Voorbereiding en reisverslag van Karel Demeulemeester
14-07-2008
14.07.08 Naar Estella
Ik vertrok om 7u30 uit de refugio, samen met Michaël (de Amerikaan) en Krista (de Oostenrijkse). We ontbeten in een leuke bar in de hoofdstraat van Puenta la Reina. Voor mij een chocoladekoek en een café con lece. Al gauw wandelde ieder op zijn of haar tempo. Ik trok verder en kwam langs oude bruggen (een Romeinse, een middeleeuwse...) Het dorp Ciraugui is adembenemend mooi, reeds van ver te zien. Ook daar stopte ik even om te eten. En jawel... de ganse groep verenigde zich weer. De Amerikaanse Christine (met een nieuwe scharrel, de Australische stierenloper... hij was er...Brad): "I want you to meet my latest pick-up... Brad". Michaël, Christa, Felix, Josef (Christina: "My two German puppys"). Enerzijds vond ik dit wel leuk maar anderzijds wou ik wel alleen zijn. Ik vertrok vroeger en op mijn eigen tempo. Ik kwam heelhuids en zonder blaren aan in de parochiale refugio van Estella. Er was een wasmachine en een droogkast. Ik kon eindelijk eens al mijn kleren wassen... ze stonken. Er is ook gratis internet. Ik kon de blog een beetje bijwerken. La Estella is een mooi stadje. 's Avonds aten we nog een menu. We hadden met de hele bende moeite om de refugio terug te vinden. Geen al te veel last gehad van snurkers.
De Santefermines is een feest dat ter ere van de heilige Firmin in Pamplona wordt gevierd. Hermingway beschreef het in zijn boek Fiësta. Vele jaren komt een groot aantal bezoekers naar Pamplona van 6 tot 14 juli. Na het carnaval in Rio en de Oktoberfeste in München is dit het derde grootste feest op de wereld. Typisch is dat iedere morgen stieren door de straten naar de arena worden gedreven door mensen die hun moed willen bewijzen. Deze stieren worden dan 's avonds in een gevecht bekampt.
Ik vertrok om 6u30 uit de refugio. Al gauw kwam ik weer Krista tegen die ook rond het zelfde uur was vertrokken. Ook de Duitser Albert trok richting Pamplona. Na een uurtje kwamen we in de stad. Het aanzicht was verschrikkelijk. Overal zatte mensen, kapotte flessen, gebroken plastieken bekers, lawaai... we werden regelmatig lastiggevallen en bleven dus heel dicht bij elkaar. We konden dicht bij het parcours wachten. Door de mensenmassa konden we echter niets zien. We hoorden een knal die het begin aankondigde. Na een tijdje hoorden we een gesis. De mensen schreeuwden maar na 5 minuten bleek alles voorbij. We vervolgden onze weg door de stad maar waren blij dat we weg waren. Een pelgrim heeft er eigenlijk niets te zoeken.
Even buiten Pamplona kwamen we een heel groot windmolenpark tegen dat op een heuvelkam was gebouwd (Alto del Pardon). Deze heuvelkam moesten we over. Het zicht was adembenemend. De tocht verder was mooi maar vermoeiend. Het went nooit. Vooral de afdalingen op een stenig pad zijn steeds heel pijnlijk.
's Avonds kwamen we toe in de refugio van de Padres Reparadores in Puente la Reina. We sliepen in een zaaltje van 10 personen. En ja... we kwamen weer Michael tegen die ook de tocht achter ons had gemaakt. Ik geraak niet weg van de groep. Ik maakte verder kennis met de sympathieke Anne-Marie uit Zwolle... eindelijk kon ik nog eens Nederlands praten. Zij maakte de camino per fiets. Samen met Michaël aten we een pelgrimsmenu in het mooie stadje. Het valt op hoeveel vrouwen eigenlijk de camino maken.
Ik stond laat op en we besloten om samen te stappen... Krista, Christina en Michael. Michael bleef al gauw achter om een koffie te drinken. Even verder (in het dorp Larrasoana) bleek alles gesloten. Je ziet hier 's middags in de dorpen mannen rondlopen in witte kleren en een rode halsdoek. Stierenlopers dus. Het werd geen al te zware etappe (mooie bloemen onderweg - wel stenige paden). Het regende af en toe en je moest goed opletten waar je je voeten zette. Onderweg zagen we Estelle (een Amerikaanse die enorm veel last van haar knieën had) en ook een Italiaanse die heel traag liep.Velen hadden last van de benen, voeten... Ik heb eigenlijk nog geen pijn. Ik kwam de Ierse Eileen tegen. We hadden een leuke babbel over het Gailic en het Ierse neen tegen Europa. Om 13 uur arriveerde ik aan de middeleeuwse brug van Trinidad de Arro. Vlakbij is een refugio uit de 12e eeuw. Je kan je goed voorstellen hoe het in de middeleeuwen voor een pelgrim was. Stemmige kapel, binnentuin, wasplaats, leuke keuken...
We aten verderop nog een pelgrimsmenu. Bij terugkomst zagen we een jonge Française die helemaal verkleumd was. Ze was vergeten een regenjas te kopen en had de etappe zonder bescherming gestapt. Tja... Soms plannen mensen heel slecht... de camino is geen plezierreisje. Morgen ga ik weg van de groep. Ik wil even alleen wandelen.
Ik vertrok uit Roncevalles om 6u45, samen met de 65-jarige Amerikaan Michaël. Een goede man die de tweede keer de camino loopt. Algauw kwamen we Christina tegen en Krista (een Oostenrijkse). Het was puffen en zweten want het was heel warm. We stopten in een bar voor een koffie en zagen op de televisie het stierenlopen in Pamplona. Ambiance bij de aanwezige Spanjaarden en ook bij ons. Na vele malen gestopt te hebben, kwamen we uiteindelijk in de gemeentelijke refugio van Zubiri aan (doodmoe met pijnlijke knieën maar geen blaren- mooie landschappen veelal door bossen). Zes euro voor een overnachting. Het wordt weer SSF... maar allez. Een pelgrim moet tegen een stootje kunnen. Het pegrimsmenu werd geserveerd: Russisch ei, varkensvlees met frieten, yoghurt. In het zelfde restaurant werkte ik deze blog af.
Later op de nacht vulde ik de blog verder aan vanuit een bijgebouwtje aan de refugio. Ik kon toch geen oog dicht doen.
P.S. De foto`s zal ik wellicht niet meer kunnen upladen, op deze computers is geen USB-poort beschikbaar
Ik vertrok na het ontbijt om 7 uur uit SJPDP... de koninginnen-etappe. Het was direct een steile klim (zo'n 7 km.). Ik zweette als een das. Ik leerde de Amerikaanse Christina Engelen kennen. Zij is lerares Engelse literatuur. Het was haar eerste dag. Ze had 15 kg. bagage en was het niet gewoon te stappen. Af en toe kwamen we elkaar tegen. Twee oudere dames (Joseline en Mimi) liepen meer haar tempo.Christine heeft een blogspot. www.merlintoes.blogspot.com .
Bij de tweede waterbron (Roelandsbron) was het feest. Eindelijk fris koel water want het was bloedheet. Ik zag adembenemende landschappen. De passen die ik mocht bewandelen hebben een grote geschiedenis. Het laatste stuk was het zwaarst. De afdaling naar Roncevalles door het bos. Heel steil en pijnlijk. Ik overleefde. Het klooster van Roncevalles is indrukwekkend. Middeleeuws en prachtig... De refugio ernaast liet 110 pelgrims toe te slapen. Het werd een SSF (Stinking - Snoring - Farting)-refugio. Ik at een pelgrimsmenu en ontving in de kerk nogmaals de pelgrimszegen. "Ga en bid voor ons in Santiago de Compostella". Het heeft wel iets.
Vergeef me als in de blog foutjes staan... Dit is een qwerty-klavier met Spaanse tekens. Ik ben het niet gewoon.
Ik was vroeg opgestaan en na een ontbijt vertrok ik van Ostabat naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Ik reserveerde op aanraden van Simon en Dini (twee Nederlanders) bij "l'Esprit du Chemin" in SJPDP. Na het telefoneren vergat ik mijn zonnebril en mijn pet. Het doet pijn wanneer je een kilometer moet terugkeren. Ik kwam Jens tegen... een twintiger uit Zweden. We hadden een heel gezellige babbel. Na een tijdje waren Simon en Dini er terug. Hij is een zeventiger maar wandelt als een haas. Zij is 61 met een heel sterke wil... Niet getrouwd (en ook geen relatie) met Simon. Ze wil volgend jaar de volledige camino lopen. Dit jaar vertrokken ze in Cahors en zouden ze stoppen in SJPDP. Ik liep met hen een tijdje mee. In de refugio in SJPDP was het prachtig. Uitgebaat door Nederlanders... stijlvol ingericht... een aanrader! Ik verkende het stadje, haalde geld af en liet mijn haar knippen (iedere gram telt). Ik trakteerde de Nederlanders omdat ze me eerder die dag ook trakteerden. We schrokken van de rekening (15 euro voor twee pinten en een fruitsap). Simon gaf later nog zijn kop (tas) om iets uit te drinken. Ik sliep op de kamer met de Nederlanders. 's Avonds hadden we een heerlijke pelgrimsmaaltijd. Simon snurkte wel wat tijdens de nacht.
Ik heb redelijk goed kunnen slapen. Na het heerlijk ontbijt vertrok ik om 8u00. Het prikte wel toen ik het prachtige Franciskanerklooster passeerde. Damn... Ik volgde zonder problemen het parcours. Prachtige landschappen van Saint-Palais naar Ostabat. Ik passeerde het kruispunt van de drie voornaamste Santiagoroutes( Vezelay- Tours - Puy). Indrukwekkende landschappen. Ik kon onderweg ook de blog bijwerken (12 euro) Ik vond een gîte voor 33 euro.... prachtig gelegen aan de voet van de Pyreneeën. Om 19u.30 werd een pergrimsmenu geserveerd. We waren met een twintigtal (Fransen, Duitsers, een Zweed, Nederlanders, Zwitsers, Oostenrijkers, Amerikanen). Het is heerlijk als je als Vlaming daartussen zit. Ik voel me bevoorrecht om vier talen te spreken. Je kan iedereen volgen... Wij onderschatten dit maar in de wereld appreciëert men onze talenkennis. In de avond was het ambiance verzekerd. De huisbaas leerde ons heel wat Baskische liedjes... er werd gezongen ... iedereen voelde zich verbonden.
's Morgens stond ik om 6 uur op. Otto deed nog wat yoga-oefeningen. De anderen ontbeten met mij. Mijn gewassen onderlijfje was nog niet droog. Ik heb het daar gelaten. Misschien kan het dienst doen voor een volgende pelgrim. Om 6u50 vertrokken Niki, Jean-Jacques en Henri. Ik nam afscheid van iedereen en vertrok zelf om 7u00.
Ik zal het nog gewoon moeten worden. De kleine pijltjes met de St.-Jacobsroute. In het begin liep ik verkeerd. Zo'n uur om terug te keren, dat doet pijn. In het begin (tot in Laneplaa) liep ik de gewone weg. Het Jacobspad was op sommige plaatsen herschapen in een riviertje. Verder kon ik redelijk de beschrijving volgen (dank je Corry). Ik kwam uiteindelijk in Sauveterre de Bearn aan. Onderweg was er in Andrein een kermis, compleet met fanfare en brocantemarkt. Ik dronk twee pintjes (4 euro) want mijn water was op. Nog een 5-tal km naar Sauveterre de Bearn alwaar ik me neerplofte op een terrasje. Oef... een koele Grimbergen. Mooi stadje!
Ik belde nog naar Karien. Ik trok naar de plaatselijke camping en zette mijn tentje op. Het tentje is echt wel heel klein. Je omkleden doe je al liggend. Je ligt tenminste in het droge want de hele dag heeft het gemiezerd. Ik trok mijn sandalen aan en ging op bezoek naar Sauveterre de Bearn. Pech... geen enkel restaurant open. In een bar kon ik nog een stuk brood met paté kopen (3 euro). Een plaatselijk wijntje en een fruitsapje kon er ook nog bij. En dan mijn bedje in!
Gisteren nog uitgebreid afscheid kunnen nemen van o.a. Corry, Conny en Laura (en ook nog wat goede raad en een Belgisch vlaggetje meegekregen). Dank je wel! Ook Jean-Yves en Sofie kwamen mij uitwuiven met een PAX ET BONUM (Vrede en alle goeds). Dank. Ook met familie en vrienden werd nog een gezellige avond gehouden onder het genot van een lekker wijntje (o.a. een Rioja van 1991 en een premier Cru Champagne). Het was 12 uur als we ons bed vonden. Om 3u15 ging de wekkerradio NIET. Gelukkig was ik zelf wakker geworden om 3 uur zodat ik het niet werken in de gaten had... Al de invloed van Sint Jacob??? Wie zal het zeggen?
Boterhammetjes klaargemaakt en rond 4u15 vertrokken we ( Carine en Dries mee) richting Lille. Het station ging pas open om 5u30. De trein (TGV DAX-IRUN) had een beetje vertraging. Afscheid van Dries en Carine.
Meegebracht kussentje was goud waard. Ik kon echt enkele tukjes slapen. Op de toiletten... geen toiletpapier... gelukkig hadden we voorraad mee.
TGV neemt niet de mooiste trajecten. Geen indrukwekkende landschappen maar veel koterijen, struiken en minder fraais. Af en toe een uitschieter (Libourne, de Landes en dan het traject tussen Dax en dichtbij Orthez) Om 7u45 Parijs 10u10 Futuroscope (Poitiers) 11u40 Libourne 13u10 DAX. Quiche Lorraine (heel typisch) gegeten in een taverne aan het station. 10 euro cola light inclusief.
Rond 15u aangekomen in Orthez. Ik ben direct naar de toeristische dienst geweest en een plaatsje gereserveerd in de plaatselijke refugio ( Hotel de la Lune). Ik maakte al kennis met Otto (+- 54 jaar) uit Duitsland. Hij was blij van eens in het Duits te praten. Hij kwam helemaal van zijn geboortedorp (ergens tussen de Moezel en de Rijn, ik ben de naam vergeten) naar Orthez en zal er enkele dagen verblijven om te recupereren. Hij doet de camino op sandalen (TEVA'tjes). Hij heeft wel geen rugzak mee. Hij vervoert zijn bagage op een karretje.
Zelf ben ik aan het rondkuieren geweest in Orthez. Het is een mooi en gezellig stadje. Mooi middeleeuws kerkje (St.-Petrus). Heel leuke oude brug. Ik zal nog wat inkopen doen voor morgen. Ik probeerde eveneens de foto's op te laden... niet toegelaten met dit systeem. Ik kan alleen op internet en that's it.
In Orthez, zeer leuke refugio. Proper, alles erop en eraan, leuke ontvangst. Zoals ik al zei, ik ontmoette Otto waar ik een heel mooi gesprek mee had. Is 54 jaar, gestopt met werken. Hij leeft de helft van het jaar in Arabische landen (vooral Egypte). Hij is heel gelovig. We hadden een gesprek over de Islam in Europa en geloof in 2008. Het is een leuke gast. Gaat de camino doen via Irun (de camino norte). Hij slaapt dikwijls in wouden, open lucht enz... Veel ervaring en optimist. Ook één Belg leren kennen van 62 jaar oud uit Huy. Hij vertrok van thuis en wil St.-Jean-Pied-de-Port bereiken. Hij deed in 2004 de camino vertrekkend vanuit SJPDP. Ook was er een koppel uit Montpellier dat ieder jaar een stukje van de camino doet. Het is hun laatste stuk. Zij vertrekken vroeg uit de refugio naar Sauveterre de Bearn. Ik plan hetzelfde. Ik kocht een plaatselijk wijntje, een doos canneloni, wat yoghurt en brood, kaas en koekjes. 's Avonds nog een wasje gedaan, een douche genomen, wat gegeten. Ik ging slapen om 9u00. 's Nachts viel de regen met bakken uit de hemel. Het verschrikkelijke onweer hield ons uren wakker
De meeste zaken zijn geregeld Thuis, op school Mijn buikpijn gaat voorlopig nog niet over. Ik zal op mijn voeding moeten letten: veel vezels, yoghurt, gezonde drankjes Gisteren een laatste check-up en een koffietje bij dokter Luc. Stoppen met roken??? Wellicht! Een wandelende roker is geen gezicht. Ook nog wat medicamenten bij Pascal gekocht. Veel succes!!! Bert en Dries zijn druk bezig met het KSA-kamp. Veel voorbereiding en vooral ook samen zijn met de andere leiders. Vanavond komt wat familie afscheid nemen. We zullen vroeg moeten gaan slapen want morgen om 5u55 vertrekt de trein uit Rijsel.
Vorige week afscheid genomen van de collega's... in het bijzonder van Stefaan die op pensioen gaat (enfin... TBS). We zullen hem missen. Ook de ouderraad gaf een feestje, zaterdag ll.. Een "wedstrijd tussen types barbecue"... gas of houtskool". Ik werd er gedurende het hele schooljaar mee geplaagd. De gasbarbecue heeft de test glansrijk doorstaan. Heel leuke bedoening!!! Prachtig georganiseerd en leuke sfeer.
De voorbije maanden werd de tocht goed voorbereid. Enerzijds met stappen, anderzijds met het samenstellen van de rugzak.
Vandaag 1/07/08 staat de rugzak klaar. Op internet vond ik voldoende informatie voor de samenstelling en ook in Corry's boek was één en ander te vinden. Ook het Vlaamse Genootschap zorgt voor veel informatie (Marc en Roos Patrouille-Bossuyt, Pieter de Conincklaan 70 8200 Brugge)
Voor alle zekerheid heb ik ook een lichtgewicht tentje gekocht (1650 gram)... Je weet maar nooit want overal lees je dat het in juli en augustus heel druk kan zijn op de camino. Het idee om in een slecht verluchte zaal met ronkende en zwetende pelgrims te moeten slapen, schrikt mij een beetje af. Nog meer ben ik bang dat ik in de refugio's of de hostals onderweg geen plaats zal vinden. Toen ik de tent kocht, was ik opgelucht.
Ik trainde voornamelijk in de Vlaamse Ardennen. Het vertrekpunt was meestal het mooie Kwaremont alwaar het dikwijls richting Kluisberg ging. Ook Wallonië werd bewandeld. Het valt op... aan de Franse kant van de taalgrens zijn de mensen tegenover een wandelaar vriendelijker en spontaner. Een "bonjour" kan er bij bijna iedereen af. In Vlaanderen is men wat achterdochtiger en wacht men af tot je zelf iets zegt.
Gedurende enkele tochten werd ik vergezeld door Damy, een jongen waarvoor we enkele maanden pleeggezin waren... Een goede jongen, verstandig en sportief. Vast en zeker vindt hij een goede pleegthuis bij Peggy en Frank in Zwevegem. Binnen een uur vertrekt hij ook. Wat zal het hier stil zijn.
Ik hoop van ook in Frankrijk en Spanje het album te kunnen aanvullen (ik zal op elke computer eerst Picasa moeten installeren). Hopelijk lukt het.
02-03-2008
Boerenlandschapsroute 10 februari 2008
Boerenlandschapsroute
Vertrek aan het Lijsternest voor een prachtige wandeling van 23 km. Het pad loopt langs Ingooigem, Tiegem, Anzegem, Kaster, Waarmaarde en terug Ingooigem. Prachtige route, volledig bewegwijzerd. Het was prachtig weer. Ik vertrok omstreeks 13u15 en was terug omstreeks 17u45. Gemiddelde snelheid dus 5.1 km/u. Niet slecht.
Na wat gewandel in de Ardennen en in de omgeving (waar ik tamelijk goed op reageer), een eerste testje in eigen gemeente. Ik wandel van Vichte naar Tiegem en Kaster en keer terug naar huis. Ik wandel er een uur of 4 over (wellicht +- 16 km) Het is schitterend weer.
Geen probleem met de voeten... alleen wat stijve beenspieren na afloop. Na wat getob en goede raad inwinnend, beslis ik om vanuit ORTHEZ (Zuid Frankrijk) te vertrekken. Het is dan nog zo'n 850 km van Santiago de Compostela.--> van hier tot in München.
Mijn besluit staat vast... Ik wil te voet naar Santiago de Compostela (vanaf het zuiden van Frankrijk). Niets aan te doen. Bijna iedereen reageert met ongeloof...
Het was een beetje een jongensdroom. Ooit zou ik dit doen. De historische route, waar miljoenen mensen voor mij op "getsjoold" hebben... misschien wel voorvaders van mij, ... dit moet ik in mijn leven eenmaal meemaken en doen. Ook even de zaken op een rijtje te zetten. De weg er naar toe geeft je kansen om over je leven na te denken. Lang twijfelde ik of ik dit alleen zou doen.
Oud-Vichtenaar Corry Catteeuw deed het eerder dit jaar (van april tot juli 2007) en steunt me direct. Moet je doen... de moeite waard! De schitterende foto's, het mooie boek dat hij uitgaf ("Zintuigen op de camino") doen me watertanden.
Ik twijfel... Heb ik wel de goede fysiek om dit te doen? Zal mijn lichaam dit aankunnen. Ik wil dit uittesten. Op 27 december stap ik van mijn woning te Vichte naar het O.-L.-Vrouwziekenhuis te Waregem en terug. Zo'n 17 km... nieuwe wandelschoenen aan. Het is donker als ik terugkeer. Onderweg koop ik wat lichtgevend materiaal voor de veiligheid. Moe maar tevreden... Ik heb het gehaald en voel geen echte pijn. Ik beslis om op 5 juli 2008 te vertrekken, niet vanuit thuis maar ergens vanuit het zuiden van Frankrijk.
Ik sloot me aan bij het Vlaamse Genootschap van Santiago... een eerbiedwaardige vereniging met heel goede info en begeleiding van de pelgrim. www.compostelagenootschap.be. Op 15 maart 2008 kreeg ik in Tongerlo de pelgrimszegen en mijn schelp.
27-09-2005
07.07.08 Naar Saint Palais
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Een grote tocht
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik vertrok om 7u30 uit de refugio, samen met Michaël (de Amerikaan) en Krista (de Oostenrijkse). We ontbeten in een leuke bar in de hoofdstraat van Puenta la Reina. Voor mij een chocoladekoek en een café con lece. Al gauw wandelde ieder op zijn of haar tempo. Ik trok verder en kwam langs oude bruggen (een Romeinse, een middeleeuwse...) Het dorp Ciraugui is adembenemend mooi, reeds van ver te zien. Ook daar stopte ik even om te eten. En jawel... de ganse groep verenigde zich weer. De Amerikaanse Christine (met een nieuwe scharrel, de Australische stierenloper... hij was er...Brad): "I want you to meet my latest pick-up... Brad". Michaël, Christa, Felix, Josef (Christina: "My two German puppys"). Enerzijds vond ik dit wel leuk maar anderzijds wou ik wel alleen zijn. Ik vertrok vroeger en op mijn eigen tempo. Ik kwam heelhuids en zonder blaren aan in de parochiale refugio van Estella. Er was een wasmachine en een droogkast. Ik kon eindelijk eens al mijn kleren wassen... ze stonken. Er is ook gratis internet. Ik kon de blog een beetje bijwerken.
De Santefermines is een feest dat ter ere van de heilige Firmin in Pamplona wordt gevierd. Hermingway beschreef het in zijn boek Fiësta.
Ik vertrok uit Roncevalles om 6u45, samen met de 65-jarige Amerikaan Michaël. Een goede man die de tweede keer de camino loopt. Algauw kwamen we Christina tegen en Krista (een Oostenrijkse). Het was puffen en zweten want het was heel warm. We stopten in een bar voor een koffie en zagen op de televisie het stierenlopen in Pamplona. Ambiance bij de aanwezige Spanjaarden en ook bij ons. Na vele malen gestopt te hebben, kwamen we uiteindelijk in de gemeentelijke refugio van Zubiri aan (doodmoe met pijnlijke knieën maar geen blaren- mooie landschappen veelal door bossen). Zes euro voor een overnachting. Het wordt weer SSF... maar allez. Een pelgrim moet tegen een stootje kunnen.
Ik vertrok na het ontbijt om 7 uur uit SJPDP... de koninginnen-etappe. Het was direct een steile klim (zo'n 7 km.). Ik zweette als een das. Ik leerde de Amerikaanse Christina Engelen kennen. Zij is lerares Engelse literatuur. Het was haar eerste dag. Ze had 15 kg. bagage en was het niet gewoon te stappen. Af en toe kwamen we elkaar tegen. Twee oudere dames (Joseline en Mimi) liepen meer haar tempo.Christine heeft een blogspot. 
Ik was vroeg opgestaan en na een ontbijt vertrok ik van Ostabat naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Ik reserveerde op aanraden van Simon en Dini (twee Nederlanders) bij "l'Esprit du Chemin" in SJPDP. Na het telefoneren vergat ik mijn zonnebril en mijn pet. Het doet pijn wanneer je een kilometer moet terugkeren. Ik kwam Jens tegen... een twintiger uit Zweden. We hadden een heel gezellige babbel. Na een tijdje waren Simon en Dini er terug. Hij is een zeventiger maar wandelt als een haas. Zij is 61 met een heel sterke wil... Niet getrouwd (en ook geen relatie) met Simon. Ze wil volgend jaar de volledige camino lopen. Dit jaar vertrokken ze in Cahors en zouden ze stoppen in SJPDP. Ik liep met hen een tijdje mee.
Ik heb redelijk goed kunnen slapen. Na het heerlijk ontbijt vertrok ik om 8u00. Het prikte wel toen ik het prachtige Franciskanerklooster passeerde. Damn...
Boerenlandschapsroute
Vichte 07/02/08
