Dagelijks maken wij ons ongerust en terecht. Als de tegenpartij in mijn lichaam aan het opereren is moet je maag wel keren. De moment zonder massageolie binnen handbereik wordt ik zot. Maar er is niet veel aan te doen want een heel land rekent op mij en dan ga ik ervoor. Het is nu werkelijk de tijd om de leefregels van de Reiki te eren. Plannen kunnen we niet maken schat, we moeten eerst bij elkaar geraken. Denk dus niet meer aan gisteren en ook niet aan morgen maar laten we van elkaar genieten vandaag in de mate van het mogelijke. Moest ik er niet uitkomen, beloof me dan van iemand anders te nemen. Want er zijn er genoeg die je als echtgenoot willen.
Het amusement daar bij onze vrienden (voor het leven).
Wat hebben wij een zelfde interessepunten. Met onze fototoestellen kunnen wij heel wat architectuur op papier zetten en wanneer we het niet meer aankunnen trekken we gewoon een hulplijn naar nonkel Marc. We kunnen naar Zurenborg of de art nouveau wijk in Brussel trekken,en het fotomuseum een bezoek afleggen. Ik ben wel een stadsmens, maar volgens mij valt er ook wel te fotograferen in het Brugse Ommeland. Natuurlijk, allemaal als jij dat wil. De fotoclub is nooit uit mijn gedachten weg geweest. Maar toen we goed en wel manueel leerden fotograferen, beslisten mijn oortjes er anders over en moest ik vertrekken. Liedjesteksten verstaan is altijd een probleem geweest. Dat kunnen de vriendinnen van vroeger getuigen. Maar cultuur in de koningin der badsteden, daar heb ik wel oren naar. Smaken verschillen. Wanneer jij het mee organiseert zal er wel weinig of niets mislopen. En je teksten van toneel en film neem ik mee door, dat is afgesproken. Om groen te zien moet ik beter mijn best doen. Het zit hem soms in kleine dingen, maar als niemand iets doet, gebeurt er ook niets. Weet je waar ik eens graag zou op reis gaan en een kijkje gaan nemen ? De reservaten aan de Costa de la Luz in Spanje,en Corsica moeten de moeite zijn om te bezoeken. En dan de scouts! Wie had zoiets kunnen vermoeden ! Voor mij is het een degelijke hoeksteen van ons leven en opvoeding. De mensen van de leiding zijn er allemaal terug op de radio. Ze laten mij niet in de steek. Alleen heb jij een mooier totem: ik zie je daar staan blinken midden in de bossen met een gewei op je hoofd.
Hopelijk blijft dit allemaal niet bij dromen voor ons. Want de bedevaart naar Compostela, die al 9 jaar duurt spelen mijn voeten parten. Versleten en uitgezakt valt er niets meer aan te doen zeggen de specialisten. Orthopedische schoenen kunnen eventueel een oplossing brengen maar dat is nog zeer de vraag.
In maart van dit jaar vonden we elkaar on line terwijl ik in het ziekenhuis lag. De krantenknipsels over je professionele activiteiten lagen reeds lang gerangschikt in een mapje en je avonturen met Clara werden op de voet gevolgd. Het ziekenhuispersoneel bezorgde me zelf een fotoreportage op papier, toevallig ! De volgende kennismakingsronde deed me twijfelen om de liefde van mijn leven voor jou in te ruilen. Door de situaties en gebeurtenissen tijdens de volgende maanden gebeurde het dan ook. Hem laten vallen zal ik nooit doen, maar hij koos verplicht voor het leven, terwijl jij het voor mij opneemt. Het leeftijdsverschil is groot maar wij zijn oud en wijs genoeg om dit op te vangen. Het zou onverstandig van je zijn om verworven rechten op het werk voor mij te laten vallen. Want moest mij iets overkomen, dan heb je nog altijd je werk.
Het gaat je goed, daar in de radiostudio's . Dikke zoenen
