Vandaag ga ik nog eens in Kebene langs, om de kinderen en Kim en Kelly te bezoeken. Kebene is een weeshuis dat opgericht is door een Nedeelandse en een Belg.
De kinderen in Kebene zijn echt super leuk. We stellen voor aan de tantes en nonkels, want zo noemen de kinderen iedere volwassenen die in Kebene kolt, of we een spel mogen spelen.
We spelen samen met de kinderen tik tak boem. De kinderen vinden het een geweldig spel. Iedereen lacht continu. Het spelen in de warmte is wel heel vermoeiend.
's Avonds gaan we met alle studenten in Nomad eten, en vergaderen.
Vandaag loopt de wekker vroeg af, want om 7.25 vertrekken we richting de oceaan, om te gaan snorkelen.
We vertrekken met het busje naar onze boot. We zitten 1u30 in het busje, en rijden over hele hobbelige zandwegen. Dan komen we aan. We gaan op de boot, en varen richting het rif. Al snel vergezellen de dolfijnen ons.
Wanneer we aankomen in het rif, gaan we meteen het water in voor onze eerste snorkel sessie, we komen even terug op de boot om iets te drinken en dan volgt de tweede snorkel sessie. Het snorkelen is adembenemend! We zien continu heel veel kleurrijke vissen, met het prachtige koraal op de achtergrond. We snorkelden precies in de film Finding Nemo.
Welke vissen we allemaal gezien hebben, kan ik jullie niet meedelen, want zo'n pro ben ik niet. De grote verassing tijdens het snorkelen was de grote zeeschildpad.
Na het snorkelen varen we naar Wasini Island. Hier krijgen we een uitgebreide maaltijd.
Observeren, observeren, wie z'n best doet kan het leren!
Tijdens de observatie merk ik het grote verschil met Ganja la Simba.
Ganja is een gouvernementele school, en Millenium is een privé school.
Op allerlei vlakken, verschillen ze enorm. Het Engels van de leerlingen is veel beter, de leerlingen zijn meer gedisciplineerd en de leraren geven continu les.
In Ganja was dit niet het geval, leerkrachten die lesgeven op een gouvernementele school kunnen heel moeilijk ontslaan worden, omdat hiervoor een hele procedure gevolgd moet worden. In een privé school kan een leerkracht makkelijker ontslaan worden wanneer ze slecht presteren. Dit zorgt voor het grote verschil. In Ganja zaten de leerkrachten de helft van de tijd niets te doen, terwijl de leerkrachten in Millenium continu lesgeven.
Op vrijdag zetten we het verjaardagsweekend van Charlotte in.
Vandaag ga ik alleen naar millennium Rescue. Ik neem de matatu. De eerste matatu is dezelfde als naar Ganja. Dat ben ik dus al gewoon. Maar dan, het nemen van de tweede matatu verloopt helemaal niet vlot. Ik moet nog maar een 'klein' stukje met de matatu. Ik hou een 20tal matatu's tegen, maar niemand wil me meenemen. Wanneer ze mij vervoeren krijgen ze 20 shilling, terwijl ze met mijn plaats tot 150 shilling kunnen verdienen, indien ze iemand meenemen die verder moet dan ik. Dan maar een deel wandelen. Wanneer ik aankom op school keer ik Lianne kennen. Lianne is een toffe Hollandse madam, die de trage leerlingen in millennium voor haar rekening neemt. Ze is al een paar keer in Kenia geweest, en nu verblijft ze hier voor 2 jaar. Ze kent het reilen en zeilen van Kenia.
Wanneer het tijd is om mijn eerste les te gaan observeren, blijkt dat de overgrote meerderheid van mijn leerlingen niet op school is. De school neemt deel aan de jaarlijkse scholenwedstrijd. Alle scholen spelen voetbal, volleybal en netbal tegen elkaar. Eerst zijn de wedstrijden lokaal, hoe meer wedstrijden je wint, hoe verder je in de competitie geraakt. Millennium is heel goed bezig.
Maar hierdoor komt er van observeren vandaag dus niet veel in huis, TIA, this is Africa. Ik kan vandaag enkel klas 6 observeren.
Om 12.30u vertrek ik terug naar huis.
Ik neem voor de eerste keer alleen de piki piki. Een piki piki is een motor, die als taxi tot 3 mensen kan meenemen. Het is een alternatief voor de warme matatu. Nog een voordeel van de piki piki is dat hij je voor de deur afzet.
Thuis aangekomen, snel eten en douchen, want om 13.45 staat Bonnie hier om samen een ziekenhuis te bezoeken.
We gaan met z'n allen naar het grootste gouvernementeel ziekenhuis hier in de buurt, te msambweni.
Wat we hier allemaal zien in onbeschrijfelijk. Iedereen is gelijk muisstil.
We worden overal binnengelaten, zin het operatiekwartier, verloskamer, zelfs tot bij de prematuren. Dit zou in België nooit mogelijk zijn.
Een paar voorbeelden:
-Er liggen 2 prematuren in 1 couveuse, de rest van de premature baby's liggen op de schoot van verpleegsters die er op de grond zitten, en het infuus omhoog houden.
-In de verloskamer liggen 2 vrouwen samen.
-Er sterft een vrouw terwijl we even verder staan, de overleden vrouw en familie worden afgeschermd met een soort paravent. Ik vraag onze begeleider hoe ze de overledenen nu thuis krijgen. Het antwoord choqueert me, ze nemen ze mee op de matatu of piki piki.
-We zien veel zwangere vrouwen, er zijn verschillende soorten kamers, waarin de vrouwen die moeten bevallen onderverdeeld worden. De kamers zijn niet afgeschermd, het zijn dus een soort open kamers, waar je iedereen kan zien en horen. De vrouwen liggen per 6 in deze ruimtes. Zo is er een kamer waar hiv positieve vrouwen en vrouwen met tuberculose liggen, vrouwen die bijna moeten bevallen, vrouwen die nog maar enkele centimeters opening hebben enz. In sommige kamers liggen er zelfs vrouwen per 2 op een bed.
-Op de kinderafdeling is het net hetzelfde , een gang, met aan weerskanten kamers, met een halve muur, je kan dus in de kamers kijken, want er is geen afscherming of raam. Iedereen ziet en hoort dus elkaar, hier liggen ook verschillende kinderen op een kamer. De kamers zijn ook onderverdeeld, zo liggen de hele zieke kinderen, de ondervoede kinderen, kinderen met breuken, kinderen met malaria ed samen. Wanneer de kinderen een erge breuk hebben, hangen ze een gewicht aan het been/arm/.. zodat de breuk geleidelijk aan terug op zijn plaats komt.
-Er is in het hele ziekenhuis maar 1 beademingsmachine, hierdoor laten veel mensen het leven omdat er geen machine voor handen is.
We hebben nog zoveel verschrikkelijke dingen gezien die heel moeilijk onder woorden te brengen zijn.
Verschrikkelijk om de mensen hier te zien pijnlijden, de slechte zelfs in onze ogen schandalige staat van het ziekenhuis te zien. Om dan te weten dat dit het ziekenhuis is waar de bevolking naartoe moet. want Prive ziekenhuizen zijn onbetaalbaar. In het achterhoofd dan ook te weten, dat vele zelfs het gouvernementele ziekenhuis niet kunnen betalen. Zo vallen er dagelijks zovele doden, bijvoorbeeld bij een bevalling, omdat het gezin een bevalling van 25 euro niet kan betalen.
Ik kom helemaal verslagen buiten.
We rijden terug naar huis, en stoppen onderweg even om samen nog iets te drinken, om alles te verwerken.
Barbara en ik nemen chips masala, om de kleine honger te stillen. Na een paar happen staan we in vuur en vlam, het is veel te pikant. We kunnen bijna vuurspuwen.
Dan naar huis, en de dagdagelijkse routine, lessen voorbereiden, douchen, blog schrijven, ... .
Deze ochtend was het zover, mijn eerste dag in Millennium Recue. Ik heb met Greet en Nora afgesproken dat ik op hen wacht aan Nakumatt, en dat ik daar op hun matatu spring. Eerste missie van vandaag gelukt, we zitten op dezelfde matatu. Wanneer we in posta moeten overstappen wil de matatuman mijn wisselgeld niet teruggeven. Na een discussie krijg ik van een andere matatu geld terug. Dan de volgende matatu naar Millennium. Wanneer ik daar aankom, stellen Greet en Nora me aan iedereen voor, en dan volgt de kennismaking met Steve, de deputy van Millennium Rescue. We gaan samen zitten om een lessenrooster op te stellen, en dan krijg ik een rondleiding in de school. Vervolgens bezoeken we elke klas, en stel ik mezelf voor in elke klassen. Dan is het tijd om te observeren, mijn eerste observatie is social studies in klas 8. De leerkracht is er vandaag niet. Ik besluit om toch naar de klas te gaan, zodat we de namen al eens samen kunnen overlopen, en een band creëeren. Natuurlijk lachen de leerlingen met mijn uitspraak van Afrikaanse namen, de positieve sfeer is al gezet. Dan stellen de leerlingen heel veel vragen over België. Dan neem ik even een kijkje in de klas van Greet, en tijdens de middag spelen de kleuters spelletjes. In deze school krijgen de leerlingen een middagmaal. 3 keer raden, rijst met bonen ;) In de namiddag neem ik terug een kijkje bij de kleuters, want dan heeft het lager zelfstandige studie, en moeten ze heel geconcentreerd en muisstil studeren. Om 2u verlaat ik met Nora en Greet de school, en heb ik afgesproken met Kim, Kelly en Frank in Ukunda. We gaan nog een stofje kopen voor Kim, en gaan een kijkje nemen in een schoenenwinkel. Super mooie (Keniaanse) slippers voor 5euro. Dan vertrek ik naar huis. Thuis werk ik mijn blog bij, want dit is al even geleden. En dan val ik in slaap, ik ben vandaag heel moe, want heb een paar slapeloze nachten achter de rug. Wanneer ik wakker word, is het eten al bijna klaar, wat zorgen wij om te beurt toch goed voor elkaar. Dat is een heel leuk gevoel. Terug even de blog bijwerken, mijn lessenrooster overschrijven, voor mij, voor de directrice, voor de deputy, ... want jaja alles is hier handgeschreven. De douche in, en gaan slapen.
Vandaag heb ik nog een dagje vrij, want het is vakantie. Hanne moet wel naar school. Ik sta op en profiteer een beetje van het goede internet. En daarna kreeg ik een sms'je van Kim en Kelly, ze zitten in Forty thieves. Ik start te wandelen naar de matatu richting Forty thieves, en ik word lastiggevallen voor geld. Al een geluk passeert Peter, ik mag met hem meerijden naar Forty thieves. Daar drinken Kim, Kelly en ik een cola, en genieten we van het strand. Dan krijgen we honger, en gaan we een pizza eten in Aniello's. We hebben er al heel veel over gehoord, en de lovende commentaar was helemaal waar. De pizza daar was echt super lekker! Dan rijden we langs posta, om mijn post op te halen. Ik moet 200 shilling betalen, om de post in ontvangst te mogen nemen. Dan nemen Kim en Kelly me mee naar Kebene, het weeshuis waar ze vrijwilligerswerk doen. We spelen uno. Het valt ons allemaal enorm op dat ze hier valsspelen a volonté. Zelfs de volwassenen. Dan doen we mee omba time, dan moeten alle kinderen uit Kebene, buiten de aller jongste samen bidden, de bijbel lezen en dansen. Dan gaan we met z'n vieren, Hanne, Kelly, Kim en ik samen naar nomad, om te gaan eten. En dan bedje in, morgen is het een spannende dag, de eerste dag op mijn nieuwe school.
Zaterdag ochtend werken we voor school. En nemen we een duikje in het zwembad. Ik stoot mijn teen, en zie goed af van de pijn. Ik leg er heel even ijs op, want we hebben om 2 uur in Ganja la Simba afgesproken om naar een trouw te gaan. We komen aan op de 'trouw', wat blijkt, we staan hier een dag te vroeg. Dan besluiten we om met z'n allen Ukunda te bezoeken, om stof te kopen, zodat we een jumpsuit kunnen laten maken in de naaischool van Hanne. Na heel lang zoeken en afbieden vinden we allemaal een goede stof. Wanneer we thuis aankomen is mijn teen heel dik en blauw. We besluiten om naar het ziekenhuis te gaan, maar uiteraard moet ik eerst mutas en de verzekering bellen. Na een paar telefoontjes is alles oké. We vertrekken naar het ziekenhuis, we zijn benieuwd hoe het er zal uitzien. Het ziet er allemaal heel oud uit, maar ik word heel goed geholpen. Eerst ga ik bij de dokter, en die wringt wat aan mijn teen, amai dat deed zo'n pijn. Hij stelt voor dat ik eerst pijnstillers krijg en een foto laat nemen. Ik krijg van de verpleegster een injectie, ze vraagt of ze het ook in mijn bil mag doen, want ze heeft het medicijn nog nooit in een arm geïnjecteerd. Dan volgen de x-Ray's. We wachten een tijdje, want de verantwoordelijke voor de foto's moet van thuis komen. Zo'n ouderwets toestel heb ik nog nooit gezien. Het nemen van de foto's neemt niet veel tijd in beslag, en de man ontwikkelt de foto's meteen. Ze zien geen duidelijke breuk, maar toch gaat de voet in de plaaster, want hij is heel dik en blauw. Nadien gaan Hanne en ik eten in Bruce, want het is al laat om nog te koken, en dan gaan we naar Shakatak. Wat een slecht idee, met mijn voet. En wanneer we naar huis willen, beginnen ze te vechten, dus mogen we niet uit de Shakatak. Wanneer we eindelijk naar buiten mogen, moeten we 40 minuten op onze taxi wachten.
Zondag Deze ochtend pikt Bonnie me op om naar de trouw in Ganja te gaan. Wanneer men hier trouwt, heeft elke familie, dus de familie van de bruid en de bruidegom hun eigen feest. Het begint 's avond, en ze gaan door tot de volgende middag. Om 7u 's ochtend gaan beide families naar de moskee, en trouwen ze. Dan gaat iedereen mee naar het huis van de bruidegom. Ze eten, en dan volgen de laatste 2 uur (deze hebben Bonnie en ik meegemaakt). Tijdens deze 2 uur worden de schulden betaald. En vader vertelt het volk hoeveel schuld hij nog heeft voor het feest, en dan moeten de gasten geld geven, totdat de schulden vereffend zijn. Dit is dan ook meteen het einde van het feest. Opvallend is dat de vrouwen en de mannen niet bij elkaar mogen zitten. Bonnie zet me thuis af, Hanne en ik blijven nog even in het appartement. Dan gaan we naar Forty thieves, om het weekend af te sluiten. We eten thuis, en ik Skype even met mama om haar gerust te stellen, want ze maakt zich een beetje zorgen. We hebben goed internet dus ik Skype ook nog even met Brun, en met mijn neefje en nichtje. Amelie en Nicolas zijn heel benieuwd Joe het er hier aantoe gaat, en stellen voortdurend vragen. Dan is het alweer bedtijd.
Op donderdag ochtend vertrekken we om 7.15 op een 2 daagse safari.
Ik ben heel benieuwd wat we allemaal gaan zien.
De eerste uren brengen we door in de bus. We rijden door Mombasa en nog vele steden en dorpen totdat we na 4uur aan het national park zijn.
We gaan in het park. En rijden naar onze slaapplaats. Tijdens deze eerste game-ride zien we al een leeuw, wat een geluk, want de meeste zien geen leeuw, omdat er te weinig leeuwen in het park zitten. We zitten voortdurend de hele horizon af te speuren, naar dieren. Tijdens de eerste game-ride zien we ook nog gazellen, olifanten, buffels, zebra's en een struisvogel. Dan na een lange game-ride komen we om 13.45 aan in onze lodge. We verdelen de kamers door lotje trek, ik slaap met Hanne en Barbara. We gooien ons gerief binnen in de tent, en gaan eten.
Na het eten doen we nog een plonsje in het zwembad, aangezien dat je op het warmst van de dag bijna geen dieren ziet, omdat ze zich verstoppen in de schaduw. Om 16u vertrekken we voor onze tweede game-ride. Tijdens deze game-ride zien we naast de vorige dieren ook veel giraffen. Tegen de avond aan, hebben we een hele unieke ervaring, een olifant komt tot bij onze auto. Wanneer de olifant nog maar 2 meter van ons verwijderd is, vertrekt de chauffeur heel snel, want de olifant komt te dicht, dit kan gevaarlijk zijn.
Om 19u30 zijn we terug in de lodge. We gaan met z'n allen eten. Het hotel heeft een uitgebreid buffet, en 1 kok die pizza's a la minute klaarmaakt.
Na het eten gaan we ineens slapen, want morgen om 06.30 vertrekken we terug voor de derde game-ride. Tijdens deze game-ride zien we naast de andere dieren ook nog pumba's en vele vogels. Na een lange game-ride,gaan we terug naar het hotel, voor het ontbijt en het leegmaken van de kamers.
En dan vertrekken we opnieuw op game-ride, richting de uitgang van het park. We zien nu nog een neushoorn. En dan plots vlammen we door het park, want om 11 u moeten we buiten staan.
Aan de uitgang bestellen we een lunchpakket, en vertrekken we terug naar huis.
Op safari gaan is een hele uitzonderlijke ervaring, die je heel moeilijk onder woorden kunt brengen. Het is adembenemend.
Tijdens de reis naar het appartement kopen we onderweg een cd met de Keniaanse hits van het moment. We komen thuis aan en we relaxen een beetje, om tegen 19u naar de anderen te vertrekken om samen te eten, en nadien even iets te gaan drinken. We wachten en wachten op de pizza, en hij komt maar niet. Na 2u komt de pizzaboy eindelijk. Hongerrr!!
Het is mijn laatste dag op Ganja la Simba. En vandaag eindigen de examens voor alle leerlingen.
Omdat ik tijdens de lessen gezonde voeding vaak te horen kreeg dat leerlingen al blij zijn dat ze 1 maaltijd per dag kunnen nuttigen. Hebben Hanne en ik besloten om vandaag alle 450 leerlingen van Ganja la Simba en Annick for Kenya, met een deel van ons ingezameld geld. Spannend!
's Ochtends neem ik nog examens af in klas 6. Wanneer ik naar buiten kijk zie ik de 'catering' de pilau klaarmaken.
Alle leerlingen hadden hout meegebracht van thuis, om op te kunnen koken. Heel grappig om iedereen te zien arriveren op school met hout.
Tijdens de middag neem ik een kijkje in de kleuterklas. De voorbije weken was het daar heel chaotisch, er was maar 1 leerkracht voor 130 leerlingen. Ik ging er dus tijdens elk springuur helpen. Door deze chaos en leeftijdsverschil hebben de leerlingen geen leerstof gezien.
Sinds vandaag is er een oplossing, er is een leerkracht bijgekomen, die een tweede kleuterklas gaat starten. De leerkracht doet het echt super goed, ik ben blij om te zien dat de kleuters les krijgen. Want door zo'n 6u per dag bij deze schattige kindjes door te brengen, ben ik best wel gehecht aan hen.
Ik ging ook nog eens een kijkje nemen bij de jongen met de genaaide lip. Hij heeft nog zeer veel pijn, maar ik zie het wel goed komen.
En dan het 'grote' moment, de pilau is klaar, en iedereen krijgt een maaltijd. De leerlingen en leerkrachten zijn ons heel dankbaar. Onze eerste missie is helemaal goed geslaagd.
En dan afscheid, de leerlingen, leerkrachten en ik vinden het heel spijtig. Ik krijg echt hele lieve dingen te horen, en dat is heel leuk.
Zo heb ik een speciale band met Fabianne, een kindje van een leerling uit Annick voor Kenya. Fabianne zit in de kleuterklas, en volgt me tijdens de schooluren continu. De mama van Fabianne vraagt of ze mijn telefoonnummer mag, omdat Fabianne de hele avond over mij praat, en ze me gaat missen. Dan kan ze me eens bellen, en kan ik praten met Fabianne.
En dan even een andere wending op deze fantastische dag. Eerst en vooral krijg ik ineens heel veel buikpijn, vermoedelijk door het fruitsap dat een leerling me aanbood als dankbaarheid. Ik kon dus niet met de rest mee, Ukunda gaan bezoeken.
Op ons appartement ontdek ik dan, dat er onrechtmatig 220 euro van mijn rekening is gegaan. Gisteren ging ik geld afhalen, en de transactie werd geannuleerd. Ik heb het geld dus niet ontvangen, maar het is wel van mijn rekening gegaan. Bonnie stelt me gerust dat dit bij hem ook al enkele keren voorkwam, en dat het dan vanzelf weer inorde komt, duimen dus!
En dan zetten Hanne, Barbara, Charlotte, Eline en ik nog een stapje in de wereld. Het was een geweldige avond
Gisteren verhuisden Hanne en ik naar een ander appartement in hetzelfde gebouw. Vanaf nu hebben we airco, geen generator meer naast onze slaapkamer, meer daglicht, en een zeer mooi, groen uitzicht.
Tijdens onze eerste ochtend in het 'nieuwe' appartement worden we vergezeld door 5 apen aan het raam.
Vandaag zijn het weer examens op school:
Kiswahili, science en opstel in Kiswahili.
Vandaag ben ik de toezichter in klas 5.
Voor mij was het redelijk moeilijk om mij wakker te houden,
niks zitten doen in een bloedheet klaslokaal is best vermoeiend.
Ik ga tijdens de schooluren bij de jongen langs, die gisteren een accident heeft gehad. Ze zijn daadwerkelijk naar het ziekenhuis geweest, en zijn ' lip is genaaid, hij had 8 hechtingen nodig.
De jongen heeft heel veel pijn, en kan daardoor niet slapen. Zijn hele gezicht en ogen zijn heel erg gezwollen. Op woensdag, morgen gaan de deputy nog een met hem naar het ziekenhuis voor een check-up.
Tijdens de middag bezoeken we 3 huizen van leerlingen vanuit mijn school. We mogen in de huizen een kijkje nemen. Overal worden we hartelijk ontvangen. We gaan langs een meubelmaker die ook een boerderij heeft. Hier kloppen we de geroosterde cashewnoten open.
Meteen na school gaan we naar Lushago om de safari te betalen.
We gaan langs de bank om geld af te halen, de bankautomaten werken niet.
Dan wou ik de safari met een kredietkaart betalen, oeps de kredietkaarten werken ook niet vandaag. We zitten met een klein probleempje, we moeten de safari vandaag betalen. Na een tijdje komen we te weten dat de Barclays bank werkt. De eigenaar en Bonnie vervoeren ons 8 naar de bank, zodat we de safari kunnen betalen.
's Avonds zijn Hanne en ik uitgenodigd om samen te gaan eten en zwemmen bij Bonnie. Jay, Hanne en ik hebben onze bikini aan, en we zijn klaar om het zwembad in te gaan, en ze roepen naar ons. Vandaag mag er uitzonderlijk niet gezwommen worden na 18u. Spijtig.. Al een geluk stelt Bonnie zijn douche open voor ons, want onze voeten zien nog zwart van op school.
En dan volgt de maaltijd. Een soep van linzen met chapati, een vegetarische pasta met, indien gewenst, kip en een bananenmilkshake (voor mij een appelsien). Het was echt super lekker. Dan voert Bonnie ons terug naar huis, want ondertussen is het donker. Na een geslaagde avond, en een vermoeiende avond kruipen we alweer in ons bed.
Vandaag starten de examens op school. Ik was heel benieuwd hoe het hier zou verlopen. Ik krijg klas 4 toegewezen.
De leerlingen krijgen allemaal een blad met vragen waar ze absoluut niet op mogen schrijven, want anders kunnen de papieren niet herbruikt worden.
De leerlingen schrijven hun antwoord dus op een apart blad, wat niet zo moeilijk is, want alle examens zijn hier meerkeuze. Ze hoeven dus enkel een cijfer en een letter op te schijven.
De leerlingen moeten continu rechtstaan om hun blad terug op te rapen, omdat het weggevlogen is door de wind. De ramen hier hebben geen glas, enkel tralies, dus de wind gaat er recht doorheen.
Wat ook opvalt is dat de leerlingen heel, heel traag werken. Het examen is in het Engels, en het niveau van de leerlingen is veel te zwak om examens te doen in het Engels. Vandaag staat wiskunde, Engels en een Engels opstel op het programma voor de hele school.
Tijdens de examen wisselen scholen enkele leerkrachten uit. Zodat onpartijdige leerkrachten het examens afnemen en verbeteren, van klas 7 en 8. Want de school moet een zo hoog mogelijke score halen, en door deze regeling kunnen de leerkrachten dus niet foefelen met de score.
In de namiddag, tijdens de games, gebeurt er een accident.
2 leerlingen hebben gevochten, de ene heeft er enkele schaafwonden aan overgehouden, en de andere een heel diepe snee in zijn lip.
Uit deze situatie blijkt nog maar eens dat het hier helemaal anders aantoe gaat.
Ik zit met de leerkrachten op een bank, en zie een jongen die hard aan het bloeden is voorbijlopen. Ik vraag aan de leerkrachten naast mij of die het ook heeft gezien, ja zeggen ze, maar niemand reageert.
Ik loop dus achter de jongen aan, en zie dat zijn lip heel erg bloed. Ik stuur een leerling om de deputy te gaan halen, maar de deputy zegt dat wij maar naar zijn kantoor moeten komen (de leraars zijn hier liever lui dan moe, wanneer ze zich niet moeten verplaatsen zijn ze blij). Ik geef de jongen mijn drinkwater, om te zien hoe erg het is. Het is een hele gapende wonde, die zeker en vast genaaid moet worden.
We gaan samen naar de deputy, en hij zegt meteen dat dit genaaid moet worden. Ik laat de jongen achter omdat ik denk dat hij wel verder verzorgd wordt.
Na 10 minuten kom ik terug, en zit de jongen al terug buiten. Ik vraag waarom hij nog niet vertrokken is, en ze zeggen dat ze zo vertrekken. Nog eens 10 minuten later, nog steeds niet vertrokken, en nog steeds veel bloed.
Ik vraag aan de deputy wat het probleem is, ze gaan zo meteen vertrekken, niet dus. Ik vraag nog eens wat het probleem is, money... Geen geld om de jongen naar het ziekenhuis te brengen. Dus ze gaan niets doen. Ik hou voet bij stuk en zeg dat hij als verantwoordelijke(deputy) moet zorgen dat zijn leerling naar het ziekenhuis gaat, om de wonde te laten naaien. Ik bel even Bonnie om raad te vragen, ondertussen zijn we 40 minuten verder. Nog steeds niet vertrokken, en ze zijn het niet van plan, want de school heeft er het geld niet voor. Toen draaide mijn maag om, ik wist goed genoeg dat ze vorige week geld hebben ontvangen van ouders, en dat dit nog in school ligt, want er is een probleem met de bankrekening van de school, die staat nog op de naam van de vorige headteacher, er kan dus geen cash geld op de rekening gezet worden. Ik dring dus nog eens aan om naar het ziekenhuis te gaan. Tevergeefs. Uiteindelijk spreek in met Bonnie af dat ik het geld zal lenen, zodat ze naar het ziekenhuis kunnen (10euro). Ik wacht tot de leerling op de motortaxi zit, want tot 'overmaat van ramp' gaat de leraar, die vorige week corrupte dingen heeft gedaan op school, mee. Ik wacht met een bang hartje af tot morgen. Zodat ik met mijn eigen ogen kan zien dat ze daadwerkelijk met hem naar het ziekenhuis zijn gegaan. En dat de leerling het goed stelt.
Het grijpt me enorm aan dat de school (doet alsof ze) het geld niet hebben om een leerling naar het ziekenhuis te laten gaan.
Ik verlaat de school wanneer de leerling dus op de motortaxi zat. Ik voel me echt koken van woede, van de adrenaline. Waarom willen ze hem niet naar het ziekenhuis brengen, waarom kijken ze niet om naar hun leerlingen, waarom zeggen ze dat ze geen geld op school hebben terwijl ik het gezien heb, waarom liegen ze tegen mij en zeggen ze dat ze wel naar het ziekenhuis zouden gaan, veel waarom vragen vandaag, en ongeloof.. Ach ja, het is hier een helemaal andere mentaliteit.
Maandag starten de examens op mijn school, dus ik moet geen lessen voorbereiden. Dus begin ik maar aan het wekelijks verslag. Wat foto's uploaden op facebook.
We gaan naar Forty thieves om afscheid te nemen van Pascale, Eddy, Hans, Liesbet en Sharron. Hier blijven we heel lang plakken. Wat een geweldig gevoel, op het strand, met het zonnetje, lekker iets drinken, met het hele Belgische gezelschap.
Nadien gaan Hanne en ik langs coconut palm om mijn voet te laten verzorgen door Greet. Gisteren avond ben ik in het donker tegen een rots gelopen, en ben een stukje vel van mijn teen kwijt. Niets ergs, maar hier in Kenia moet je alles goed verzorgen, omdat hier alles sneller ontsteekt door het vuil, zweet, beestjes, ... .
We sluiten het weekend goed af, en gaan eten in Bruce.
Om 20u Keniaanse tijd gaan we al slapen, want het was een heel druk en vermoeiend weekend.
Deze ochtend was het zover, mijn verjaardag in Kenia.
Ik werd wakker, en kreeg een geweldig pretpakket van Hanne, met oreo's, bounty's, een pot nutella, caprisonne, kraanvogels en een bloem. Nadien mocht ik eindelijk de verjaardagskaart van Steffi opendoen. :) Een kei toffe kaart met een liedje, dat de hele dag ik je hoofd blijf zitten.
We maakten ons klaar om te gaan ontbijten in Limington's met Kim en Kelly. Vandaag was het heel warm, en nergens een matatu te bespeuren. We gingen dus te voet, wat een opluchting dat Bonnie passeerde, en ons een lift gaf!
Na het ontbijt stapten we naar het strand, en stopte ik even voor een geweldige massage, het is tenslotte maar 1 keer per jaar je verjaardag. Na een massage van 1u liepen we over het strand naar 40thieves. Om daar nog een vers mango sapje te drinken. En dan hop naar huis, al een geluk passeerde er net een matatu. En dan maken we ons klaar voor de uitstap van vanavond. De verwachtingen van iedereen zijn heel hoog.
We komen op het reisbureau aan, niemand te zien.. En dan uit het niets komen de 8 andere studenten te voorschijn uit een winkel, met hoedjes op, en ze zingen uit volle borst! Heel grappig hoe de mensen rondom ons keken. :)
En dan vertrokken we, voor wat later een idyllische avond blijkt te zijn. We rijden een uurtje met het busje, totdat we bij de boot aankomen. We stappen op de boot, kregen meteen een cocktail in ons handen, een live band die ons entertainde, en we vertrokken om de zonsondergang op het water mee te maken. Na de zonsondergang zette de boot koers naar Wasini eiland. We komen daar toe, en volgen het pad van kaarsjes, om vervolgens ons hele buikje te vullen met allerlei zeevruchten ed. Tijdens het eten hebben we vuurvliegjes gezien, ze bestaan dus echt, niet alleen in sprookjes :) Na de geweldig maaltijd terug met de boot naar het vaste land, en met het busje naar huis. Wat een geweldige dag! Dank u wel Hanne, Kim, Kelly, Bonnie, Pascale, Dolly, Remie, Barbara, Charlotte,Soetkin, Eline, Greet, Nora, Jolien voor de geweldige dag!
Vandaag de laatste lessen gegeven in Ganja la Simba. Volgende week maandag, dinsdag en woensdag zijn er examens, dus geen les. En dan is het mid term.. 2 dagen vakantie :)
Vandaag heb ik op de handen van de kleuters met een alcoholstift een bloem getekend. Zo fier dat ze waren op hun bloem. De kinderen zijn hier super gelukkig met zo iets kleins. Zo mooi om te zien.
In de namiddag had ik een helemaal andere ervaring. Ik kom klas 7 binnen, om les te geven, Mr Juma en ik zeggen dag tegen elkaar, en ineens, valt er een meisje bewusteloos op de grond. Daarna begint ze heel hard te huilen, roepen, bewegen. Heel gek. In het begin dacht ik aan een epilepsie aanval, maar uiteindelijk denken Bonnie en ik niet dat het een epilepsie aanval is. Het is heel gek hoe ze hier met zoiets omgaan. Het meisje ligt dus bewusteloos op de grond, wanneer ze haar ogen opendoen zien we alleen wit. Ze ligt daar te kronkelen op de grond, te roepen, te huilen, rond zich heen te slaan, gebaren te maken, ... . Wanneer ze haar aan haar arm vastpakken, is haar lichaam net een plank voor enkele minuten.
De eerste 10 minuten laten ze haar in de klas liggen, en zijn alle leerlingen met haar aan het lachen. Daarna slepen ze haar aan haar arm naar buiten. De leerkrachten gaan op haar zitten zodat ze zichzelf niet pijn doet. Deze situatie gaat 40minuten door. En dan opeens valt ze in slaap, ze wordt wakker en herinnert zich niets meer.
We babbelen er even over met de leerkrachten, deze aanvallen zijn 3 maanden geleden begonnen, en komen elke 2 a 3weken voor. Ze vertellen mij dat ze problemen heeft met haar ziel.
Bonnie vertelt me ook dat hij hier al een paar duiveluitdrijvingen gezien heeft, en dat ze zich net hetzelfde gedroeg tijdens de aanval.
Vandaag is ook de dag van afscheid op de naaischool. Eddy, Hans, Liesbeth en Sharron zijn vandaag de laatste keer op de naaischool, want ze vertrekken maandag. Tijdens de middag eten we pilow, een Afrikaanse stoofpotje van rijst, kruiden, aardappelen, vlees zoals geit of kip. Zeer lekker. Ik ga terug naar de les, en wanneer ik terugkom om samen naar huis te gaan is het het echte afscheid. Iedereen heeft het er heel moeilijk mee. Je ziet aan de meisjes hun gezicht dat ze ze gaan missen.
's Avonds hebben we een vergadering met sunshine 4 kids over de afgelopen week. Hoe we ons op de school voelen, en wat er ons bijblijft. Ik vertel dat ik deze week geraakt ben door: corruptie, de manier van straffen, de aanval van het meisje vandaag en het feit dat heel veel leerlingen blij zijn als hun familie zich 1 maaltijd per dag kunnen veroorloven. Veel gezinnen hebben niet het geld om elke dag eten te kopen, dit staat in groot contrast met de rijkere kinderen die dan voor de ogen van de andere armere kinderen elke dag zitten te snoepen.
Maar buiten de dingen die me raken, blijf ik verwonderde dat de mensen hier zo vriendelijk en blij zijn. Het is onvoorstelbaar, maar iedereen lacht hier bijna altijd.
Na de vergadering gaan we eten in African Pot. Er is een live bandje, en natuurlijk moet ik eraan geloven. Opeens een liedje speciaal voor mij, happy birthday en een ander liedje. Uiteraard moet je hier in Afrika dansen wanneer ze zoiets voor je doen. Dus ja, ik had geen keuze. ;)
Al snel kwamen al de studenten me vergezellen.
Vandaag in de African Pot valt het fenomeen van sugar daddy's and mummy's erg hard op. Aan bijna elke tafel, buiten de onze, zit een oudere blanke man of vrouw, vergezeld door een hele jonge Afrikaanse man of vrouw.
2 dagen slecht internet gehad, dus nu toch nog een klein verslagje van deze 2 dagen.
Op woensdag zijn de studenten mijn school komen bezoeken. Ze hebben tevens kennis gemaakt met de schoolspin. In de boom op de speelplaats zit een gigantische (giftige) spin. Ze zit er ondertussen al 7 dagen. Stiekem hou ik ze elke dag int oog, om te zien dat ze er nog zit. Daarna bezochten we Hanne haar school, maar die had ondertussen al geen geheimen meer voor mij. En daarna bezochten we Bright Angels. Wat een wereld van verschil. De school heeft 1 schoolgebouw. In dit gebouw zijn klassen gemaakt uit houten planken. Het lijkt wel op een stal voor dieren. Maar naast de slechte schoolinfrastructuur valt het enorme enthousiasme van de leerkrachten wel op. Wat een wereld van verschil met mijn school. We stappen naar het huis van de andere studenten. Tijdens de wandeling passeren we de airstrip (vliegveld). De landbaan is zo'n 10 meter van ons verwijderd, en er staat geen hek rond. De studenten van een school uit de buurt voetballen naast de vliegtuigen. Grappig om te zien. Dan stoppen we even bij een mevrouw die patatjes maakt, en vergaderen we bij de andere studenten over de uitstappen die we willen plannen.
Donderdag, vandaag ga ik weer lesgeven in Ganja la Simba, en Annick for Kenya. Aan volwassen meisjes lesgeven is helemaal anders dan aan 14 a 15-jarigen. Heel leuk ter afwisseling! Thuis aangekomen, en Hanne stelt voor een terrasje te gaan doen. Na enkele drankjes besluiten we naar huis te gaan, om te eten. Maar ineens valt Hanne haar frank. Ze is kokosmelk vergeten te kopen. Oeps. Toch maar in Bruce blijven, en hier iets eten. Tijdens het eten zet de serveerster de tv op. Er komen enkele Kenianen speciaal naar de bar om het programma te zien. Het is een show (in Swahili ;) ) om mee te lachen. Het is heel grappig om de show niet te verstaan, terwijl dat de mensen rondom ons gigantisch hard lachen.
Zoals elke schooldag vertrekken we vroeg met de matatu naar school. Ik geef eerst een les social studies aan klas 8.
In de voormiddag staan er nog 2 lessen creative art op het programma met klas 4. Hanne en ik geven samen les, omdat de lessen over creativiteit ed gaan, past dit in ons portfolio (eindwerk). We hebben de eerste les rond optische illusies gewerkt. Tijdens de tweede les verdeelden we de groep in duo's. We tonen de ene helft van de duo's een tekening, dan is het de bedoeling dat de leerlingen die de tekening kunnen zien, ze zo gedetailleerd mogelijk beschrijven aan hun partner, zodat deze de tekening kan zo nauwkeurig mogelijk kan natekenen. Dit is voor de leerlingen een moeilijke opdracht, maar het is toch gelukt.
We blazen even uit op een terrasje, en zien Pascale passeren, dus we slaan met haar een praatje. We passeren een groente- en fruitkraam en willen enkele tomaten kopen. Omdat wij muzungu's zijn, vraagt de verkoper meer dan het dubbel dan wat we vorige week hebben betaald voor tomaten op de markt. Dit komen we heel veel tegen, dat ze ons proberen dingen veel duurder te laten kopen, dan dat de 'werkelijke' prijs is. We krijgen nog een beetje van de prijs, maar niet veel, ach ja, we willen toch niet naar een andere winkel lopen, door de hitte, dus geven we hem 30 shilling voor 3 tomaten. Vandaag schijnt de zon terug, eindelijk, want de voorbije 3 dagen hebben we geen zon gezien. Maar uiteraard gaat de temperatuur omhoog met de zon. Ik kan de warmte van Kenia heel moeilijk beschrijven, het is hier warm, en de hitte maakt je heel loom. Alles vraagt meer energie.
Heel goed nieuws, de betrokken persoon heeft het geld teruggegeven!
Ik heb even getwijfeld of ik jullie het corruptie verhaal wil meedelen, en heb besloten het jullie te vertellen. Omdat corruptie op school, door de politie, ... hier altijd achter de hoek lijkt te schuilen. TIA (this is africa).
Vorige week donderdag kwam ik op school aan, evenals Eliane, Dolly en Bonnie. De headteacher (directeur) is afwezig, dus de deputy vervangt haar. De deputy (onderdirecteur) van mijn school is naast deputy ook leerkracht social studies in klas 6, 7, 8. Ik geef op Ganja la Simba social studie, dus hij is naast deputy ook mijn mentor.
Dus, verder het verhaal, wij zijn donderdag op school, en zien dat de deputy constant, ouders en leerlingen ontvangt. De ene na de andere verlaat zijn bureau, de hele dag door. We horen eens even bij de ouders die uit zijn kantoor komen. De deputy ontvangt het schoolgeld van de leerlingen vandaag. Kids of Kenya vraagt hen of ze een bewijs van betaling hebben.. Nee. Oei oei.
De volgende dag gaan Bonnie, Dolly en Eliane terug naar school om de headteacher te spreken. Blijkbaar heeft de deputy het geld niet doorgegeven aan haar. De betrokken leerkracht is vandaag afwezig, ik denk dat hij het door had dat Kids of Kenya een vermoeden heeft. Op vrijdag wordt en een meeting georganiseerd tussen kids of Kenya, de deputy en de headteacher. Hier krijgt Hij de kans om zich te verantwoorden.
Door de de problemen op school, is er besloten dat ik 1 week vroeger naar Millenium Rescue kan gaan, om daar les te geven. Ik ga op 3 maart al naar de andere school.
Vandaag weer een (halve) schooldag. Deze ochtend kreeg ik tijdens 2 lessen aan klas 8 bezoek van Pascale. Ze kwam eens een kijkje nemen naar mijn lessen. Hopelijk heb ik het er goed vanaf gebracht. ;-) Iemand die je komt observeren, blijft zelfs in het derde jaar toch nog behoorlijk spannend! Ik heb 'stiekem' van Hanne vernomen dat ze goede dingen over mijn les heeft gezegd.
En dan, voor de eerste keer alleen naar huis in de matatu. Alles is goed verlopen, oef :) Dan ga ik langs de Nakumatt en ik kook al, zodat het eten klaar is wanneer Hanne van haar hele (vermoeiende?) dag school thuis komt. Ik dacht snel even een wasje te doen, maar heb het met de hand wassen van kleren een beetje onderschat, ik was algauw 1u30 verder. Het wassen opzich is niet zo moeilijk, maar al de zeep er terug uitkrijgen :). Vandaag is het heel warm, dus wanneer Hanne om 17u thuiskomt doen we even een plonsje in het zwembad, en werk ik mijn blog bij aan het zwembad. Zometeen terug naar boven, de spaghetti koken en saus opwarmen. En dan nog een paar lessen voorbereiden. En dan is het alweer tijd om te gaan slapen!
Deze ochtend zijn we gaan ontbijten in het restaurant naast ons.
Het was een beetje een teleurstelling, nu weten we dat we daar niet opnieuw moeten gaan ontbijten.
We hebben heel lang op het ontbijt moeten wachten, omdat ze naar de winkel moesten voor brood. Naast een eitje kregen we een worstje, de confituur en fruitsla waren ze vergeten.
Tijdens het lange wachten op het ontbijt hoorden we plots veel lawaai, de serveerster kwam ons zeggen dat dit grote apen zijn, en als we er 1 zien, we zo snel mogelijk moeten gaan lopen. Spannend!
Na ons ontbijt van bijna 2 uur willen we ons strand eens zien, en naar Forty thieves wandelen. Eens op het strand, verschoten we een beetje. Het strand achter ons appartement heeft geen zand, maar rotsen, en is bezaaid met algen en zeewier, het strand is helemaal zwart. We wandelen een uurtje, en dan komen we aan in Forty thieves.
We zetten ons op een terrasje, en genieten van een drankje en een pizza. Sorry ontbijt, maar we hebben niet genoeg met 2 toasts ;).
Na een uur of 2 besluiten we om op de uitnodiging van Kim en Kelly in te gaan. Ze hadden 3 kindjes uit hun weeshuis meegenomen naar hun appartement om te zwemmen.
We zetten de kindjes terug af in Kebene.(weeshuis)
Even verder zien we een school, met heel veel bewaking. En opeens uit het niet verschijnt er een gigantische vrachtwagen. We gaan even een kijkje nemen. Een Belgische vrouw heeft hier een een school opgericht, en vandaag kwam de container aan die ze vanuit België verzonden hebben.
Om het weekend af te sluiten gaan we op restaurant. Kim en Kelly bellen naar het Nomad restaurant. Ze hebben een eigen taxi-service die je ophaalt en terugbrengt.
Het restaurant is zeer idyllisch, op het strand gelegen. Tot mijn grote vreugde staat er gigantisch veel lekker eten op de kaart. Ik ga voor een ravioli van ricotta en spinazie met een tomatensausje.
Terug de taxi in naar huis, nog een lesje voorbereiden, en de dag is alweer om. De tijd vliegt hier.
Vandaag gaan we naar Lunga Lunga, het geboorte dorp van Majuma. Eddy van Annick for Kenya heeft hier geïnvesteerd in een waterput. Voorheen moesten de familieleden van Majuma 7 kilometer lopen om water te gaan halen. Vandaag wordt de waterput officieel geopend, met een heus feest.
Hanne en ik werden opgehaald door Bonnie, en dan pikken we Dolly op. Een groepje Hollandse kennissen volgen Bonnie. Onderweg moeten ze in de andere auto naar het toilet. We stoppen bij een huis van nog andere Nederlanders.Wauw wat een huis, zo mooi, je kan het niet beschrijven. Het zwembad gaat over in het strand, en het huis is echt heel mooi. De man die hier woont heeft een boerderij waar hij tomaten kweekt. Nederlandse jonge delinquenten kunnen hier hun straf uitzitten, door te helpen op de boerderij.
Dan zetten we onze weg verder naar Lunga Lunga. Onderweg worden we tegengehouden door de politie. Onze auto heeft geen problemen, doordat Dolly bij ons zit, en ze dus Swahili kan praten. Maar de Hollanders die ons volgen hebben wel problemen. Na de controle, en nadat de Nederlanders duidelijk hebben gemaakt dat ze niet gaan betalen, mogen we verder rijden. Alle politiemensen alsook bewakers die je hier op straat ed tegenkomt hebben een groot wapen bij zich.
We komen aan, en krijgen een rondleiding in het ouderlijk huis van Majuma. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik in zo een huis moet leven. Waar de kippen en de geiten tussen de potten en pannen lopen. Waar het overal in het huis heel donker is. We krijgen enkele lekkere hapjes, zoals samosas, een soort fruitpap, lekkere koekjes ed.
Dan gaan we terug naar de waterput. En volgt de ceremonie, waar veel mensen een woordje zeggen. Ook wij moeten eraan geloven. Tijdens de ceremonie wordt er ook gedanst en gezongen. Uiteraard moeten wij meedansen. Dit valt niet mee in de hitte, want de frisse wind die wij kennen in Dianni aan de kust, is hier in het binnenland nergens te bespeuren. Na een best wel lange ceremonie, krijgen we een feestmaaltijd: pilow. Een stoofpotje van rijst met groenten, kruiden en geit. Alle aanwezigen krijgen pilow.
Liesbet en Sharon hadden enkele verassingen bij voor de kinderen zoals lolly's, ballonnen, snoepjes, bellenblaas. De kinderen gingen helemaal uit hun dak, want ze kenden dit allemaal niet.
Dan zaten we nog een tijdje onder de bomen, en sproken we met de lokale bevolking, en speelden we met de kinderen. Dan terug naar huis, op de verschrikkelijke weg die vol, maar dan ook vol, diepe putten zit.
We we stoppen nog even voor een cappuccino (voor Hanne en Bonnie). We komen thuis aan, en springen in de douche. 10 minuten later zijn we alweer opweg naar Limington's. We gaan eten met Eliane en Pascale, omdat Eliane maandag terug naar België vertrekt.
Na een hele lange dag, met weer heel veel nieuwe indrukken kruipen we in ons bedje. Slaapwel!
Vandaag gaan we naar Lunga Lunga, het geboorte dorp van Majuma.
