Ik kan het eigenlijk nog niet beseffen, mijn parkiet is dood. Hij is net doodgegaan en ik heb echt geen idee waaraan hij dood gegaan zou kunnen zijn. Ik verschoonde zijn kooi regelmatig en ververste het water elke dag. Ook zorgde ik altijd dat mijn parkiet het beste dierenvoer kreeg, ik snap het gewoon niet. Het is ook niet zo dat hij heel oud was of dat er iets aan hem mankeerde, hij was pas een jaar oud en nog kerngezond. Waarschijnlijk ga ik er nooit achter komen waarom mijn parkiet is doodgegaan. Ik kan er eigenlijk wel om huilen, mijn parkiet betekende best veel voor me. Als ik een keer in een verdrietige of boze bui was zat daar altijd mijn parkietje in zijn kooi rustig te fluiten. Hij liet me altijd weer zien hoe vrolijk en levendig hij was en dit gaf me altijd rust. Ik hield echt van mijn parkiet en ook mijn papagaai. Ik vind het jammer dat mijn ouders me hierin niet begrijpen, het enige wat zij zeggen is: Ach joh, zit er niet zo mee we willen wel een nieuwe voor je kopen!. Ik weet niet als ik nog wel weer een nieuwe wil, deze betekende echt heel veel voor me
