Ik ben eike, en gebruik soms ook wel de schuilnaam eike.
Ik ben een vrouw en woon in oostkamp (belgie) en mijn beroep is verpleegkundige.
Ik ben geboren op 13/06/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen,cultuur,boeken,ontwikkelingshulp,dieren,wandelen.
Reizen zit me in het bloed,mijn ouders lieten me proeven van verschillende culturen.Ik had dan ook het geluk mee naar prachtige landen te reizen. Zodra ik op eigen benen stond kriebelde de reismicrobe,het begon in Wales en eindigde in Kameroen.
Zodra ik voet op Afrikaanse bodem plaatste was ik verkocht. Griekenland,Indonesie,Indie,Marokko,allemaal aanraders maar niets kon hier aan tippen. De voettocht en beklimming van de Mont Cameroun met Joker reizen in 2006 zal me altijd bijblijven.
Het was meteen een eerste kennismaking met de kameroense cultuur en het begin van mijn avontuur als vrijwilliger. Een droom die ik al lang koesterde.
Ik deed een paar jaar eerder vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika bij een weeshuis. Een prachtige ervaring maar niet wat ik zocht. Als verpleegkundige droomde ik ervan mijn medische kennis daar toe te passen.
Helaas was dit niet het geschikte project. Dus ging mijn zoektocht verder. Want opgeven?neen hoor,deze staat niet in mijn woordenboek.
Na een lange werkdag ben ik aan slaap toe,dus morgen valt er meer te lezen.Hopelijk is jullie interesse gewekt.
Kameroen is gelegen in de oksel van West-afrika. Een leuk weetje is dat de naam Cameroun afkomstig is van de Portugezen. In de 15 de eeuw reisden ze langs de kusten van Kameroen en waren onder de indruk van de vele garnalen in de rivieren. Ze noemden het land dan ook Cameroes,wat Portugees is voor garnalen.
Ik zal jullie niet bezighouden met de hele ingewikkelde geschiedenis van het ontstaan van Kameroen. Maar doordat de Britten en fransen tijdens de eerste wereldoorlog het land veroverden is het land opgesplitst in een Frans en Engels-sprekend gedeelte.
Maar in Kameroen zijn er ongeveer zon 275 verschillende talen en dialecten. Dat wil zeggen dat de lokale bevolking het Frans en Engels niet echt machtig zijn.
In het Noord-Westen waar ik verblijf, nabij de grootstad Bamenda ligt het dan ook moeilijkker om met de mensen te communiceren. Het pidgin-engels,een combinatie tussen engels en hun dialect, kun je na enige tijd wel verstaan. Jammer genoeg zijn het grotendeels enkel de jongeren die dit machtig zijn.
De rest van de bevolking spreekt er de kom-taal. Ik ken er enkele basiswoorden van zoals toelamé wat goedemorgen betekent maar je moet al een krak zijn of er lange tijd wonen om het vlot te begrijpen laat staan spreken. . Qua natuur is Kameroen een prachtig land,het is een mengeling van alle afrikaanse natuurelementen samengegoten in een land. Je kan er zowel genieten van tropisch regenwoud,bergen,savanne en woestijngebieden.
Politiek is het land stabiel,alhoewel er vele loze beloften over aanleg van electriciteit en goede wegen gedaan worden. Het land lijdt erg onder corruptie. Zowel de politiekers,politie,leerkrachten,enz maken zich schuldig hieraan. De bevolking is hiervoor zo erg bevreesd dat ze ongewild meedoen aan deze praktijken. In het Noordwesten beginnen de jongeren hier in opstand tegen te komen,weliswaar op een vreedzame mannier.
De economie van het land is slecht, grote groepen van de bevolking zijn boeren. Ze leven van de produktie van mais,bonen,katoen,cacao,rubber en bananen maar helaas dalen de prijzen voor deze goederen. Hierdoor zit meer dan 50% van de bevolking onder de armoedegrens.
De taal,corruptie en slechte gezondheidszorg vormen grote barrierés om daar een project op te starten. Sociale verzekeringen bestaan er niet,gezondheidszorg is er weggelegd voor degene die het kunnen betalen. Het is een omgekeerde wereld waar je nooit aan went,vooraleer je de nodige verzorging krijgt moet je betalen. Ook al ben je halfdood,eerste betalen. Tzou nie de eerste keer zijn dat we aan de deur worden gezet omdat het"maar"om een weeskind of weduwe gaat.
Met een levensverwachting van 48 jaar sterven veel mensen aan aids,malaria en dysentrie. Velen sterven ook aan ziekten die voor onze gezondheidszorg niets meer inhouden: bevallingen,verkoudheden,enz.
Wat het meeste indruk maakte tijdens de reis in 2006 was de home-stay. Het begon met de indrukwekkende eerste kennismaking met het idylische dorpje Belo en de NGO Berudep. Mijn eerste ontmoeting met Emmanuel,een fijne man die het toeristisch gedeelte van Berudep voor zijn rekening neemt,is in zijn geheugen gegrift en word telkens ik terugkom in Belo met schaterlach herhaald. Tijdens een bezoek aan de Fong (een soort koning van het arrodisement)zijn er bepaalde regels die je uit respect niet mag overtreden. Bij het nederig binnentreden van het paleis overtrad ik al de eerste door de fong gewoon recht aan te kijken,het is namelijk de bedoeling dat je halfbuigend,neerwaarts kijkend het gebouw betreed en zo respect toont voor de heer des huizes. Ook het plaatsnemen op de stenen banken rondom de troon van de Fong liep verkeerd,zo is de benen kruisen als vrouw schandalig in de Kom-cultuur en dus zeker onder aanwezigheid van de Fong.
Met een doordringende,strenge blik van Emmanuel loste ik de fout op door mijn benen netjes naast elkaar te plaatsen zoals het hoort. Te laat,de fong had het in de gaten en riep me bij hem.Tot ieders verbazing vroeg hij me om mijn hand. Ja het zal de mensen verbazen die me als vrolijke vrijgezel kennen ,haha.
De Fong-cultuur is echter een schokkerend item die toeristen doet verbazen. De polygamie die de Fong hanteerd is vreselijk,ik werd gevraagd als 10de vrouw,de 9de was een hoogzwanger kind van 14 jaar. Het paleis,de kleren en de koning zelf stralen rijkdom uit terwijl rondom het paleis een scharre uitgemergelde vrouwen en kinderen met lompen aan het lijf hem op zijn wenken bedienen. Ik ben opgebracht met respect voor ieders cultuur, maar de Fong zie ik als een misplaatste grap. Uit dit respect laat ik het dan ook nooit uitschijnen hoe ik over de Fong denk. Tijdens latere reizen ben ik erachter gekomen dat er ook Fong's met een goed hart zijn,die familieloze mensen op zijn erf laten wonen.
Na deze indrukwekkende ervaring werden we bij het vallen van de avond bij ons gastgezin gebracht.
Benieuwd naar meer?Ik wil de spanning erin houden want ik heb nog zoveel te vertellen,morgen volgt meer.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Ontwikkelingshelper worden een mogelijkheid voor iedereen.
Sinds het middelbaar is het mijn ultieme droom om ontwikkelingshelper te worden. Na bijscholingen,testen en examens blijkt mijn A2 diploma verpleegkundige niet voldoende om met artsen zonder grenzen mee te kunnen. Een grote teleurstelling,dit kan je wel verstaan.
Maar dit geeft me een extra boost om mijn project toegankelijk te maken voor iedereen.Of je nu verzorgster,verpleegkundige,...bent maakt niet uit als je het hart maar op de juiste plaats hebt.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
