Hey allemaal

Dit is mijn laatste bericht voor ik naar huis kom, want het is immers mijn laatste dag op de universiteit hier. Morgen is het immers een Public Holiday.
Binnen een kwartiertje vertrek ik hier en moet ik alles achterlaten. Heb afscheid genomen van iedereen en valt me wel zwaar. Ik zal het hier missen. Ik ben ook mijn punten aan het verzamelen en het ziet er allemaal heel goed.

Zo, de rest vertel ik zondag of later wel.

Een dikke kus en tot weldra!

Goggatjie

15-06-2006 om 09:31 geschreven door Katarina  

13-06-2006 om 14:59 geschreven door Katarina  

Hey allemaal!

Hier ben ik weer met wat nieuws.

Ik ben ondertussen weer verhuisd, waarom vertel ik wel als ik terug ben of moet je maar aan Steven vragen.
Nu woon ik in Hartbeesportdam en dat is zoveel rustiger dan Pretoria. Ik kan zelfs alleen gaan joggen `s avonds. En de weg `s morgens en `s avonds van en naar de school is zoveel rustiger. Het is zelfs genieten met die zon op de auto.

Dit weekend was voor mij heel rustig, ik heb wat voor school gewerkt, want heb hier enorm veel taken, en heb wat films gezien. Ik ben ook naar action cricket (indoor cricket) gaan kijken. Was wel leuk om te zien.

Stilaan ben ik ook souveniertjes aan het kopen om mee te nemen naar huis en vraag me niet hoe, maar ik zal alles mee moeten krijgen naar huis. Ik denk dat plaats niet zo een probleem gaat zijn, maar gewicht. Ach ja, we zullen wel zien.

Ondertussen leer ik hier nog steeds elke dag bij.

Zo is de electriciteit zeer schaars in Kaapstad. Op tv komt er dan een waarschuwing als `de power` schaars wordt. Ze werken met gekleurde blokjes. Groen is wanneer er geen problemen zijn, rood is natuurlijk het slechtste. Gisteren kwam er iets op van: de schaarste daalt weer, u kan lichtschakelaars weer aanzetten, maar u kan nog geen grote toestellen aanschakelen.
Ik zeg tegen Des (waar ik nu bij woon), hoe kunnen die da nu zien op tv als er geen electriciteit meer is?

Ok, ik ga op een andere keer eens moeten verder typen, want ik moet nu naar de les en diegene waarvan ik de computer gebruik is net toegekomen op kantoor.

Tot de volgende!

Dikke kussen!

Katarina

30-05-2006 om 08:53 geschreven door Katarina  

17-05-2006 om 15:19 geschreven door Katarina  

- ik heel veel moeite heb moeten doen om de leerlingen hun aandacht te krijgen?
- je dit doet door hen te motiveren en de juiste lesaanpak te gebruiken?
- een lesuur 20 tot 40 minuten duurt in de school waar ik ben?
- ik echt wel van lesgeven hou?
- ik moeite heb met het Nederlands na al die maanden hier?
- de jongens geen baard of snor mogen hebben zolang ze in het middelbaar zitten?
- daar ook (massa)controle wordt op gedaan?
- ik zoveel werk heb en telefoons krijg dat ik zelfs niet meer naar 7de laan kan kijken?
- ik dit weekend met Saar en Jasper en nog 3 Hollanders heb gespendeerd?
- we met z`n zessen in een Chicoke hebben rondgetoerd?
- ik de lekkerste cocktail ooit heb gedronken?
- hij bestond uit bananenliquer, chocoladeliquer and Kahlua?
- ik gisteren toetsen heb verbeterd en er in 1 klas van ongeveer 34 leerlingen, maar 2 geslaagd waren?
- ik dringend naar het toilet moet?
- ik nu zal gaan?
- ik terug ben?
- de leerlingen die iets uitgespookt hebben, naar de detentieklas moeten?
- ze dan een hele dag niet mogen eten, pauzeren,..., maar moeten werken?
- er vandaag iemand voor de 8ste dag op rij in detentie zit?
- het hier koud is, ondanks dat de zon schijnt?
- ik dan ook veel kleren draag en handschoenen aan heb?
- er hier (bijna) nergens verwarming is?
- en het alleen maar kouder gaat worden?
- ik dit weekend toprygbyspeler Bryan Habana ben tegengekomen met zijn vrouw in het winkelcentrum Menlyn?
- ik eindelijk na enkele weken de mooiste kerel die ik ooit gezien heb, zijn naam weet?
- hij een bekende rugbyspeler is bij the Highlanders in Nieuw-Zeeland?
- er iemand dit weekend een gevaarlijk tackle op hem heeft gedaan?
- ik met hem op de foto sta, maar dat hij spijtig genoeg niet op papier pakt?
- we op 16 mei om 10 uur moeten getuigen in de hoorzitting van die één van `t kot?
- ik er echt niet naar uitkijk?
- ik jullie nu de groetjes ga doen?

Groetjes en tot de volgende

Katarina

09-05-2006 om 14:04 geschreven door Katarina  

Hey allemaal!

Hier nog eens een verslag van mij (voor mezelf sneller dan verwacht).

Stilaan verlang ik naar huis, waarom vertel ik later wel als ik thuis ben. Als je zover weg bent voor zolang, besef je pas hoeveel je hebt aan je familie en je vrienden. Ik mis het gewoon ff op café gaan om wat bij te babbelen, koken voor Steven, de zotte buien die mijn zussen en ik hebben, de gesprekken met ons moeke en anderen als ik het moeilijk heb (gelukkig bellen ze nu ook al eens af en toe à Merci daarvoor!), mijn ribbeltjes en al het andere wat met chiro te maken heeft. Ach al die alledaagse zaken maken het leven toch zo mooi! Ik zal blij zijn als ik terug thuis ben, maar ik zal het hier ook missen!

Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk te leren van mijn stage. Het is echt wel helemaal anders. ’s Morgens in de leraarskamer om half acht komt de directrice achter haar groot staanderding staan. Dan zegt ze: “goeiemorgen” en noemt ze een leerkracht. Iedereen sluit dan zijn ogen en die leerkracht begint te bidden. Daarna is er eigenlijk een ochtendmeeting. Alle agendapunten worden meegedeeld, vb.

·               Dagindeling (gisteren was er ineens ne show van jongeren à wel zeer tof).

·               Bepaalde leerling die snoepjes verkoopt. Als je dat ziet (leerlingen hangen daar rond alsof ze honing is), moet je haar met alles naar directie brengen, want als ze snoep verkoopt, kan ze ook drugs verkopen.

·               Als een leerling jou stress bezorgt, moet je hem direct naar de directeur sturen.

·               GSM gebruiken = afpakken voor 7 dagen.

·               Die leerkracht is afwezig vandaag.

·               …

Daarna gaat iedereen naar de speelplaats, waar de leerlingen keurig in uniform staan te wachten in rijen. De directrice staat dan bovenaan (beeld je in op de 1^ste verdieping van een operazaal) om eerst te bidden en dan de agendapunten belangrijk voor de leerlingen aan hen te vertellen.

De leerlingen zelf zijn zeer rumoerig. Ik kreeg hen niet stil. En ze zoeken enorm veel aandacht. De eerste les in het 6^de middelbaar was ik aan het observeren en er was er één met een zakje chips onder haar bank. Af en toe at ze daar van en deelde ze met haar vriendin. Ik deed teken naar de leerkracht en ze vroeg: “Huh?”. Ik zei: “Die zijn aan het eten”, want ze mogen dat dus ni doen. De volgende les kwam die één met haar vriendinnen in de klas. Ze hadden allemaal ne lekstok in hunne mond. En dan zeiden ze: “Kijk mevrouw, ons eet!” tegen de leerkracht. Precies of ik zou da ni verstaan. Dan dezelfde leerlinge gisteren: “Do you speak German?” “Yes, I do.” Dan vroeg ze mij: “Wie spät est is?” (volledig verkeerd uitgesproken dus, want ik verstond er eerst niks van).  Ik antwoordde zeer vlotjes: “WeiB ich gar nicht, ich hab’ ja keine Uhr an.” Toen zei ze: “Shit!” (zo van, ai, ik kan ze ni ambeteren).

Nog later ging er een GSM af in de klas, maar echt zo een kever geluid. Ik vroeg: “Wie is dat?” Toen zeiden ze: “Dat is een kever, kent ge die nog ni, van die grote Afrikaanse kevers, zo groot, en die maken keiveel lawaai, da vliegt hier rond.” En die bleven da volhouden hé. Ik zei toen: “Ik ben er zeker van als ik hier kom staan (tussen de leerlingen waar het geluid vandaan kwam dus), dat hij ineens weg en stil is hé” “Ja, ik denk da ook”,  zei er één. Da waren dus weer die lastige, ma ja.

Ik beleef dus heel wat op school.

Tegen het einde van de dag –er hangen luidsprekers in de klas- doet iedereen zijn ogen terug toe en wordt er terug gebeden.

De luidsprekers worden ook gebruikt om te communiceren met een leerkracht. De leerkracht antwoord gewoon terug als ze in de klas zit, echt grappig.

Voor de rest… eerder deze week tijdens het terugkomen van Vrede…

Wij staken nen auto voorbij en daar zaten vanvoor 2 grieten in en vanachter een meisje (ong. 8 jaar) en ne kerel da serieus naar ons aan het kijken was. Stephanie zwaaide ernaar. Daarna kwamen we aan een tollgate en Stephanie zei: “Daar! Gaat daar achter staan!” Ah ja, want daar zat dieje kerel in. Wij op Nanette haren toeter gedrukt. Daarna hadden we op een papier ‘Hello’ geschreven en tegen het raam gehangen op de autostrade. Die meiskes in diejen auto keihard lachen en hun duimen maar omhoog steken. Dan kwamen zij ons voorbijgestoken en hadden die meisjes dieje kerel zijne naam en telefoonnummer opgeschreven en tegen het raam gehouden. Bleek dat hij ook les geeft en dat hij ook niet van Zuid-Afrika is. Het was een Engelsman.

De volgende dag zijn Nanette, Stephanie en Arlene om 4 uur opgestaan om de 10km in Centurion te gaan lopen. Ik heb niet meegedaan omdat ik alweer enkele dagen sukkel met de sinussen en veel te moe zou zijn om te leren dan, want ik moest nog veel doen. Bleek dat Stephanie één of andere kerel op de weg had aangesproken (ook terwijl ze aan het rijden waren). Hij is een rugbyspeler bij een grote ploeg hier. Stephanie had hem de nummer van Nanette gegeven. Diezelfde namiddag is hij nog bij ons geweest en ’s avond is hij met een vriend komen braaien bij ons.

Zo, ik denk dat ik er maar eens mee ophou voor vandaag!

Vele groetjes!

Katarina

04-05-2006 om 14:48 geschreven door Katarina  

HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY DEAR ALEX, HAPPY BIRTHDAY TO YOU!

GELUKKIGE VERJAARDAG ZUSSIE!

Hey allemaal!

Ondertussen is het wel al even geleden, veel te lang eigenlijk.

Maar dat wil wel zeggen dat ik weer heel wat ter vertellen heb, zoals…

Steven is op bezoek geweest en samen zijn we half Zuid-Afrika rondgetoerd.

Vol zenuwen zijn we met enkele mensen op 1 april ’s avonds Steven en Bert (Stephanie’s vriend) gaan afhalen. Van daaruit zijn we recht naar een hotel gebracht in Pretoria. De volgende dag zijn Steven en ik dan samen de huurauto gaan ophalen en een beetje Pretoria gaan verkennen. Tegen de laten namiddag zijn we dan doorgereden naar Dullstroom, een plaatsje waar je aan fly-fishing kan doen. We hebben daar dan eigenlijk gewoon lekker gegeten en zijn dan doorgereden richting Sabie. Sabie staat gekend voor zijn watervallen. We hebben er dan ook heel wat gezien. Spijtig genoeg was onze kamer, met uitzicht, ineens verpatst aan iemand anders. Dus moesten we maar naar een andere kamer zonder uitzicht. Gelukkig dat we er maar 1 nacht moesten blijven.

De volgende dag zijn we dan richting Krugerpark gereden. Hier hebben we de hele dag over gedaan omdat we onderweg heel wat te bezichtigen hadden. En mooi dat dat allemaal was. Al wie wil weten wat we allemaal gezien hebben, moet maar eens naar de foto’s komen kijken als ik terug ben. In het Krugerpark (de wildtuin in Afrikaans) aangekomen, zijn we direct een jeep ingesprongen (bij manier van spreken) om een sunsetdrive te doen. De eerste dieren die we daar zagen waren zebra’s en vele impala’s. Wij dachten: “allez, waarom stopt dieje daar nu ni voor?” Maar de dag later wisten we het al meteen. Je komt die dus overal tegen. We hebben die avond niet zoveel gezien, alleen enkele giraffen, veel vogels (gieren, …), … . En we zijn ingesloten geweest door een kudde buffalos. En je moet maar niet denken dat die dieren zomaar uit de weg gaan. Maar alleszins, we hadden de eerste van de BIG FIVE gezien.

De volgende dag hadden Steven en ik besloten om zelf maar een beetje rond te rijden. We hadden een weg uitgestippeld om naar ons volgende kamp te rijden. We waren juist vertrokken of we stonden ook al ingesloten tussen de kudde buffalo’s, maar soit, na wat geduld konden we toch doorrijden. Onderweg deed men ons stoppen omdat er een olifant in de verte stond. Wij dachten: “Wow!”, de tweede van de BIG FIVE, niet wetende dat we nog vele olifanten zouden tegen komen, zelfs vlak naast ons. Dus ja, dat was wel een belevenis. Ik weet niet meer wat we die dag allemaal gezien hadden, maar alleszins veel impalakes, zebra’s, giraffen, blauwwildebeesten, bobbejanen (baboons = apen) … De volgende dag hadden Steven en ik een zeer grote trip uitgestippeld, dus moesten we vroeg uit ons bed (zes uur of zo zodat we tegen half zeven konden doorrijden). Ok, dag drie, we gaan voor de volgende BIG FIVE kijken vandaag. We waren rustig vertrokken en Steven zegt: “Ik zie iets, een olifant”. Wij in de verte aan het kijken en was dat toch een leeuw zeker. Yes, derde van de BIG FIVE. Gelukkig stond hij recht, want iets nadat we hem ontdekt hadden, was hij gaan liggen en kon je hem maar moeilijk zien. Het gras was hoog en hij lag ver. Als we enkele minuten later hadden geweest, hadden we hem niet meer kunnen spotten omdat hij neerlag. Wij waren dus eigenlijk wel fier dat we hem hadden gespot en dat we de andere auto’s deden stoppen, want een leeuw zie je niet zo vaak. Nu wouden we zeker nog een luipaard zien (ook een BIG FIVE), maar spijtig genoeg was deze dag niet zo vruchtbaar. We hebben nog wat aapjes gezien, wassende olifanten, nijlpaarden,… en de usual stuff.

Tegen dat we ’s avonds naar huis reden, zat de leeuw er nog steeds en blijkbaar had hij ook gezelschap gekregen.

De laatste volledige dag in de wildtuin wouden we nog twee van de BIG FIVE spotten, de neushoorn en het luipaard. Op weg naar ons laatste kamp, helemaal beneden in de wildtuin, hebben we superveel giraffen gezien, een slang, kameleons en alweer de usual stuff. Tegen de late namiddag (je mag maar tot 18.00u rondrijden) zagen we iets grijs in de verte. Steven zei: “Dat is volgens mij een neushoorn.” Ik antwoordde: “Nee joh, zo groot da kan ni, dat is nen olifant”. Ik vond echter geen grote oren die aan het wapperen waren, dus moest ik inderdaad bekennen dat het een neushoorn was. Ik wist dus niet dat dat zo groot was. Verder op de weg naar het kamp zijn we nog 2 neushoorns vlak bij de weg tegengekomen. Dus we hadden de 4^de van de BIG FIVE ook goed gespot. Ons hutje in het kamp was wel leuk, het lag aan de rand van het kamp en ineens stonden er 4 olifanten (2 grote en 2 kleintjes) in ‘onzen tuin’ te grazen. Ik heb die avond ook typisch Zuid-Afrikaans gekookt voor Steven. Pap met tamatiesaus en kip.

De laatste dag in het Krugerpark hadden Steven en ik besloten om de morningdrive mee te doen, in de hoop dat we een luipaard of andere interessante dieren zouden zien. Je zit dan hoger en die vertrekken al in het donker, voor de gate open gaat (wanneer iedereen mag vertrekken). Bovendien komen de dieren zoals de leeuw en het luipaard dan terug van hun jacht. Dus wij vroeg uit ons bed (vier uur) om met zes in een jeep rond te rijden. Spijtig genoeg waren die mensen voor ons vrij irritant, want die wouden stoppen voor elke klein beestje en elke vogel. En bovendien leken zij alles beter te weten.

Jammer genoeg hebben we niet echt iets extra gezien op de morningdrive, buiten enkele neushoorns.

Ik was het zo beu om 4 dagen tegen 40 km per uur heler dagen rond te rijden, dat Steven en ik besloten hadden om maar een klein toereke te doen vooraleer we het Krugerpark uitreden richting Pongola. We waren juist het kamp uitgereden, toen er 2 auto’s voor ons stopten en er links een mannetjesleeuw tevoorschijn kwam uit het hoge gras. Wij vol verbazing, want dat hadden we helemaal niet verwacht. De leeuw stak over en kwam richting onze auto gelopen. Ik zeg tegen Steven: “Doet uw venster maar dicht”. “Ja, ik denk ook dat ik dat ga doen”, zei hij. Zo dicht was dieje leeuw dus. De leeuw liep op één meter afstand voorbij onze auto. Achter ons was er nog een auto en ondertussen draaiden de auto’s voor ons zich om achter de leeuw te rijden. Zo spectaculair was dit. Daarna verdween hij in het gras. 1 minuut vroeger of 3 minuten later en we hadden hem dus niet gezien.

Onze dag was dus goed afgesloten. Een luipaard hebben we jammer genoeg niet meer gezien.

In Pongola gingen we normaal gezien in een Bed and Breakfast verblijven, maar daar hadden we een upgrade gekregen en mochten we ineens overnachten in een lodge. We hadden daar dus een heel schone hut, met een buitendouche enzo. Echt magnifiek. ’s Avonds hebben we daar een braai gehad buiten. Echt gezellig en LEKKER!

De volgende dag zijn we doorgereden naar Sint-Lucia, waar we nog enkele dieren hebben gezien in het Wetlandpark en waar we op het strand van Cape Vidal ff ontspannen hebben. Het is daar helemaal niet toeristisch en het water is er warm. Een echte ontspanplek dus. ’s Avonds hebben Steven en ik krokodil gegeten.

De volgende dag zijn Steven en ik naar Umhlanga gereden om daar 2 nachten te blijven. We hebben daar wat gewandeld en zijn ook naar Durban gereden om Ushaka te bezoeken. Ushaka is een plaats waar je naar het strand kan gaan en waar je een aquarium in een nagebouwd wrak kan bezoeken. Er zijn ook dolfijnen- en zeeuleeuwenshows, shops,... Je kan er dus vanalles doen.

Na Umhlanga zijn we naar Underberg gereden (de Drakensberg). Daar hebben we overnacht in een hut voor een stuk of 10 personen (we konden dus een bed kiezen).

Steven en ik zijn die avond naar de Drakensberg Gardens gereden, waar we samen wat rondgereden hebben om het prachtige landschap te bekijken terwijl het pijpenstelen regende. We hebben daar dan wat gesquasht, gepoold en gegeten.

De volgende dag zijn we dan naar de bovenkant van de Drakensberg gereden, daar hebben we dan in de hete zon gehiket. Spijtig genoeg heb ik gemerkt dat ik niets meer van conditie heb.

Tegen de avond zijn we naar Golden Gate gereden. Een berggebied waarover een gouden gloed komt als de zon opkomt en neergaat.

Dus Steven en ik hadden ons buiten geïnstalleerd (want we hadden een zielig kamerke zonder balkon gekregen) met de camera om elke 2 minuten op het knopke te klikken zodat we de zonsondergang konden trekken.

Spijtig genoeg verdween de zon na een tijdje achter de wolken. Het was dus een beetje een tegenvaller.

De volgende dag zijn we dan iets verder in Clarens gaan hiken voor 2uur en een half in de bergen. Eén probleem, de weg was niet zo goed aangeduid en Steven en ik hebben dan een beetje moeten hiken op onszelf. Op één of andere manier zijn we beneden geraakt door elkaar te helpen.

Na dit hiken zijn we doorgereden naar Vrede, een boeredorp, helemaal afgelegen in de Freestate. De volgende dag zouden we nl. met Nanette haar ouders en Bert en Stephanie naar de leeuwenboerderij gaan. En dat was plezant. We hebben heel wat leeuwtjes kunnen bekijken en knuffelen. Voor mij was de ervaring beter meegevallen dan vorige keer.

Na Vrede zijn Steven en ik naar Pretoria gereden om te overnachten. En daarna was het maandag en zijn we ons gerief gaan uitzoeken bij Nanette om mee te nemen naar België, want Steven vertrok ’s avonds. We zijn dan nog naar het kot, het Voortrekkermonument en de Union Buildings geweest. En daarna heb ik Steven spijtig genoeg met veel verdriet moeten achterlaten op de luchthaven. We konden niet te laat terug rijden, want anders hebde de kans dat er ineens een koe of paard over de autostrade loopt en da ge die niet ziet.

Ondertussen zijn we ook gaan observeren in een zwarte townshipschool. In de gewone klassen hebben ze daar geen electriciteit. De leerkracht kan dus alleen het bord gebruiken. En dat is nodig ook, want er is zelfs geen geld voor handboeken voor de leerlingen. Huistaken geven gaat dus bijna niet, tenzij door de krant ofzo te gebruiken. Er is ook enorm weinig materiaal in de klassen. Het enige wat ik gezien heb in de gewone klassen is twee vuilbakjes vooraan, enkele lessenaars en stoelen kris kras in de klas, een bord en een prikbord achteraan dat niet gebruikt wordt. De leerkracht heeft geen lessenaar, want het aantal leerlingen in een klas is zo groot (50 à 60) dat de leerlingen soms tot aan het bord in de klas zitten. Het is ook niet ongewoon dat de leerlingen met 2 op 1 stoel zitten.

Het klaslokaal wordt op orde gehouden door de leerlingen zelf. Via een beurtrol moeten ze in groepjes regelmatig het lokaal schrobben enzo…

Dezelfde avond van de eerste observatiedag, hebben we weer ambras gehad met die één. Alleen deze keer is het echt uit de hand gelopen.

Ik was een brief aan het schrijven naar mijn zus, ons lieve Alex, toen Stephanie me riep, want die één was strontzat. Ze liep me ne kerel richting sanitair in haren bh. Daarna is ze nen trui gaan halen in haar kamer en naar buiten gegaan. Vlak daarna is ze terug binnengekomen om met ons ambras te zoeken. Soit, om een lang verhaal kort te maken (het lange verhaal volgt dan later wel mondeling): nadat ze ons utgemaakt had en ze mij vastgehad had, besloot ik maar om in mijn kamer te blijven en iemand te bellen om ons te helpen. Die hebben dan security gestuurd, maar omdat er ne kerel was gekomen, moest dieje er een vrouw bij halen. Wat heeft die van ons kot nu gedaan, gevochten met die van de security. Het haar van die vrouw lag in de keuken en in de gang op de grond. Ok, na een hele toestand, is Anlia en haar man ons komen ophalen, want ik wou daar echt niet meer blijven.

Anlia haar man heeft die één dan vastgenomen bij haar armen, want die wou ons niet doorlaten en nu ging ze dieje aanklagen voor aanranding. Echt belachelijk. De volgende dag hebben ze direct geregeld dat we daar niet meer moesten blijven en zijn we naar iemand van de gerechtelijke dienst moeten gaan. Daar hebben we eerst een mondeling gesprek gehad (waarbij de residence manager die onze eerste klachten niet serieus had genomen, zwaar onder vuur is genomen) en daarna moesten we een schriftelijke verklaring afleggen bij een investigator. De investigator is met diejen andere iedereen van ons kot gaan ondervragen. Dus ja, nu is er een zaak tegen die één en mag ze niet meer op kot blijven. Maar ondertussen zijn wij dus verhuisd en blijven wij voor de rest van de tijd bij Nanette.

Zo, dat was het voor dit verslag denk ik. Alleen nog…

WIST JE DAT:

-          Steven gestopt is door een anonieme politiewagen omdat hij een stopstreep genegeerd had?

-          Hij toen wel nog maar 1 dag hier reed.

-          We een tweede keer gestopt geweest zijn voor een politiecontrole.

-          Ze zeiden dat alles ok was nadat ze alles in onze koffer hadden zien liggen.

-          Beer nog steeds vermist is.

-          Maar dat ik nu schaap en rendiertje heb.

-          Steven en ik serieus verbrand waren.

-          We veel salamanders gezien hebben.

-          Ik french manicure kan bij mezelf.

-          Mijn nagels nu bijna continu gelakt zijn, ook mijn teennagels.

-          Ik het sch*t krijg van internet hier.

-          Ik jullie soms echt wel echt mis.

-          Zuid-Afrikaanse chocolade echt slecht is.

-          Ik dan ook superblij ben dat Steven een grote voorraad Belgische chocolade heeft meegebracht.

-          Die voorraad er door vliegt.

-          Ik supermoe ben, want dat we nu altijd voor 6u moeten wakker worden.

-          Iedereen nu weet dat Paula en Altus samen zijn.

-          Cheryl en neef Gert nog steeds bij oubaas wonen en Hilda daarom erop uitgetrokken is.

-          Jannie waarschijnlijk niet gestorven is door de schuld van Gecko2.

-          Emma nu eindelijk de waarheid weet over haar pa.

-          Sonja of Connie (weet niet goed meer wie) stikjaloers is op Karien omdat Karien weer samen is met George.

-          Steven nu weer kan volgen over wat er allemaal in de 7^de laan gebeurt.

Ik weet niet of ik de komende weken nog gemakkelijk op internet geraak, want we hebben stage en ik kan dus niet meer tijdens de lessen op de computer. Ik zal mijn best doen, maar ik kan niks beloven.

Voor de rest als er iemand zin heeft om te bellen, doe gerust!

Groetjes, dikke knuffels en kussen,

Katarina, schaap en rendiertje

25-04-2006 om 08:17 geschreven door Katarina  

Meer info volgt later nog, ook het nieuwe adres.

Groetjes,
Steven

24-04-2006 om 19:22 geschreven door Katarina  

Spijtig genoeg ligt internet momenteel zo plat als een vijg, maar 1 van de komende dagen zal ze het hopelijk wel kunnen uploaden.
Deze week zal ik zelf nog wat fotootjes online zetten van de reis, want als Katarina dat vanuit den Afrique moet doen, zal da ni zo goe macheren.

Voila, da was't weeral es, dus zeer regelmatig komen kijken nu, want er gaat veel meer nieuws hier te vinden zijn binnenkort!!

de groetjes,
Steven

24-04-2006 om 13:51 geschreven door Katarina  

het is ondertussen weer lang geleden dat er hier nog een berichtje op Katarina haar blog verschenen is. Daarmee dat ik zelf hier eventjes iets laat weten. Alles gaat goed met haar, maar met de internetverbinding gaat het helemaal niet zo vlotjes. Deze week ligt internet volledig plat, en als het dan werkt is't nog maar "half z'n gat". ;-)

Ondertussen ben ik zelf ginder eens gaan kijken hoe alles eraan toeging. Samen hebben we een auto gehuurd en hebben we het oostelijke deel van Zuid-Afrika doorgecruist(d?): ongeveer 3800 km hebben we gebold. Heel fijn, heel mooi, maar veel te rap voorbij natuurlijk

Natuurlijk hebben we vele fotootjes genomen, en die ga ik proberen één van de komende dagen online te zetten hier op de blog. (en ook in een groter formaat dan de andere fotootjes hier;-) )

Ah ja, nog iets leuks: Katarina heeft haar eigen gsm-nummer nu: 0027769291727. Je kan haar dus altijd eens een berichtje sturen, of eens bellen...; zal ze leuk vinden. Als je belt, kan je dat via internet redelijk goedkoop doen met skype, of spotgoedkoop (€0.01/minuut) met voipbuster. (www.voipbuster.com)

Voila, da was't voor de moment. Hopelijk ergens deze week meer nieuws en fotootjes!

groetjes,
Steven

24-04-2006 om 13:34 geschreven door Katarina