Vandaag starten de examens op school. Ik was heel benieuwd hoe het hier zou verlopen. Ik krijg klas 4 toegewezen.
De leerlingen krijgen allemaal een blad met vragen waar ze absoluut niet op mogen schrijven, want anders kunnen de papieren niet herbruikt worden.
De leerlingen schrijven hun antwoord dus op een apart blad, wat niet zo moeilijk is, want alle examens zijn hier meerkeuze. Ze hoeven dus enkel een cijfer en een letter op te schijven.
De leerlingen moeten continu rechtstaan om hun blad terug op te rapen, omdat het weggevlogen is door de wind. De ramen hier hebben geen glas, enkel tralies, dus de wind gaat er recht doorheen.
Wat ook opvalt is dat de leerlingen heel, heel traag werken. Het examen is in het Engels, en het niveau van de leerlingen is veel te zwak om examens te doen in het Engels. Vandaag staat wiskunde, Engels en een Engels opstel op het programma voor de hele school.
Tijdens de examen wisselen scholen enkele leerkrachten uit. Zodat onpartijdige leerkrachten het examens afnemen en verbeteren, van klas 7 en 8. Want de school moet een zo hoog mogelijke score halen, en door deze regeling kunnen de leerkrachten dus niet foefelen met de score.
In de namiddag, tijdens de games, gebeurt er een accident.
2 leerlingen hebben gevochten, de ene heeft er enkele schaafwonden aan overgehouden, en de andere een heel diepe snee in zijn lip.
Uit deze situatie blijkt nog maar eens dat het hier helemaal anders aantoe gaat.
Ik zit met de leerkrachten op een bank, en zie een jongen die hard aan het bloeden is voorbijlopen. Ik vraag aan de leerkrachten naast mij of die het ook heeft gezien, ja zeggen ze, maar niemand reageert.
Ik loop dus achter de jongen aan, en zie dat zijn lip heel erg bloed. Ik stuur een leerling om de deputy te gaan halen, maar de deputy zegt dat wij maar naar zijn kantoor moeten komen (de leraars zijn hier liever lui dan moe, wanneer ze zich niet moeten verplaatsen zijn ze blij). Ik geef de jongen mijn drinkwater, om te zien hoe erg het is. Het is een hele gapende wonde, die zeker en vast genaaid moet worden.
We gaan samen naar de deputy, en hij zegt meteen dat dit genaaid moet worden. Ik laat de jongen achter omdat ik denk dat hij wel verder verzorgd wordt.
Na 10 minuten kom ik terug, en zit de jongen al terug buiten. Ik vraag waarom hij nog niet vertrokken is, en ze zeggen dat ze zo vertrekken. Nog eens 10 minuten later, nog steeds niet vertrokken, en nog steeds veel bloed.
Ik vraag aan de deputy wat het probleem is, ze gaan zo meteen vertrekken, niet dus. Ik vraag nog eens wat het probleem is, money... Geen geld om de jongen naar het ziekenhuis te brengen. Dus ze gaan niets doen. Ik hou voet bij stuk en zeg dat hij als verantwoordelijke(deputy) moet zorgen dat zijn leerling naar het ziekenhuis gaat, om de wonde te laten naaien. Ik bel even Bonnie om raad te vragen, ondertussen zijn we 40 minuten verder. Nog steeds niet vertrokken, en ze zijn het niet van plan, want de school heeft er het geld niet voor. Toen draaide mijn maag om, ik wist goed genoeg dat ze vorige week geld hebben ontvangen van ouders, en dat dit nog in school ligt, want er is een probleem met de bankrekening van de school, die staat nog op de naam van de vorige headteacher, er kan dus geen cash geld op de rekening gezet worden. Ik dring dus nog eens aan om naar het ziekenhuis te gaan. Tevergeefs. Uiteindelijk spreek in met Bonnie af dat ik het geld zal lenen, zodat ze naar het ziekenhuis kunnen (10euro). Ik wacht tot de leerling op de motortaxi zit, want tot 'overmaat van ramp' gaat de leraar, die vorige week corrupte dingen heeft gedaan op school, mee. Ik wacht met een bang hartje af tot morgen. Zodat ik met mijn eigen ogen kan zien dat ze daadwerkelijk met hem naar het ziekenhuis zijn gegaan. En dat de leerling het goed stelt.
Het grijpt me enorm aan dat de school (doet alsof ze) het geld niet hebben om een leerling naar het ziekenhuis te laten gaan.
Ik verlaat de school wanneer de leerling dus op de motortaxi zat. Ik voel me echt koken van woede, van de adrenaline. Waarom willen ze hem niet naar het ziekenhuis brengen, waarom kijken ze niet om naar hun leerlingen, waarom zeggen ze dat ze geen geld op school hebben terwijl ik het gezien heb, waarom liegen ze tegen mij en zeggen ze dat ze wel naar het ziekenhuis zouden gaan, veel waarom vragen vandaag, en ongeloof.. Ach ja, het is hier een helemaal andere mentaliteit.
Maandag starten de examens op mijn school, dus ik moet geen lessen voorbereiden. Dus begin ik maar aan het wekelijks verslag. Wat foto's uploaden op facebook.
We gaan naar Forty thieves om afscheid te nemen van Pascale, Eddy, Hans, Liesbet en Sharron. Hier blijven we heel lang plakken. Wat een geweldig gevoel, op het strand, met het zonnetje, lekker iets drinken, met het hele Belgische gezelschap.
Nadien gaan Hanne en ik langs coconut palm om mijn voet te laten verzorgen door Greet. Gisteren avond ben ik in het donker tegen een rots gelopen, en ben een stukje vel van mijn teen kwijt. Niets ergs, maar hier in Kenia moet je alles goed verzorgen, omdat hier alles sneller ontsteekt door het vuil, zweet, beestjes, ... .
We sluiten het weekend goed af, en gaan eten in Bruce.
Om 20u Keniaanse tijd gaan we al slapen, want het was een heel druk en vermoeiend weekend.
