Je mi luto, ale
buducni tyzden idem domov, do Beligcka teras. Prepac ze uz nesom
prisla do Humenneho, ale fakt nemam peniaze, toto je preco ze idem
byvat este ras s mojou rodicou.
Dufam ze ras mozem vas vitat tam, v Willebroek y ukazat vas jak pekna je moja krajina.
Het weekend is
achter de rug, eindelijk wat tijd gehad om te bekomen van de afgelopen
week, waarin we van de ene officiele instantie naar de andere zijn
gelopen.
Maandag is ons verhaal op het nieuws uitgezonden. De journalist
had het kantoor in Toronto gecontacteerd en met een zekere John Smith
gesproken, wat in het Nederlands neerkomt op Jan Peeters. Hij
beweerde dat alles in orde is in Praag en dat de mensen er gewoon aan
het werk zijn. Een paar dagen later hebben we de stem herkend
(vrij moeilijk want alles wordt hier gedubt) en het bleek Jerzy A.
Leptuch te zijn, de investeerder.
Dinsdag zijn we in de voormiddag naar de Canadese ambassade gegaan,
vergezeld door de journalist die de avond daar voor ons verhaal op de
Tsjechische televisie had gebracht. Er mochten slechts 2 mensen
binnen gaan en daar was ik er één van. Ze hadden ons blijkbaar
verwacht, want de juiste mensen stonden op ons te wachten en ze hadden
een vertaler voorzien.
We werden heel vriendelijk onthaald en de council en zijn medewerkers
namen hun tijd om naar ons te luisteren, maar er is niets dat zij voor
ons kunnen doen, omdat dit eigenlijk een privé kwestie is.
In de namiddag ben ik naar de politie gegaan om mijn verklaring af te
leggen. De wachtzaal zat vol met werknemers van O'Hsin.
Woensdag zijn we naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken gegaan,
waar we eigenlijk werden weggestuurd. Geen medewerking van die
kant dus. Later in de namiddag kregen we nog een afwijzing van
Interpol. We waren door de Criminaal Politie naar hun gestuurd,
maar Interpol zelf zei dat ze niets kunnen doen zolang de politie hun
niet contacteerd.
Donderdag ben ik met een bevriende advocaat gaan spreken en ben ik
sommige collega's gaan inlichten over hoe de zaken stonden. Geen
positief nieuws op die dag.
We hadden een afspraak met de onvriendelijke mensen van het Ministerie
van Arbeid en Sociale Zaken op vrijdag. Zij konden ons vertellen
dat de Tsjechen en de burgers van de EU beschermd zijn door de
wet. Veel collega's waren verkeerd ingelicht door de advocaal van
O'Hsin en waren eigenlijk illegaal aan het werken. Zij hebben nu
dus nog grotere problemen en sommigen hebben het land verlaten.
Gelukkig maar voor korte tijd.
Vandaag ben ik naar de boekhouder gegaan die voor de Canadezen
werkte. We wisten dat daar maar 18 mensen geregistreerd
waren. Ik weet nu dat ik één van hen ben en heb een kopie van
mijn contract gekregen. Misschien komt er ooit een dag dat ik dus
toch nog geld zie.
OK, not everybody is going to understand this, but our case has been on the news two times this week and you can find it on the
internet. You can recognize me with my brown jacket.
Go to http://www.iprima.cz/zpravodajstviasport/?460e=1610
Change the date to 03.04.2006 and click on "Jako para nad hrncem"
Change the date to 06.04.2006 and click on "Po stopach zmizele firmy"
Ik heb afgelopen week heel hard gewerkt. Niet voor mijn werknemer, maar tegen hem.
Even een korte uitleg vanaf het begin.
Eind 2005 had ik een berichtje achtergelaten op een Tsjechische website
voor buitenlanders, vooral gericht op Praag. Mijn boodschap was
dat ik op zoek was naar een job. Kort daarop werd ik
gecontacteerd door Robin Moriarty van O'Hsin Technology. Ik mocht
op sollicitatie in het Hilton Hotel. Ik werd aangenomen en op 5
januari 2006 begon ik bij hun, samen met een heel team.
Het was een Canadees bedrijf dat al een tijd actief was vanuit Toronto,
Ontario en dat nu ook in Praag een kantoor opende. Ze zijn
gespecialiseerd in advertering op televisieschermen tijdens grote
evenementen. (zie www.ohsintechnology.com)
Met een heel team zijn ze hier aangekomen: de grote bazen, zijn
medewerkers, managers en mensen die mee aan de telefoon zouden gaan,
net zoals het Tsjechische team. Iedereen had wel vragen vanaf het
begin, maar er werd door iedereen beloofd dat er veel geld te verdienen
viel.
De projecten waarvoor wij aan de slag moesten was het WK voetbal
2006. Er zouden schermen zijn in Portugal, Zweden, Schiphol,
Turkije en Duitsland. Op die schermen werden de hoogtepunten en
up-dates van het WK uitgezonden, net zoals alle scores. Voor de
eerste 2 landen gingen we in 2 teams eerst aan de slag.
We moesten thuis research doen naar verschillende bedrijven die zouden
geinteresseerd zijn om in deze landen te adverteren, O'Hsin zou
exclusieve rechten hebben op deze schermen van 9 juni t.e.m. 9
juli. Al het werk om de juiste contactgegevens van het bedrijf te
vinden, moesten we thuis doen. Indien mogelijk ook de naam van de
directeur van de marketing of de algemene directeur, anders moest dat
via de telefoon gebeuren. Elk bedrijf had een apart blad (lead
sheet), daarop werd alle informatie zorgvuldig door ons opgeschreven.
Het team dat voor een korte tijd aan Zweden had gewerkt, moest plots
zonder uitleg zich bij het Portugese team voegen. Ongeveer een
maand later moest een deel van de collega's voor Nederland beginnen te
bellen.
Ik heb toevallig op een concertje de eigenaar van de appartementen waar
de Canadese managers verbleven, Eric, leren kennen. Hij wist mij
te zeggen dat de huur nooit betaald werd.
3 weken geleden (dinsdag) werd iedereen naar huis gestuurd omdat de
telefoons niet werkten. De toestellen deden het wel, maar de lijn
was er niet meer. Elke avond of nacht werden we gecontacteerd dat
we ook de volgende dag niet moesten komen, omdat de telefoons het nog
steeds niet deden. Soms gebeurde het dat er een werknemer werd
vergeten, die stond dan de volgende dag voor een gesloten deur.
Maandag: tijdens het
weekend werd er niemand gebeld, dus maandag verscheen iedereen op
kantoor. Vals alarm: de telefoons deden het nog steeds
niet. Iedereen werd met veel geklaag weer naar huis gestuurd.
Dinsdag: Als het team
Nederland dat om 9.00 begint aankomt binnenkomt, wordt dat volledig
door de managers genegeerd. Slecht teken! Pas als het
Portugese team binnenkomt, praten ze eindelijk tegen ons en wordt
iedereen in een kleinere kamer bijeengeroepen. We krijgen
te horen dat het bedrag dat we tot dan toe netto verdienden, vanaf de
volgende week het brutobedrag zou worden. De betaling zou ook
niet meer op de 10e van elke maand zijn, maar de 18e. Zo zouden
we gemotiveerder moeten zijn om onze aanbieding te verkopen, want die
levert 10% commissie op, wat ongeveer 3.500 EUR is.
We krijgen een brief met de nieuwe regeling en hadden tot de daarop volgende vrijdag tijd om dat te tekenen.
Omdat iedereen natuurlijk tijd moest krijgen om hierover na te denken
en omdat we na zo een nieuws het toch niet goed zouden doen aan de
telefoon, werden we weer naar huis gestuurd. Op de vragen die we
hadden, kregen we geen antwoord.
Ik heb die dag persoonlijk de telefoon getest, de lijn was er nog
steeds niet. Als we daarna met collega's bij elkaar zitten in een
bar dicht bij het kantoor, bevestigt iemand uit de groep onze
overtuigde vermoegen. Een van de collega's had Cesky Telecom
gecontacteerd en daar hadden ze hem gezegd dat O'Hsin nog geen enkele
rekening had betaald en de lijn dus was afgesloten, de rekening was
ongeveer voor 50.000 EUR.
2 collega's zijn die namiddag naar uitleg gaan vragen. Ze kregen
echter geen fatsoenlijke antwoorden en dreigden er mee dingen te gaan
onderzoeken.
Woensdag: iedereen kan
terug aan de slag. De 2 collega's die de vorige dag vroegen wat
er juist aan de hand was, worden geschorst, 2 dagen later, op vrijdag,
besluiten ze ontslag te nemen, wat de mensen die een andere job hadden
gevonden eerder ook hadden gedaan.
De rest van de week gebeurt in een hele rare sfeer en de managers
gedragen zich heel vreemd. Er is duidelijk veel aan de hand
waarvan de werknemers niets mogen weten. We vernemen ook via via dat de
huur van het kantoor nooit betaald was.
Blijkbaar waren wij de enigen die dus steeds ons geld hadden ontvangen, maar dat werd steeds cash uitbetaald.
En dan is het maandag 3 april. Ik kom aan op kantoor en heel
ongebruikelijk is de deur nog dicht. Enkele van mijn collega's
zitten in de gang te wachten en we kunnen pas binnen als de
secretaresse met de sleutel aankomt, zij is Tsjechisch.
Het kantoor is een puinhoop en er is veel verdwenen! Alle
papieren die er waren; lead sheets, contracten, officiële papieren zijn
weg. Sommige computers zijn verdwenen, diegene die er nog staan
zijn opengebroken en is de harde schijf uit weg. Alles dat er op
wees dat O'Hsin daar ooit was geweest is verdwenen!
Er ontstaat een grote chaos en sommige mensen reageren
aggressief. Die hadden we misschien kunnen verwachten, maar we
hoopten dat we verkeerd waren. Mensen beginnen bij wijze van
spreke te plunderen en verlichting wordt tegen de grond geslagen.
De politie en de televisie worden er bij gehaald.
3 vrouwelijke collega's richten zich tegen een Russische collega en
beschuldigen hem van diefstal, over de anderen die met waardevol
materiaal waren gaan lopen, houden ze hun mond. De Rus word
gearresteerd samen met zijn flatgenoot die een ex-collega is.
Nu wordt mijn verhaal echt lang, dus
ik schrijf later wat er daarna nog allemaal gebeurd is. Hopelijk
lukt dat dit weekend nog. En geloof mij; ik heb nog veel te
vertellen!
skusim sa pisat po Slovensky, ale viem ze to bude tazky. Moji
kamerady tu povedaju ze to je velmi 'hezky' ked hovorim po Slovensky.
Bola som v Varsave minuli vikend. Super bolo! Boli sme 8
ludi, uz 6 v vlake do Polska. Mala som super lehatka! ;)
Varsava neje tak pekny a vsetko je tam daleko. Aj bary! Ale
to nebolo problem, lebo boli sme smedny cez noc. Ist vonku je tam
fakt velmi dobry. Bary su tam ihne ako v Prahe, mozno mozem
povedat ze su tam lepsie.
Varsava ma krasny stare mesto! Ale myslim ze poznate ten
dejine? Ked to nevidis, nemozes to vymyslat si, tak som rada ze
som to vidila.
Dufam ze mate vsetko poriatko y ze ras pridete do Prahy!
Hoe mooi Praag ook
is, soms heb ik de behoefte om de drukte van deze stad achter te laten,
dus waarom eens niet de drukte van Warschau gaan opzoeken?
Vorige week donderdag hebben Marine en ik de nachttrein genomen.
2 uur later kregen we het gezelschap van 4 jongens die dezelfde
bestemming hadden. Emanuel (Portugal) kende ik al, enkel dus nog
kennis maken met Hugo (Portugal), Pablo en David (beide Spanje).
Na 's nachts te zijn wakker gemaakt door de grenscontrole en daarna
bijna te zijn zeeziek geworden op de Poolse sporen, kwamen we om 7 uur
aan in Warsawa Centrelna. Met slaapkoppen, maar vol enthousiasme,
moesten we dan op zoek naar Joao en Fabio. Niet gemakkelijk in
een groot station als je geen exacte plaats hebt afgesproken.
De eerste dag zijn we al direct de stad ingetrokken.
De talrijke lichtrecalmes brengen dan misschien wel kleur, de stad
blijft er grijs uitzien, vooral dan met zo 'n regenweer! Maar als
je goed zoekt, vind je tussen de eentonige communistische blokken ook
mooiere gebouwen. Vooral dan die van het oude stadsgedeelte.
Stare miasto heeft een heel
interessante geschiedenis. De stad werd tijdens Wereld Oorlog II
helemaal plat gelegd, alles werd verwoest tijdens en na de opstand van
1944. Na de oorlog werd het oude stadsgedeelte echter helemaal
weer opgebouwd, net zoals het er voorheen uitzag, onder leiding van een
Russische architect. Er waren schilderijen uit de 19eE die een
heel gedetailleerd beeld van dit gedeelte gaven en aan de hand daarvan
kregen de oude steegjes een tweede leven.
Het ziet er prachtig uit! Het oude stadscentrum staat op de Wereldergoedlijst van de UNESCO en is ook bekend als "Het Wonder van Warschau".
In het midden van de moderne stad staat een hoge toren die
geschonken werd door de Sovjets. Echt een lelijk ding dat wel
helpt om je te orienteren als je je ergens in de stad bevind.
Vandaag zijn er kantoren en tentoonstellingen in ondergebracht en biedt
de 30e verdieping een uitzicht over Warschau. Gelukkig is er een
lift om zo hoog te geraken, deze brengt je op slechts enkele seconden
tot boven.
's Avonds zijn we met z'n allen uitgegaan naar een leuk, groot
cafe. Alles ligt vrij ver uit elkaar in Warschau en het openbaar
vervoer is niet zo goed uitgewerkt als in Praag (hier is er dan ook een
piekfijn uitgewerkt netwerk), maar deze plaats was de moeite waard om
een beetje te stappen ook.
