tegen de avond had ik nog steeds niet gegeten, toen kreeg ik honger, het ongelofelijke gevecht begon in mezelf..

zou ik toch iets eten? neen, mag niet ik moet afvallen, mager zijn..

de honger won, de kasten en koelkast vlogen open, maar alles is bijna leeg want ik durf niet naar de winkel, uit schrik dat ik alleen maar dat "slechte eten" mee zou nemen, ik begon te eten, kon niet stoppen.. alles ging naar m'n mond...

achteraf kwam de spijt, zoveel te hebben gegeten, mijn maag deed pijn, ik werd misselijk van al dat eten in mij, het mocht er niet langer in blijven..

ik ging naar m'n wc en gaf mijn eten over, dit doe ik al ongeveer een maand, het gaat steeds beter, het moet er allemaal uit.. het zware gevoel in m'n maag verdwijnt, al het eten is eruit, ik voel me beter, sterker, ik heb weer de controle...

de controle..

het enige wat ik wil is die controle in mijn leven..

niemand weet dat ik nog steeds mijn eten overgeef en ik nu ook probeer aan laxeermiddelen te geraken, om al dat eten te laten verdwijnen uit mijn lichaam.

soms vraag ik mezelf af wil ik dit echt?

is dit echt nodig? 

waarom moet ik altijd gaan overgeven?

maar ik kan het gewoon niet laten, en als iemand dan zegt dat die jaloers is op mijn gewicht krijg ik een stemmetje in mijn hoofd die tegen mij zegt zie je nu wel, je bent goed bezig.