Vandaag starten de examens op school. Ik was heel benieuwd hoe het hier zou verlopen. Ik krijg klas 4 toegewezen.
De leerlingen krijgen allemaal een blad met vragen waar ze absoluut niet op mogen schrijven, want anders kunnen de papieren niet herbruikt worden.
De leerlingen schrijven hun antwoord dus op een apart blad, wat niet zo moeilijk is, want alle examens zijn hier meerkeuze. Ze hoeven dus enkel een cijfer en een letter op te schijven.
De leerlingen moeten continu rechtstaan om hun blad terug op te rapen, omdat het weggevlogen is door de wind. De ramen hier hebben geen glas, enkel tralies, dus de wind gaat er recht doorheen.
Wat ook opvalt is dat de leerlingen heel, heel traag werken. Het examen is in het Engels, en het niveau van de leerlingen is veel te zwak om examens te doen in het Engels. Vandaag staat wiskunde, Engels en een Engels opstel op het programma voor de hele school.
Tijdens de examen wisselen scholen enkele leerkrachten uit. Zodat onpartijdige leerkrachten het examens afnemen en verbeteren, van klas 7 en 8. Want de school moet een zo hoog mogelijke score halen, en door deze regeling kunnen de leerkrachten dus niet foefelen met de score.
In de namiddag, tijdens de games, gebeurt er een accident.
2 leerlingen hebben gevochten, de ene heeft er enkele schaafwonden aan overgehouden, en de andere een heel diepe snee in zijn lip.
Uit deze situatie blijkt nog maar eens dat het hier helemaal anders aantoe gaat.
Ik zit met de leerkrachten op een bank, en zie een jongen die hard aan het bloeden is voorbijlopen. Ik vraag aan de leerkrachten naast mij of die het ook heeft gezien, ja zeggen ze, maar niemand reageert.
Ik loop dus achter de jongen aan, en zie dat zijn lip heel erg bloed. Ik stuur een leerling om de deputy te gaan halen, maar de deputy zegt dat wij maar naar zijn kantoor moeten komen (de leraars zijn hier liever lui dan moe, wanneer ze zich niet moeten verplaatsen zijn ze blij). Ik geef de jongen mijn drinkwater, om te zien hoe erg het is. Het is een hele gapende wonde, die zeker en vast genaaid moet worden.
We gaan samen naar de deputy, en hij zegt meteen dat dit genaaid moet worden. Ik laat de jongen achter omdat ik denk dat hij wel verder verzorgd wordt.
Na 10 minuten kom ik terug, en zit de jongen al terug buiten. Ik vraag waarom hij nog niet vertrokken is, en ze zeggen dat ze zo vertrekken. Nog eens 10 minuten later, nog steeds niet vertrokken, en nog steeds veel bloed.
Ik vraag aan de deputy wat het probleem is, ze gaan zo meteen vertrekken, niet dus. Ik vraag nog eens wat het probleem is, money... Geen geld om de jongen naar het ziekenhuis te brengen. Dus ze gaan niets doen. Ik hou voet bij stuk en zeg dat hij als verantwoordelijke(deputy) moet zorgen dat zijn leerling naar het ziekenhuis gaat, om de wonde te laten naaien. Ik bel even Bonnie om raad te vragen, ondertussen zijn we 40 minuten verder. Nog steeds niet vertrokken, en ze zijn het niet van plan, want de school heeft er het geld niet voor. Toen draaide mijn maag om, ik wist goed genoeg dat ze vorige week geld hebben ontvangen van ouders, en dat dit nog in school ligt, want er is een probleem met de bankrekening van de school, die staat nog op de naam van de vorige headteacher, er kan dus geen cash geld op de rekening gezet worden. Ik dring dus nog eens aan om naar het ziekenhuis te gaan. Tevergeefs. Uiteindelijk spreek in met Bonnie af dat ik het geld zal lenen, zodat ze naar het ziekenhuis kunnen (10euro). Ik wacht tot de leerling op de motortaxi zit, want tot 'overmaat van ramp' gaat de leraar, die vorige week corrupte dingen heeft gedaan op school, mee. Ik wacht met een bang hartje af tot morgen. Zodat ik met mijn eigen ogen kan zien dat ze daadwerkelijk met hem naar het ziekenhuis zijn gegaan. En dat de leerling het goed stelt.
Het grijpt me enorm aan dat de school (doet alsof ze) het geld niet hebben om een leerling naar het ziekenhuis te laten gaan.
Ik verlaat de school wanneer de leerling dus op de motortaxi zat. Ik voel me echt koken van woede, van de adrenaline. Waarom willen ze hem niet naar het ziekenhuis brengen, waarom kijken ze niet om naar hun leerlingen, waarom zeggen ze dat ze geen geld op school hebben terwijl ik het gezien heb, waarom liegen ze tegen mij en zeggen ze dat ze wel naar het ziekenhuis zouden gaan, veel waarom vragen vandaag, en ongeloof.. Ach ja, het is hier een helemaal andere mentaliteit.
Maandag starten de examens op mijn school, dus ik moet geen lessen voorbereiden. Dus begin ik maar aan het wekelijks verslag. Wat foto's uploaden op facebook.
We gaan naar Forty thieves om afscheid te nemen van Pascale, Eddy, Hans, Liesbet en Sharron. Hier blijven we heel lang plakken. Wat een geweldig gevoel, op het strand, met het zonnetje, lekker iets drinken, met het hele Belgische gezelschap.
Nadien gaan Hanne en ik langs coconut palm om mijn voet te laten verzorgen door Greet. Gisteren avond ben ik in het donker tegen een rots gelopen, en ben een stukje vel van mijn teen kwijt. Niets ergs, maar hier in Kenia moet je alles goed verzorgen, omdat hier alles sneller ontsteekt door het vuil, zweet, beestjes, ... .
We sluiten het weekend goed af, en gaan eten in Bruce.
Om 20u Keniaanse tijd gaan we al slapen, want het was een heel druk en vermoeiend weekend.
Deze ochtend was het zover, mijn verjaardag in Kenia.
Ik werd wakker, en kreeg een geweldig pretpakket van Hanne, met oreo's, bounty's, een pot nutella, caprisonne, kraanvogels en een bloem. Nadien mocht ik eindelijk de verjaardagskaart van Steffi opendoen. :) Een kei toffe kaart met een liedje, dat de hele dag ik je hoofd blijf zitten.
We maakten ons klaar om te gaan ontbijten in Limington's met Kim en Kelly. Vandaag was het heel warm, en nergens een matatu te bespeuren. We gingen dus te voet, wat een opluchting dat Bonnie passeerde, en ons een lift gaf!
Na het ontbijt stapten we naar het strand, en stopte ik even voor een geweldige massage, het is tenslotte maar 1 keer per jaar je verjaardag. Na een massage van 1u liepen we over het strand naar 40thieves. Om daar nog een vers mango sapje te drinken. En dan hop naar huis, al een geluk passeerde er net een matatu. En dan maken we ons klaar voor de uitstap van vanavond. De verwachtingen van iedereen zijn heel hoog.
We komen op het reisbureau aan, niemand te zien.. En dan uit het niets komen de 8 andere studenten te voorschijn uit een winkel, met hoedjes op, en ze zingen uit volle borst! Heel grappig hoe de mensen rondom ons keken. :)
En dan vertrokken we, voor wat later een idyllische avond blijkt te zijn. We rijden een uurtje met het busje, totdat we bij de boot aankomen. We stappen op de boot, kregen meteen een cocktail in ons handen, een live band die ons entertainde, en we vertrokken om de zonsondergang op het water mee te maken. Na de zonsondergang zette de boot koers naar Wasini eiland. We komen daar toe, en volgen het pad van kaarsjes, om vervolgens ons hele buikje te vullen met allerlei zeevruchten ed. Tijdens het eten hebben we vuurvliegjes gezien, ze bestaan dus echt, niet alleen in sprookjes :) Na de geweldig maaltijd terug met de boot naar het vaste land, en met het busje naar huis. Wat een geweldige dag! Dank u wel Hanne, Kim, Kelly, Bonnie, Pascale, Dolly, Remie, Barbara, Charlotte,Soetkin, Eline, Greet, Nora, Jolien voor de geweldige dag!
Vandaag de laatste lessen gegeven in Ganja la Simba. Volgende week maandag, dinsdag en woensdag zijn er examens, dus geen les. En dan is het mid term.. 2 dagen vakantie :)
Vandaag heb ik op de handen van de kleuters met een alcoholstift een bloem getekend. Zo fier dat ze waren op hun bloem. De kinderen zijn hier super gelukkig met zo iets kleins. Zo mooi om te zien.
In de namiddag had ik een helemaal andere ervaring. Ik kom klas 7 binnen, om les te geven, Mr Juma en ik zeggen dag tegen elkaar, en ineens, valt er een meisje bewusteloos op de grond. Daarna begint ze heel hard te huilen, roepen, bewegen. Heel gek. In het begin dacht ik aan een epilepsie aanval, maar uiteindelijk denken Bonnie en ik niet dat het een epilepsie aanval is. Het is heel gek hoe ze hier met zoiets omgaan. Het meisje ligt dus bewusteloos op de grond, wanneer ze haar ogen opendoen zien we alleen wit. Ze ligt daar te kronkelen op de grond, te roepen, te huilen, rond zich heen te slaan, gebaren te maken, ... . Wanneer ze haar aan haar arm vastpakken, is haar lichaam net een plank voor enkele minuten.
De eerste 10 minuten laten ze haar in de klas liggen, en zijn alle leerlingen met haar aan het lachen. Daarna slepen ze haar aan haar arm naar buiten. De leerkrachten gaan op haar zitten zodat ze zichzelf niet pijn doet. Deze situatie gaat 40minuten door. En dan opeens valt ze in slaap, ze wordt wakker en herinnert zich niets meer.
We babbelen er even over met de leerkrachten, deze aanvallen zijn 3 maanden geleden begonnen, en komen elke 2 a 3weken voor. Ze vertellen mij dat ze problemen heeft met haar ziel.
Bonnie vertelt me ook dat hij hier al een paar duiveluitdrijvingen gezien heeft, en dat ze zich net hetzelfde gedroeg tijdens de aanval.
Vandaag is ook de dag van afscheid op de naaischool. Eddy, Hans, Liesbeth en Sharron zijn vandaag de laatste keer op de naaischool, want ze vertrekken maandag. Tijdens de middag eten we pilow, een Afrikaanse stoofpotje van rijst, kruiden, aardappelen, vlees zoals geit of kip. Zeer lekker. Ik ga terug naar de les, en wanneer ik terugkom om samen naar huis te gaan is het het echte afscheid. Iedereen heeft het er heel moeilijk mee. Je ziet aan de meisjes hun gezicht dat ze ze gaan missen.
's Avonds hebben we een vergadering met sunshine 4 kids over de afgelopen week. Hoe we ons op de school voelen, en wat er ons bijblijft. Ik vertel dat ik deze week geraakt ben door: corruptie, de manier van straffen, de aanval van het meisje vandaag en het feit dat heel veel leerlingen blij zijn als hun familie zich 1 maaltijd per dag kunnen veroorloven. Veel gezinnen hebben niet het geld om elke dag eten te kopen, dit staat in groot contrast met de rijkere kinderen die dan voor de ogen van de andere armere kinderen elke dag zitten te snoepen.
Maar buiten de dingen die me raken, blijf ik verwonderde dat de mensen hier zo vriendelijk en blij zijn. Het is onvoorstelbaar, maar iedereen lacht hier bijna altijd.
Na de vergadering gaan we eten in African Pot. Er is een live bandje, en natuurlijk moet ik eraan geloven. Opeens een liedje speciaal voor mij, happy birthday en een ander liedje. Uiteraard moet je hier in Afrika dansen wanneer ze zoiets voor je doen. Dus ja, ik had geen keuze. ;)
Al snel kwamen al de studenten me vergezellen.
Vandaag in de African Pot valt het fenomeen van sugar daddy's and mummy's erg hard op. Aan bijna elke tafel, buiten de onze, zit een oudere blanke man of vrouw, vergezeld door een hele jonge Afrikaanse man of vrouw.
2 dagen slecht internet gehad, dus nu toch nog een klein verslagje van deze 2 dagen.
Op woensdag zijn de studenten mijn school komen bezoeken. Ze hebben tevens kennis gemaakt met de schoolspin. In de boom op de speelplaats zit een gigantische (giftige) spin. Ze zit er ondertussen al 7 dagen. Stiekem hou ik ze elke dag int oog, om te zien dat ze er nog zit. Daarna bezochten we Hanne haar school, maar die had ondertussen al geen geheimen meer voor mij. En daarna bezochten we Bright Angels. Wat een wereld van verschil. De school heeft 1 schoolgebouw. In dit gebouw zijn klassen gemaakt uit houten planken. Het lijkt wel op een stal voor dieren. Maar naast de slechte schoolinfrastructuur valt het enorme enthousiasme van de leerkrachten wel op. Wat een wereld van verschil met mijn school. We stappen naar het huis van de andere studenten. Tijdens de wandeling passeren we de airstrip (vliegveld). De landbaan is zo'n 10 meter van ons verwijderd, en er staat geen hek rond. De studenten van een school uit de buurt voetballen naast de vliegtuigen. Grappig om te zien. Dan stoppen we even bij een mevrouw die patatjes maakt, en vergaderen we bij de andere studenten over de uitstappen die we willen plannen.
Donderdag, vandaag ga ik weer lesgeven in Ganja la Simba, en Annick for Kenya. Aan volwassen meisjes lesgeven is helemaal anders dan aan 14 a 15-jarigen. Heel leuk ter afwisseling! Thuis aangekomen, en Hanne stelt voor een terrasje te gaan doen. Na enkele drankjes besluiten we naar huis te gaan, om te eten. Maar ineens valt Hanne haar frank. Ze is kokosmelk vergeten te kopen. Oeps. Toch maar in Bruce blijven, en hier iets eten. Tijdens het eten zet de serveerster de tv op. Er komen enkele Kenianen speciaal naar de bar om het programma te zien. Het is een show (in Swahili ;) ) om mee te lachen. Het is heel grappig om de show niet te verstaan, terwijl dat de mensen rondom ons gigantisch hard lachen.
Zoals elke schooldag vertrekken we vroeg met de matatu naar school. Ik geef eerst een les social studies aan klas 8.
In de voormiddag staan er nog 2 lessen creative art op het programma met klas 4. Hanne en ik geven samen les, omdat de lessen over creativiteit ed gaan, past dit in ons portfolio (eindwerk). We hebben de eerste les rond optische illusies gewerkt. Tijdens de tweede les verdeelden we de groep in duo's. We tonen de ene helft van de duo's een tekening, dan is het de bedoeling dat de leerlingen die de tekening kunnen zien, ze zo gedetailleerd mogelijk beschrijven aan hun partner, zodat deze de tekening kan zo nauwkeurig mogelijk kan natekenen. Dit is voor de leerlingen een moeilijke opdracht, maar het is toch gelukt.
We blazen even uit op een terrasje, en zien Pascale passeren, dus we slaan met haar een praatje. We passeren een groente- en fruitkraam en willen enkele tomaten kopen. Omdat wij muzungu's zijn, vraagt de verkoper meer dan het dubbel dan wat we vorige week hebben betaald voor tomaten op de markt. Dit komen we heel veel tegen, dat ze ons proberen dingen veel duurder te laten kopen, dan dat de 'werkelijke' prijs is. We krijgen nog een beetje van de prijs, maar niet veel, ach ja, we willen toch niet naar een andere winkel lopen, door de hitte, dus geven we hem 30 shilling voor 3 tomaten. Vandaag schijnt de zon terug, eindelijk, want de voorbije 3 dagen hebben we geen zon gezien. Maar uiteraard gaat de temperatuur omhoog met de zon. Ik kan de warmte van Kenia heel moeilijk beschrijven, het is hier warm, en de hitte maakt je heel loom. Alles vraagt meer energie.
Heel goed nieuws, de betrokken persoon heeft het geld teruggegeven!
Ik heb even getwijfeld of ik jullie het corruptie verhaal wil meedelen, en heb besloten het jullie te vertellen. Omdat corruptie op school, door de politie, ... hier altijd achter de hoek lijkt te schuilen. TIA (this is africa).
Vorige week donderdag kwam ik op school aan, evenals Eliane, Dolly en Bonnie. De headteacher (directeur) is afwezig, dus de deputy vervangt haar. De deputy (onderdirecteur) van mijn school is naast deputy ook leerkracht social studies in klas 6, 7, 8. Ik geef op Ganja la Simba social studie, dus hij is naast deputy ook mijn mentor.
Dus, verder het verhaal, wij zijn donderdag op school, en zien dat de deputy constant, ouders en leerlingen ontvangt. De ene na de andere verlaat zijn bureau, de hele dag door. We horen eens even bij de ouders die uit zijn kantoor komen. De deputy ontvangt het schoolgeld van de leerlingen vandaag. Kids of Kenya vraagt hen of ze een bewijs van betaling hebben.. Nee. Oei oei.
De volgende dag gaan Bonnie, Dolly en Eliane terug naar school om de headteacher te spreken. Blijkbaar heeft de deputy het geld niet doorgegeven aan haar. De betrokken leerkracht is vandaag afwezig, ik denk dat hij het door had dat Kids of Kenya een vermoeden heeft. Op vrijdag wordt en een meeting georganiseerd tussen kids of Kenya, de deputy en de headteacher. Hier krijgt Hij de kans om zich te verantwoorden.
Door de de problemen op school, is er besloten dat ik 1 week vroeger naar Millenium Rescue kan gaan, om daar les te geven. Ik ga op 3 maart al naar de andere school.
Vandaag weer een (halve) schooldag. Deze ochtend kreeg ik tijdens 2 lessen aan klas 8 bezoek van Pascale. Ze kwam eens een kijkje nemen naar mijn lessen. Hopelijk heb ik het er goed vanaf gebracht. ;-) Iemand die je komt observeren, blijft zelfs in het derde jaar toch nog behoorlijk spannend! Ik heb 'stiekem' van Hanne vernomen dat ze goede dingen over mijn les heeft gezegd.
En dan, voor de eerste keer alleen naar huis in de matatu. Alles is goed verlopen, oef :) Dan ga ik langs de Nakumatt en ik kook al, zodat het eten klaar is wanneer Hanne van haar hele (vermoeiende?) dag school thuis komt. Ik dacht snel even een wasje te doen, maar heb het met de hand wassen van kleren een beetje onderschat, ik was algauw 1u30 verder. Het wassen opzich is niet zo moeilijk, maar al de zeep er terug uitkrijgen :). Vandaag is het heel warm, dus wanneer Hanne om 17u thuiskomt doen we even een plonsje in het zwembad, en werk ik mijn blog bij aan het zwembad. Zometeen terug naar boven, de spaghetti koken en saus opwarmen. En dan nog een paar lessen voorbereiden. En dan is het alweer tijd om te gaan slapen!
Deze ochtend zijn we gaan ontbijten in het restaurant naast ons.
Het was een beetje een teleurstelling, nu weten we dat we daar niet opnieuw moeten gaan ontbijten.
We hebben heel lang op het ontbijt moeten wachten, omdat ze naar de winkel moesten voor brood. Naast een eitje kregen we een worstje, de confituur en fruitsla waren ze vergeten.
Tijdens het lange wachten op het ontbijt hoorden we plots veel lawaai, de serveerster kwam ons zeggen dat dit grote apen zijn, en als we er 1 zien, we zo snel mogelijk moeten gaan lopen. Spannend!
Na ons ontbijt van bijna 2 uur willen we ons strand eens zien, en naar Forty thieves wandelen. Eens op het strand, verschoten we een beetje. Het strand achter ons appartement heeft geen zand, maar rotsen, en is bezaaid met algen en zeewier, het strand is helemaal zwart. We wandelen een uurtje, en dan komen we aan in Forty thieves.
We zetten ons op een terrasje, en genieten van een drankje en een pizza. Sorry ontbijt, maar we hebben niet genoeg met 2 toasts ;).
Na een uur of 2 besluiten we om op de uitnodiging van Kim en Kelly in te gaan. Ze hadden 3 kindjes uit hun weeshuis meegenomen naar hun appartement om te zwemmen.
We zetten de kindjes terug af in Kebene.(weeshuis)
Even verder zien we een school, met heel veel bewaking. En opeens uit het niet verschijnt er een gigantische vrachtwagen. We gaan even een kijkje nemen. Een Belgische vrouw heeft hier een een school opgericht, en vandaag kwam de container aan die ze vanuit België verzonden hebben.
Om het weekend af te sluiten gaan we op restaurant. Kim en Kelly bellen naar het Nomad restaurant. Ze hebben een eigen taxi-service die je ophaalt en terugbrengt.
Het restaurant is zeer idyllisch, op het strand gelegen. Tot mijn grote vreugde staat er gigantisch veel lekker eten op de kaart. Ik ga voor een ravioli van ricotta en spinazie met een tomatensausje.
Terug de taxi in naar huis, nog een lesje voorbereiden, en de dag is alweer om. De tijd vliegt hier.
