vandaag ben ik weeral eens m'n bed niet uit geweest..
had zoveel gepland maar de energie was niet te vinden vandaag, nergens zin in, alleen maar slapen, blijven slapen.
tegen de avond had ik nog steeds niet gegeten, toen kreeg ik honger, het ongelofelijke gevecht begon in mezelf..
zou ik toch iets eten? neen, mag niet ik moet afvallen, mager zijn..
de honger won, de kasten en koelkast vlogen open, maar alles is bijna leeg want ik durf niet naar de winkel, uit schrik dat ik alleen maar dat "slechte eten" mee zou nemen, ik begon te eten, kon niet stoppen.. alles ging naar m'n mond...
achteraf kwam de spijt, zoveel te hebben gegeten, mijn maag deed pijn, ik werd misselijk van al dat eten in mij, het mocht er niet langer in blijven..
ik ging naar m'n wc en gaf mijn eten over, dit doe ik al ongeveer een maand, het gaat steeds beter, het moet er allemaal uit.. het zware gevoel in m'n maag verdwijnt, al het eten is eruit, ik voel me beter, sterker, ik heb weer de controle...
de controle..
het enige wat ik wil is die controle in mijn leven..
niemand weet dat ik nog steeds mijn eten overgeef en ik nu ook probeer aan laxeermiddelen te geraken, om al dat eten te laten verdwijnen uit mijn lichaam.
soms vraag ik mezelf af wil ik dit echt?
is dit echt nodig?
waarom moet ik altijd gaan overgeven?
maar ik kan het gewoon niet laten, en als iemand dan zegt dat die jaloers is op mijn gewicht krijg ik een stemmetje in mijn hoofd die tegen mij zegt zie je nu wel, je bent goed bezig.
Ik wil dit graag tegen mijn therapeut vertellen, eerlijk zijn.. maar ben bang voor haar reactie.
en het is mijn geheim, zou ik het niet dan niet gewoon beter mijn geheim houden?
lachen naar de wereld, lachen naar m'n vrienden, lachen naar m'n broer, lachen naar m'n collega's, lachen naar iedereen...
het voelt zo alleen, eenzaam.. ik in mijn eigen wereld, ik met m'n eigen leugens om me heen.
Mijn wereld; angst, angst voor alles, alles om mij heen, de vreemde mensen, de onverwachtse dingen, het maakt me allemaal zo bang..
Soms wou ik een zorgeloos leven, een leven zonder zorgen, maar ik heb geleerd in mijn leven dat zoiets niet bestaat, niets komt vanzelf en alles is een strijd, het leven is niet gemaakt om gelukkig te zijn, het is gemaakt om te overleven, kijken wie de sterkste is en wie het overleefd..
waarom wil iedereen een zorgeloos bestaan, en is dit nergens in heel deze wijde wereld te vinden?
altijd zijn er zorgen, of gebeuren er onverwachtse dingen, mensen worden elke dag gekwetst door de mensen om hun heen en juist die mensen willen uiteindelijk een zorgeloos bestaan..
