Met mijn hand streek ik door mijn haar. Ik keek naar het water. Ik kon het zoete water ruiken. Verder langs het water zat een bolletje schaduw. Terwijl ik er langer naar keek, kon ik een hoofd onderscheiden en het duurde nog even voordat ik door had dat daar, aan de overkant van het beekje, een jongen zat die me aan zat te kijken
