Ik vecht nog steeds tegen mijn eetstoornis en ondertussen lukt mij dit ook beter, wel nog steeds met ups en downs maar al zoveel beter.. weer een normaal gezond gewicht.

Ik heb nieuwe vrienden gemaakt, oude gehouden en degene die me hebben gekwetst verwijderd uit m'n leven.

Ik werk af en toe en ga vanaf morgen ook weer naar school voor een start van een nieuwe opleiding.

Alles lijkt op z'n plooi te komen ook al is dit nog niet helemaal waar.. mijn rechtszaak ondertussen na 4,5 jaar nog steeds bezig..

Nog steeds..

Dit doet me nog steeds veel pijn en verdriet. Ik kan het niet afronden of verwerken want het is er nog steeds.

Ze zeggen dat ik geduld moet hebben, nog eventjes en dat het bijna afgerond is.. Dit zeggen ze al iets langer dan een jaar..

Blijven wachten, geduldig zijn en ondertussen probeer ik mijn leven op orde te krijgen en verder te gaan.

Gewoon blijven proberen, ik wil die persoon niet laten winnen!

Ik wil mijn recht op mijn eigen leven!

 

Nu ben ik van 2 naar 6 diagnoses gegaan..

Hoe kunnen ze dit zomaar doen?

Waarom doen ze dit mensen aan?

Het heeft me echt de grond in geboord..

Dan mag je ook nog eens lezen dat je moeilijk te genezen bent omdat ze niet weten wanneer ik uit welke diagnose handel, hoe gemeen is dit?

Net nu ik nieuwe plannen had voor de toekomst, ik was aan het vechten tegen mijn eetstoornis, en het ging goed na mij opname, nu ben ik terug bij af.. 

Ik heb het gevoel dat ik weer gestraft moet worden, mijn verleden haalt me weer eens in, confronteert me weer eens voor de 1000ste keer in mijn leven.. 

WAAROM kunnen jullie mij niet eens gerust laten??? 

Elke keer als ik de stap probeer te zetten voor te vechten voor mijn leven komen jullie het weer verknallen?

Belgie, het gerechtssysteem suckt!

en het verleden suckt!!

Hoe kan iemand ooit iets verwerken als het gerecht al bijna 4 jaar bezig is met jou rechtzaak???

4 jaar van afwachten, spanningen, dan momenten dat je niets hoort, en dan uit het niets.. Een brief, uitnodiging of verslag..

Laat mij eens gerust!

Laat mij het verwerken, ook al ben ik volgens jullie moeilijk te genezen..

Hoe zou dat komen denk je?

Als je steeds weer op de feiten word gedrukt, herrinert?

Het is gemeen en het doet pijn, zoveel pijn..

geen idee wat ik ervan moet of kan verwachten..

de vorige psychiaters die ik heb gehad vielen nogal graag in slaap tijdens een gesprek en duurde nooit langer dan 15 minuten dat ik binnen zat..

blijkbaar hoort dit niet zo te zijn en moet je toch ongeveer 30 minuten of langer binnen zitten en een heel gesprek hebben met je psychiater, niet dat ik dit ooit heb gehad dus ik ga het ook niet verwachten want als het dan niet gebeurd ga ik weer teleurgesteld zijn dat er niet naar me wordt geluisterd..

ik vraag me echt af wat een psychiater gespecialiseerd in eetstoornissen zoal doet..

moet je u laten wegen?

wordt er continu over eten gepraat? 

of over gewicht/ vermageren/ verdikken?

ik heb het niet graag dat ik geen duidelijkheid heb over dingen, en dit maakt het voor mij natuurlijk allemaal een beetje moeilijker.

ook omdat het is iemand nieuw.. als je daar gelijk zo eerlijk moet zijn over alles..?

Lastig.. en veel vragen in mijn hoofd.. 

Hopelijk brengt het me van de week wat meer duidelijkheid als ik ben geweest..

Afwachten dus..

Ik vindt het daar altijd heel gezellig, knus en warm.. precies of je komt thuis, en aangezien ik m'n ouders niet meer hoor in m'n leven voelt dat goed om toch zo ergens een plekje te hebben dat je "thuis" kunt noemen.

Het enige waar ik me weer zorgen over maak is het eten, bang dat ik weer zoveel ga moeten eten dat de weegschaal weer omhoog ga schieten en ik weer moet starten van 0... 

Hopelijk zal het niet voor teveel problemen zorgen want oudejaar is normaal gezien een feest aangelegenheid en ik zou het dus ook leuk vinden om eens een leuk feestje te hebben.

Ik heb natuurlijk ook goeie voornemens voor het jaar 2013 maar als je daar zo bij nadenkt, komen die meestal toch niet uit.

Kijk naar de mensen die hunzelf elk jaar beloven weer te stoppen met roken maar eigenlijk gewoon verder doen en hun  het volgende jaar weer opnieuw zeggen als goede voornemen...

Is niet logisch..

Dus misschien moet ik mijn goede voornemens maar schrappen en gewoon kijken hoe we weer een jaar gaan overleven, welke gebeurtenissen er ons weer tegemoet gaan komen en hopelijk eindelijk eens wat meer geluk in m'n leven, zou zalig zijn als het even wat minder moeilijk zou zijn... Nood aan Rust!

Iedereen een goed oudejaar en gelukkig nieuwjaar ^^ xxxx

had zoveel gepland maar de energie was niet te vinden vandaag, nergens zin in, alleen maar slapen, blijven slapen.

Ik wil dit graag tegen mijn therapeut vertellen, eerlijk zijn.. maar ben bang voor haar reactie.

en het is mijn geheim, zou ik het niet dan niet gewoon beter mijn geheim houden?

wat ben ik?

hoe ben ik?

hoe geraak ik hier uit?

na alles wat nu speelt, ben ik zo in de war..

weet niet meer wat ik moet doen..

lachen naar de wereld, lachen naar m'n vrienden, lachen naar m'n broer, lachen naar m'n collega's, lachen naar iedereen...

het voelt zo alleen, eenzaam.. ik in mijn eigen wereld, ik met m'n eigen leugens om me heen.

Mijn wereld; angst, angst voor alles, alles om mij heen, de vreemde mensen, de onverwachtse dingen, het maakt me allemaal zo bang..

Soms wou ik een zorgeloos leven, een leven zonder zorgen, maar ik heb geleerd in mijn leven dat zoiets niet bestaat, niets komt vanzelf en alles is een strijd, het leven is niet gemaakt om gelukkig te zijn, het is gemaakt om te overleven, kijken wie de sterkste is en wie het overleefd.. 

waarom wil iedereen een zorgeloos bestaan, en is dit nergens in heel deze wijde wereld te vinden?

altijd zijn er zorgen, of gebeuren er onverwachtse dingen, mensen worden elke dag gekwetst door de mensen om hun heen en juist die mensen willen uiteindelijk een zorgeloos bestaan..

rare wereld niet?