|
Duurzaam reizen is een contradictie aldus poneert Peter Tom Jones, de klimaatexpert van de KU Leuven. Toerisme, de steeds maar groter wordende industrie, met haar miljoenen reizigers die met hun wagens, autocars, vliegtuigen, met hun CO2 uitstoot, is de grootste vervuiler op onze aardkloot. Dit gedrag is fundamenteel tegenstrijdig met de al even fundamentele eis voor duurzaamheid, het weren van broeikaseffecten en de inspanningen naar meer zuivere lucht
Thuisblijven is dus de grootste bijdrage tot duurzaamheid d.w.z. tot de verdere leefbaarheid van onze planeet. Onze weerman Frank Deboosere gaat niet zover Vakantie in eigen land zo luidt zijn advies. Minder ver, trager en met de fiets zo vult hij aan. Zelf fietst onze weerdeskundige door weer en wind dagelijks naar zijn instituut (o.a. De Standaard 21-22 november 2010)
Het modewoord duurzaamheid belichten in tegenspraak met reizen is te wijten aan een éénzijdig overbelichten van wat duurzaamheid betekent.
De volle betekenis van duurzaamheid (durability, suntainability, durabilité, kwaliteit van levensinhoud) heeft immers een viervoudige kaleidoscopische betekenis. Er is natuur en milieu (o.a. het vermijden van CO2 uitstoot) in paradox, d.w.z. in schijnbare tegenstelling met economische duurzaamheid enerzijds, en het bewaren en ontwikkelen van het cultureel erfgoed binnen een sociale identiteit en bewogenheid anderzijds.
Eenzijdig het accent leggen op de luchtvervuiling van toeristen met hun eigen pesticiden en hun tuigen van vervoer, is oneerlijk, onetisch. De nabije en verre reizen van diezelfde toeristen bevorderen de economie van de gastlanden, hun welstand en hun zelfrespect. Vele landen die zich toeristische landen noemen, weten hun cultureel erfgoed, hun religieuze en ideologische gedachtegang steeds meer en beter begrepen, dankzij hun internationale bezoekers.
Er is verder een huidige wetenschapper die zich diametraal tegenover o.a. Peter Tom Jones afzet. De scheikundige Prof. Michael Braungart is namelijk van oordeel dat de wereld verkeerd bezig is door alles te zetten op minder CO2.
Vanop zijn leerstoelen te Hamburg, Lüneberg en vandaag voornamelijk aan de Erasmusuniversiteit van Rotterdam, doceert hij de cradle-to-cradle aanpak (van wieg tot wieg).
De hoofstelling luidt dat alle producten, ook bijv. die in de toeristische industrie worden gebruikt, samengesteld moeten zijn uit materialen die tot in het oneindige gerecycleerd kunnen worden
lees: brochures, autos, vliegtuigen, autocars, logiesvormen
Vooral ook: voedsel. Het valt Braungart op dat vele overdadige buffetten afgeroomd worden door toeristen die zich tot 2 en 3x bedienen, maar onnoemelijk veel op hun bord achterlaten. Dat afval moet opnieuw gecomposteerd en opnieuw tot voedingsgewassen geteeld. Afval is voedsel is één van de slogans van de cradle-to-cradle theorie.
Braungart reist veel lees: stoot veel CO2 uit en heeft ook directiefuncties in verscheidene onderzoeksinstituten.
Braungart vindt dat o.a. het toerisme zich niet teveel moet gelegen laten aan het schuldcomplex waarmede de sector wordt overladen. Onze CO2-afdruk verkleinen zal niet leiden tot een gezondere wereld
zo doceert hij.
En wij moeten ons toch niet verontschuldigen, omdat wij op onze planeet willen leven en o.a. reizen.
Tot slot en voor de volledigheid:
In zijn jonge jaren was Michael Brangart (°1958) activist bij Greenpeace en woonde hij in een boom.
11-04-2011, 14:38
Geschreven door KarelDM 
|
