De Ronde van Spanje was 15 jaar geleden voor het laatst in Sevilla en dit keer wordt het een nachtelijk bezoekje voor een ploegentijdrit van 16,5 kilometer om de 75ste verjaardag van de Vuelta in stijl te beginnen.
Alhoewel het parcours volledig vlak is wordt dit geen eenvoudige ploegentijdrit: de eerste 5 kilometer in het centrum van Sevilla zijn erg technisch en de renners van de ploegen moeten dus goed op elkaar afgestemd zijn om deze zonder problemen af te leggen. De rest van het parcours volgt lange rechte wegen en de renners rijden tijdens deze etappe voorbij de arena van Sevilla, over de brug van Triana. De finish ligt bij de Torre del Oro

Na de start vanuit Alcalá de Guadaíra - waar de Vuelta voor het eerst in haar 75-jarige geschiedenis komt - krijgen de renners in deze "vlakke" etappe twee beklimmingen van de derde categorie voorgeschoteld: de Alto de Pruna (620 m), waarvan de top na 75 kilometer wordt bereikt, en de Alto de Ronda (1.130 m) op 43 kilometer van de aankomst.
Na deze laatste beklimming volgt een afdaling van 32 kilometer en een vlak slotstuk van 11 kilometer: de perfecte gelegenheid voor de ploegen om hun sprinter in een goede positie te brengen voor de eerste massasprint van deze Vuelta bij de aankomst in Marbella (etappe-stad voor de 4de keer, de laatste keer was in 1996).

Deze eerste bergetappe begint meteen na de start vanuit Marbella met een beklimming van de derde categorie, de Puerto de Ojén (550 m met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,8%). Zo'n 80 kilometer verder ligt de top van de Puerto del Léon (1ste categorie, 905 m, gemiddeld 4,91%) die beklommen wordt vanuit Malaga waar het peloton na 67 kilometer voor het eerst doorkomt. Na de afdaling van deze berg wordt slechts een paar kilometer afgelegd voor een nieuwe beklimming van deze berg. Na de tweede afdaling volgt een vlak stukje, maar de renners eindigen met een beklimming van anderhalve kilometer naar het kasteel van Gibralfaro in Malaga!

Na een rustig en vlak begin van deze etappe na vertrek vanuit Malaga moeten de renners tijdens deze etappe drie bergen beklimmen om naar de aankomst in Valdepeñas de Jaen te rijden waar de Vuelta nooit eerder stopte. Dit zijn de Alto Ventas de Zafarraya (2de categorie, 910 m), de Alto de Montefrio (3de categorie, 1.040 m) en ten slotte de Puerto de Valdepeñas (2de categorie, 1.100 m) op zo'n 6 kilometer van de finish.

Deze etappe is ofwel de perfecte gelegenheid voor een lange ontsnapping die tot aan de finish volhoudt of voor een massasprint.

Deze op één na kortste etappe vertrekt vanuit Caravaca de Cruz en is een redelijk vlakke etappe. Op zo'n 10 kilometer van de aankomst ligt echter de korte beklimming van de Alto de la Cresta del Gallo (2de categorie, 370 m) op de renners te wachten. Zo vlak voor de aankomst zou deze klim wel eens roet in het eten kunnen strooien van de renners die rekenden op een massasprint bij de aankomst in Murcia.

Deze etappe verbindt Murcia, een stad die er aan gewend is de Vuelta te ontvangen, met Orihuela die de Vuelta voor het eerst ontvangt! De eerste 100 kilometers van de etappe zijn vlak en de enige beklimming van de etappe, de Alto de Hondon de los Frailes (3de categorie, 500 m), heeft zijn top op 58 kilometer van de aankomst. De sprintersploegen zullen deze dag dus de gelegenheid hebben zich weer te organiseren om hun beste sprintkanon goed te plaatsen voor de overwinning in Orihuela.

Deze zaterdag is er wederom plaats voor een bergetappe. Alhoewel de renners tot het eind van de etappe moeten wachten voor een berg van de eerste categorie, staat hen een zware etappe te wachten die meteen na de start vanuit Villena (die nooit eerder de Vuelta ontving) begint met de beklimming naar de top van de Puerto de Onil (3de categorie, 1O30 m). Na een heuvelachtig deel volgen 3 beklimmingen van de 2de categorie: de Puerto de Tudons (990 m), de Puerto de Torremanzanas (880 m) en de Puerto de Carrasqueta (1025 m). De slotbeklimming van de Alto del Catí (1ste categorie, 1100 m) belooft weer een mooi spektakel op te leveren, net als de vier vorige keren dat de Vuelta daar een aankomst kende.

De tweede bergetappe van dit spraakmakende wielerwekend brengt de renners van Calpe, waar verschillende renners hun winterstage doorbrachten (Johnny Hoogerland van Vacansoleil, het volledige Katusha team, ...), naar Alcoy over een afstand van 187 kilometer en met maar liefst 6 beklimmingen. Na 50 rustige kilometers begint de eerste beklimming naar de top van de Coll de Rates (2de categorie, 625 m). Daarna volgt een opeenvolging van de Alto de Guadalest (2de categorie, 680 m), de Alto de Confrides (3de categorie, 980 m), de Alto de Tudons (2de categorie, 1025 m), de Puerto de Torremanzanas (2de categorie, 890 m) en ten slotte de Puerto de Benifallim (3de categorie, 1030 m) voor de afdaling naar de aankomst in Alcoy.

Na dit bergweekend beginnen de verschillen in het algemeen klassement van deze 65ste Vuelta waarschijnlijk al behoorlijk duidelijk te worden.

Na een welverdiende eerste rustdag staat de 10de etappe op het programma. Na 120 kilometer komen de renners al over de finishstreep. De etappe zit er dan echter nog niet op, want door de kustlijn te volgen komen de renners nog bij de beklimming van de korte maar steile Alto del Rat Penat (480 m). De sprinters die deze etappe aangekruist hebben zullen ofwel de beklimming met stukjes tot 20 à 22% goed door moeten komen of de beste klimmers in de laatste 30 kilometer terug zien te pakken om als eerste voor de tweede maal over de finishlijn te komen!

Net als in de Tour de France 2009 is ook in de 75-jarige Vuelta de etappe naar Andorra de langste etappe. De 208 kilometer die deze dag op het programma staan gaan vrijwel constant in stijgende lijn naar de uiteindelijke bergaankomst (buitencategorie) in Pal in het skigebied Vallnord. Wederom een etappe waar de beste klimmer, die in 2010 in een nieuwe trui zal rijden (aangezien deze trui rood was en de gouden leiderstrui in 2010 ook rood is geworden zal de trui van de beste klimmer normaal gesproken er ook anders uit komen te zien ... met bolletjes zoals in de Tour en in vele andere wielerwedstrijden?), zich van zijn beste kant kan laten zien dus!

Wederom net als in de Tour de France 2009 vertrekt de etappe de volgende dag ook voor de 65ste Vuelta vanuit Andorra la Vella.

Ondanks de beklimming van de Coll de Boixol waarvan de top zich op kilometer 57 bevindt (118 kilometer van de aankomst dus), zullen de sprintersploegen zich aan het eind van deze etappe hoogstwaarschijnlijk weer klaar kunnen maken voor een massasprint.

Op de weg van Rincón de Soto naar Burgos komen de renners twee beklimmingen van de derde categorie tegen: de Alto de la Pradilla (1210 m) en de Alto de Valmala (1120 m). De top van de eerste beklimming ligt op kilometer 135, terwijl die van de tweede beklimming zo'n 30 kilometer van de finish ligt. De perfecte gelegenheid dus voor een eventuele ontsnappingspoging die best wel eens tot de finish zou kunnen volhouden.

Na twee vlakke etappes staan voor dit weekend en de maandag die er op volgt weer 3 bergetappes op het programma. Deze zaterdag begint het met een etappe met 4 beklimmingen, waarvan één naar de finish bovenop Peña Cabarga waar de Vuelta in 1979 voor het laatst kwam.
Na 78 kilometer wordt de top van de Alto de Bocos (780 m, 3de categorie) bereikt en na de afdaling begint de beklimming van de Portillo de Lunada (1350 m, 2de categorie), gevolgd door de Alto de Caracol (820 m, 2de categorie). Als de renners de top van deze derde berg hebben bereikt dalen ze af tot zeeniveau om te beginnen aan de slotklim: een berg van de eerste categorie met een stijgingspercentage van gemiddeld 10%! Ook hier kan het algemeen klassement best wel eens een herschikking krijgen!

Deel twee van dit bergweekend begint met bijna 150 kilometer over een volledig vlak parcours langs de kustlijn. Een perfecte gelegenheid dus voor een lange ontsnappingspoging. Aan het eind van de etappe staat echter een loodzware beklimming op het programma richting de meren van Covadonga.
Deze beklimming van de buitencategorie staat sinds 1983 regelmatig op het programma van de Ronde van Spanje De beklimming is 12,6 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3% (hoogteverschil: 1056 m). Om de top op 1110 meter hoogte te bereiken moet op zo'n 7 kilometer van de aankomst het zwaarste stuk overwonnen worden ter hoogte van La Huesera: meer dan 13% over ruim 500 meter. De afgelopen jaren was dit stuk vaak bepalend voor de etappewinst. De laatste keer dat de Vuelta hier kwam, in 2007, ging deze naar Vladimir Efimkin. Deze beklimming wordt ook wel gezien als de Spaanse Alpe d'Huez.

Deze maandag staat de derde achtereenvolgende bergetappe op het programma ... gelukkig kunnen de renners de volgende dag genieten van de tweede, welverdiende, rustdag.

Met maar liefst drie beklimmingen van de eerste categorie (waaronder de nooit eerder in de Vuelta gebruikte klim naar Cotobello) en één van de derde categorie is dit een loodzware etappe. Iets meer dan 45 kilometer na het vertrek vanuit Gijón wordt het hoogste punt van de Alto de la Cabruñana (3de categorie, 375 m) al bereikt. Daarna volgen de 3 bergen uit de eerste categorie elkaar op: allereerst de Alto de San Lorenzo (1350 m) met stukken met een stijgingspercentage van maar liefst 15%, gevolgd door de Puerto de la Cobertoria (1174 m, gemiddeld 8,6%) en ten slotte de 10 kilometer lange slotklim naar Cotobello met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,1% en stukken oplopend tot 12%.

Na de tweede rustdag is het tijd voor de enige individuele tijdrit van deze 65ste Vuelta. Met de start en finish in een stad waar de Vuelta voor het eerst komt, Peñafiel, is deze etappe volledig vlak met lange rechte stukken en dus perfect voor de tijdritspecialisten. Zij moeten dan echter wel de eerste twee weken zonder kleerscheuren doorgekomen zijn!

Met het vertrek van deze etappe vanuit Valladolid is dit een historische etappe: niet alleen omdat de Vuelta in haar 65ste editie al voor de 34ste keer vanuit Valladolid vertrekt maar ook omdat Valladolid op 29 april 1935 (de Vuelta vond tot en met 1995 in april/mei plaats en pas sinds 1996 in augustus/september) de allereerste startplaats van de Vuelta was.
In deze volledig vlakke etappe is de kans groot dat de sprinters hun kans kunnen slaan om in Salamanca als eerste over de streep te komen, tenzij de wind roet in het eten gooit en het peloton opsplitst ...

Met 200 kilometer is deze etappe de op één na langste etappe. Na het vertrek vanuit Piedrahita, waar de Vuelta nooit eerder startte, begint meteen de beklimming van de Puerto de Chia (2de categorie, 1670 m), maar verder is de etappe volledig vlak. Tijd genoeg dus om een ontsnappingspoging op te zetten voor de etappewinst, tenzij de sprintersploegen het voor elkaar krijgen om een dergelijke ontsnapping op tijd terug te pakken.

Zoals gebruikelijk staat ook dit jaar aan het eind van de Vuelta weer een zware bergetappe op het programma.
Na het vertrek vanuit San Martín de Valdeiglesias begint de etappe met een eenvoudige klim naar de top van de Puerto de la Cruz Verde (3de categorie, 1256 m). Daarna begint echter het zware deel van de etappe: allereerst met de beklimming van de Alto del Leon (1ste categorie, 1515 m). Na een korte afdaling en een vlak stuk volgt de klim naar de top van de Puerto de Navacerrada (1ste categorie, 1870 m). Na de afdaling tot in Guadarrama wordt deze zelfde berg dan nogmaals beklommen. Eenmaal aangekomen op de top moeten de renners echter nog 3 kilometer blijven klimmen naar de nooit eerder beklommen Alto de las Guarramillas die beter bekend is onder de naam Bola del Mundo (buitencategorie, 2250 m). In dit laatste stuk komen de renners stukken tegen met een stijgingspercentage van 12,5%.

21-08-2010 om 08:57 geschreven door Pete